متخصصان برآورد کرده‌اند که از هر 100 نوجوان و جوان آلماني 9 نفر معتاد به کامپيوتر هستند. کلينيک کودکان در هانوفر بعنوان نخستين بيمارستان در آلمان از فوريه سال 2010 بخشي را براي درمان اين نوع اعتياد گشوده است.
درکلينيک کودکان هانوفر بخشي وجود دارد که در آن موسيقي با صداي بلند به گوش مي‌رسد، روي ديوارهايش نقاشي کرده‌اند و ميزهاي بيليارد در آن قرار داده‌اند. اين بخش مخصوص درمان معتادان به کامپيوتر است.
يادگيري رفتار اجتماعي
يک بار در هفته، بيماران و کارمندان اين بخش کلينيک با هم غذا درست مي‌کنند. داني يکي از چهار بيمار جواني است که در اين کلينيک به‌خاطر "اعتياد به کامپيوتر" مورد مداواست. او شرح مي‌دهد که همه دسته‌جمعي به خريد رفته‌اند تا مواد غذايي بخرند.
امروز غذا ماکاروني است. گوندا لاکنر، يکي از همکاران کلينيک، مي‌گويد که اين جوانان در اين‌جا رفتار اجتماعي را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آموزند، مثلا اين‌که چگونه ميز غذا را بچينند و درباره چه موضوع‌هاي متنوعي مي‌شود سر ميز با هم صحبت کرد؛ پس از آشپزي و هنگام صرف غذا يا بعد از آن هم، به‌خاطر کارشان بسيار تعريف و تمجيد مي‌شوند.
کمبود توجه و تمجيد
دکتر کريستوف مولر، روانپزشک متخصص کودکان و نوجوانان مي‌گويد، زندگي اجتماعي، توجه و تمجيد، درست چيزهايي هستند که بسياري نوجوانان با کمبود آن در خانه‌هايشان روبرو هستند؛ آنان توجه و تمجيد را از راه کامپيوتر کسب مي‌کنند. دکتر مولر در هانوفر به کار روان‌درمانگري اين نوجوانان مشغول است. وي مي‌گويد: «نوجواناني هستند که با زندگي اجتماعي مشکل دارند و در مدرسه موفق نيستند. اين نوجوانان گاه يکباره در اينترنت مي‌بينند، مثلا در سايت‌هاي چت، که مي‌توانند با ديگر نوجوانان دوست شوند و گپ بزنند. براي همين براي برخي نوجوانان زندگي مجازي جذابتر از زندگي واقعي است.»
نشانه‌هاي اعتياد
يکي از جواناني که در کلينيک در حال درمان است، يانيک نام دارد که روزانه 14 ساعت پاي کامپيوتر مي‌نشسته است. يانيک براي همين نتوانسته تحصيل دانشگاهي خود را ادامه دهد. او حوصله ديدن دوستانش را هم نداشته است. وي در اين مورد مي‌گويد: «به نظر من اعتياد به کامپيوتر اين طوري شروع مي‌شود که از زندگي واقعي فاصله مي‌گيري و خودت را به کامپيوتر مي‌سپاري تا در جهان واقعي نباشي. يک نشانه ديگرش هم اين است که قرار با دوستانت را به هم مي‌زني، چون ديگر حوصله نداري بيرون بروي. به نظر من اين مرحله نشانه آن است که وضع خطرناک شده است.»
برنامه براي رفع اعتياد
هم اکنون يانيک ديگر خطري را که کامپيوتر مي‌تواند داشته باشد، مي‌شناسد. روان‌درماني فردي و گروهي، او را در رسيدن به اين شناخت کمک کرده است. او در اين ميان آموخته است که براي روابط اجتماعي ارزش قائل باشد.
دکتر کريستوف مولر مي‌گويد: «جوانان صبح‌ها مي‌دوند و بدين ترتيب بدنشان را به حرکت وامي‌دارند. ما پروژه‌هاي گوناگوني برايشان داريم، سعي مي‌کنيم در جلسه‌هاي گفتاردرماني درباره تاريخچه خانواده‌شان با آن‌ها صحبت کنيم تا مشکل‌ها را بشناسند. اما بخصوص مي‌خواهيم که آن‌ها تجربه کنند که با هم بودن و زندگي اجتماعي چقدر مي‌تواند ارزشمند باشد.»
اين روانپزشک آلماني امکان درمان معتادان به کامپيوتر را با روش‌هايي که در کلينيک کودکان هانوفر عرضه مي‌شود تا 80 درصد مي‌بيند. هنوز پژوهش‌هاي درازمدت در اين زمنيه انجام نگرفته است.
يانيک چهار ماه است در اين کلينيک به سر مي‌برد. او که 18 سال دارد، قرار است دو ماه ديگر به خانه‌اش بازگردد. يانيک اجازه دارد پاي کامپيوتر بنشيند و حتي يک کامپيوتر در اتاقش در کلينيک هست.
يانيک مي‌گويد به هر حال کاملا بدون اينترنت کارهايش را نمي‌تواند سازماندهي کند، مجبور است به اي ميل‌هايش پاسخ گويد يا برخي چيزها را از راه اينترنت سفارش دهد. هدف از ترک اعتياد، به گفته او، اين نيست که از کامپيوتر کاملا چشم‌پوشي شود، بلکه هدف آن است که بتوان استفاده از کامپيوتر را متعادل کرد.
دويچه وله