پژوهشگران آمريکايي مي‌گويند 150 ژن مختلف پروسه پيري را کنترل مي‌کنند. به گفته اين پژوهشگران هر چه تعداد بيشتري از اين ژن‌ها در ساختار ژنتيکي يک فرد موجود باشد احتمال طولاني‌تر شدن عمر او نيز افزايش خواهد يافت.
عمر طولاني همراه با سلامتي آرزوي ديرينه انسان است. صنعتي و مدرن شدن دنياي کنوني و پيشرفت دانش پزشکي در افزايش متوسط طول عمر انسان نقش مهمي بازي کرده است. به عنوان مثال در کشورهاي صنعتي از 160 سال پيش تا کنون متوسط طول عمر هر سال، بيشتر شده است. متوسط طول عمر در اين کشورها در حال حاضر 80 سال است.
اما اين سوال که چه عواملي طول عمر و پروسه پيري را تحت تأثير قرار مي‌دهند، هنوز پاسخي روشن ندارد. براي يافتن پاسخ اين سؤال پژوهشگران بسياري در سراسر دنيا مشغول تحقيق هستند.
پژوهشگران دانشگاه بوستون آمريکا، در طول تحقيقات گسترده خود در اين زمينه، موفق به تهيه يک نقشه ژنتيکي شدند. اين نقشه ژنتيکي نقش موثر ژن‌ها در پروسه پيري را روشن مي‌کند.
پژوهشگران آمريکايي 150 ژن مختلف شناسايي کردند که عملکرد آنها در طولاني شدن عمر و حفظ سلامت ثابت شده است. در تحقيق اين پژوهشگران 1055 نفر در فاصله سني 95 تا 119 سال شرکت کردند. اين افراد علاوه بر داشتن سن بالا از سلامت نسبي خوبي برخوردار بودند. براي کنترل و مقايسه نقش ژن‌ها در اين افراد، گروه دومي به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در اين گروه 1267 فرد داوطلب شرکت کردند که والدين آنها به طور متوسط 73 سال عمر کرده اند.
پيش‌بيني ناتواني‌هاي جسمي با افزايش سن
مقايسه نقشه ژنتيکي اين گروه نشان مي‌دهد که هر چه تعداد بيشتري از 150 ژن ياد شده در مجموعه ژنوم يک فرد موجود باشد عمر او نيز طولاني‌تر است و از سلامت نسبي بيشتري در سنين بالا برخوردار است. نکته اينجاست که اين 150 ژن خود گاه دچار جهش (تغيير در ساختار ژن) شده و به صورت کاملأ انحصاري در ساختار ژنتيکي برخي افراد موجودند.
پژوهشگران آمريکايي بر اساس اين تغيير ساختاري گروه نخست يا گروه "صدساله‌‌ها" را به 19 زير گروه مختلف تقسيم کردند. نقشه ژنتيکي هر کدام از اين زير گروه‌ها و ارتباط آنها با بيماري‌هايي از قبيل آلزايمر، پارکينسون و بيماري‌ها‌ي قلبي بررسي شده است. نتيجه حاکي از آن است که در درجه نخست: گروه صدساله به طور مشخص کمتر به اين بيماري‌ها مبتلا شده و حتي ديرتر دچار عوارض پيري مانند فراموشي شده است.
بررسي روند پيري و سلامت افراد در هر کدام از اين 19 زيرگروه ثابت کرده است که تغيير در هر کدام از ژن‌هاي اين مجموعه درعملکرد مجموعه ژن‌ها موثر است. مثلأ قدرت شنوايي تحت تأثير مجموعه‌اي از ژن‌هاست. تغيير در هر کدام از ژن‌هاي ياد شده، به نوعي در تعادل همکاري ژن‌ها نقش بازي مي‌کند و در نهايت قدرت شنوايي را تحت تأثير قرار مي‌دهد.
پژوهشگران آمريکايي اميدوارند که به کمک اين نقشه ژنتيکي، بتوان در آينده احتمال ابتلا به برخي از بيماري‌ها و ناتواني‌ها را با افزايش سن پيش‌بيني و از بروز آنها جلوگيري کرد. اين پژوهشگران اما در مقاله خود در نشريه تخصصي Science يادآور مي‌شوند "سلامت پير شدن، تنها حاصل فعاليت‌ژن‌هاي مشخصي نيست. مصرف دخانيات، کم‌تحرکي و تغذيه نامناسب بيش از آنچه تصور مي‌کنيد در سلامت‌شما موثرند."
دويچه وله