سئوال کوتاه و ساده «آيا اينترنت در حال کند ذهن کردن انسانها است؟» ابتدا پس از انتشار مقاله اي با نامي مشابه درباره گوگل به وجود آمد و اکنون پس از انتشار کتابي جديد از نويسنده همان مقاله شکلي جدي تر و نگران کننده تر به خود گرفته است.
به گزارش مهر، «نيکلاس کار» نويسنده مقاله «آيا گوگل انسان را کند ذهن مي کند؟» در کتابي به نام «Shallowes» مباحثاتي را در رابطه با تاثيرات کند کننده و کوچک کننده استفاده از اينترنت بر روي مغز انسان ها مطرح کرده است. به اعتقاد وي هر زمان که ما در اينترنت پرسه مي زنيم، به گونه اي اتصالات مغز خود را کوتاه تر مي کنيم و در نتيجه امکان تفکر و تعمق بر روي موضوعات را در خود نابود کرده، فرصت يادگيري واقعي را از خود گرفته و حافظه دراز مدت خود را به موضوعات کوچک و بي ارزش اختصاص مي دهيم.
وي به عنوان شاهدي بر فرضيه اش به تجربه هايي درباره خود و همکارانش اشاره کرده است که به بهانه پرسه زدن در اينترنت دست از کتاب خواندن کشيده اند. به گفته وي شواهد زيادي وجود دارند که نشان مي دهند اينترنت نسبت به انسان ها عملکردي دارد که طي نسل هاي در پيش رو موجب پشيماني نسل بشر خواهد شد.
«کار» با استناد به ديدگاه ها و نظريات زبان شناسان، عصب شناسان و روانشناسان نتيجه گيري ترسناکي از فرضيه هايش به عمل آورده است. به گفته وي اينترنت در حال ايجاد تغييري در مغز انسان ها است که اين تغييرات در دسته تغييرات خوب قرار ندارند.
اينترنت پس از ابداعش در دهه 70 جهاني مختص خود متشکل از تعداد بيشماري از رايانه هاي متصل به يکديگر را تشکيل داد. هر نوع دانش مختص بشر از جمله جديدترين تکنولوژي ها را مي توان در اين جهان مجازي يافت و با کمک اين شبکه به اشتراک گذاشتن اطلاعات در ابعاد بزرگتر و با سرعت بسيار بيشتري نسبت به اجداد انسان ها در قرن هاي گذشته انجام مي گيرد.
«کار» معتقد است هر چه بيشتر زمان خود را در اينترنت سپري کنيم، بيشتر خود را از مطالعه کتاب ها و مجلات و ديگر فعاليت هايي که مغز انسان را براي تفکر و تعمق موثر تحريک مي کند محروم ساخته ايم و نکته ترسناک در اين رويداد اين است که نسل جوان بزرگترين بخش زندگي خود را به گشت و گذار و جستجو هاي اينترنتي اختصاص داده است.
«کار» بر اين باور است عملکرد اينترنت مانند مواد مخدر اعتياد آور است، به صورت آني باعث آرامش و انبساط خاطر کاربرانش مي شود، در ابعاد جهاني در دسترس انسان ها قرار دارد و هرگز مشترکانش را رها نخواهد کرد. به اين شکل اتصالات مغزي انسان ها محدودتر شده و توانايي آن را در ژرف انديشيدن نابود مي کند و به تدريج نسل آينده بشر را به موجوداتي کند ذهن و کوته فکر تبديل خواهد کرد.