* 3 مهر در دفاع مقدس

* شهادت شهید احمد
رجب خیشگر (1359ش)
اشاره:
شهید احمد رجب خیشگر در یکی از روزهای زیبای سال ۱۳۳۹ش ، در جمع مهربان و صمیمی خانواده‌ای متدین در شهر دزفول، چشم به جهان هستی گشود.
تحصیلات ابتدائی و راهنمایی را با موفقیت به پایان رساند. در سال‏های اوج‌گیری مبارزات ملت ایران برای به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی، به صف قیام مردمی پیوست و از ادامه تحصیل بازماند.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، احمد به استخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد. وی، دوره آموزشی نظامی را در زادگاهش دزفول گذراند تا این‏که
جنگ تحمیلی با تجاوز نیروهای رژیم بعثی به مرزهای میهن اسلامی‏مان شروع شد.
احمد با شور و اشتیاقی فراوان به
جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و
به پادگان دشت آزادگان سوسنگرد اعزام و در جبهه‌های الله‌اکبر مستقر گردید.
او مردانه سلاح بر دوش کشید و در مقابل تجاوزگری‏های دشمن بعثی ایستادگی‏ها کرد. احمد به‏واسطه حماسه‌ها و دلاوری‏های فراوان که از خود نشان داد به درجه گروهان یکمی نائل گردید. سردار جوان سپاه اسلام دلیرانه زخم جنگ را چشید و از جبهه محروم شد. اما موضوع را از خانواده پنهان نمود و سرانجام در تاریخ سوم مهرماه سال ۱۳۵۹
در سن بیست سالگی عاشقانه به سوی ملکوت اعلی پرواز نمود.
پیکر مطهر شهید احمد رجب خیشگر به دست دژخیمان بعثی افتاد و هنوز هم به وطن بازنگشته است.
* سفر هیئت ایرانی
به نیویورک برای انجام
مذاکرات سه جانبه پس از
پایان جنگ (1367 ش)
اشاره:
به درخواست دبیر کل سازمان ملل متحد و به منظور ادامه مذاکرات در نیویورک،
هیئت بلندپایه جمهوری اسلامی ایران
به سرپرستی وزیر وقت امور خارجه، در تاریخ سوم مهر 1367 عازم مقر سازمان ملل شد. این هیئت به مدت دو هفته، علاوه بر شرکت در مذاکرات سه جانبه وزاری خارجه ایران، عراق و دبیر کل، از فرصت حضور وزرای خارجه سایر کشورهای جهان به مناسبت برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل استفاده نمود و در ملاقات‏های متعدد، مواضع جمهوری اسلامی ایران به ویژه در خصوص مذاکرات مربوط به اجرای قطعنامه 598 و کارشکنی‏های عراق، مذاکرات قبلی نیویورک و ژنو و پیش شرطهای عراق و معاهده 1975 الجزائر را تشریح کرد.
در نهایت، اولین دور مذاکرات سه جانبه از تاریخ نهم مهرماه آن سال آغاز شد و در بیستم آبان 67 پس از هفت دور ملاقات و مذاکره زیر نظر دبیر کل و یا نماینده ویژه وی، پایان پذیرفت. این دور از مذاکرات نتیجه‏ای در بر نداشت و این امر موجب نگرانی دبیر کل شد که در گزارش وی منعکس گردید.
دبیر کل و هیئت ایرانی در عدم رضایت از برخورد عراق با مذاکرات شریک بودند، زیرا در عمل ثابت شد که این عراق است که
فاقد علاقه و انگیزه برای اجرای قطعنامه 598 است. در حالی که فشار عراق بر آزادسازی اسراء بود، ایران بر عقب‏نشینی نیروها تأکید داشت. پیشرفت حاصل در تبادل اسراء اندک بود و صرفاً دو طرف با آزادی تعدادی از اسرای معلول و بیمار موافقت کردند.

* 3 مهر در گذر تاریخ

* رحلت فقیه بزرگ
آیت ‏الله «میرزا ابوالقاسم
کبیر قمی» (1313 ش)
اشاره:
آیت‏الله شیخ ابوالقاسم کبیر قمی در
سال 1262 ش (1280 ق) متولد گردید و پس از طی مقدمات و سطوح در قم، از وجود آیات عظام: میرزا خلیل تهرانی نجفی،
آخوند ملامحمد کاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی در نجف و میرزا محمد حسن آشتیانی در تهران بهره‏های وافر یافت.
آیت‏الله قمی پس از آن، از نظر علمی در مرتبه‏ای قرار گرفت که برخی وی را
بر آیت‏الله العظمی حائری یزدی، مؤسس
حوزه علمیه قم ترجیح می‏دادند. با این حال ایشان فداکاری عجیبی نسبت به آیت‏الله حائری از خود نشان می‏داد، به‏گونه‏ای که می‏فرمود: نظر به منزل ایشان ثواب دارد.
شخصیت‏های برجسته‏ای همچون آیات عظام: امام خمینی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، آخوند ملا علی همدانی، سیدمصطفی
صفایی خوانساری و ده‏ها عالم فاضل
دیگر از جمله شاگردان ایشان می‏باشند. آیت‏الله کبیر قمی سرانجام در سوم مهر 1313 ش برابر با پانزدهم جمادی‏الثانی 1353 ق
در 73 سالگی به رحمت ایزدی پیوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) مدفون گردید.

* درگذشت «غمام همدانی» شاعر معاصر ایرانی (1321 ش)

* اعتصاب کارکنان
مخابرات تهران و کشت و
صنعت شوشتر در اعتراض به رژیم پهلوی (1357 ش)

* انتخاب شهید مهندس «محمدجواد تندگویان»
به وزارت نفت دولت شهید رجائی (1359 ش)
اشاره:
با انتخاب شهید رجایی به نخست وزیری و معرفی کابینه به مجلس در مرداد 1359، برخی از وزارت ‏خانه ‏ها از جمله
وزارت نفت بدون وزیر باقی ماند.
در دوم مهر آن سال از سوی شهید رجایی، مهندس محمد‌جواد تندگویان برای
وزارت نفت معرفی شد. نخست وزیر در معرفی ایشان به مجلس، از فعالیت‏های تخصصی وی در صنعت نفت یاد کرد و از مهار گاز یکی از چاه‏ها که در مطبوعات خارجی نیز انعکاس یافت
به عنوان بخشی از توانایی‏های ایشان نام برد.
پس از سخنان موافق و مخالف، مهندس تندگویان با اکثریت قاطع آراء به عنوان وزیر نفت دولت شهید رجایی از مجلس رأی اعتماد گرفت. سرانجام چهل روز بعد در 12 آبان 1359 در جریان بازدید از مناطق نفتی خوزستان به همراه جمعی دیگر به اسارت نیروهای متجاوز عراقی درآمد تا این که پس از تحمل شکنجه‏های بسیار و شهادت ایشان، جنازه شهید تندگویان در سال 1370 به ایران منتقل شد و در بهشت زهرا مدفون گردید.
* اولین سخنرانی
حجت الاسلام روحانی،
رئیس جمهوری ایران در
شصت و هشتمین مجمع
سازمان ملل (1392ش)

* 29 ذیقعده در گذر تاریخ

* مسموم شدن امام جواد (ع) در بغداد (220 ق )
اشاره:
مأمون بعد از شهادت امام رضا (ع)،
حضرت جواد را از مدینه به بغداد طلبید.دخترش (ام الفضل) را به ازدواج او درآورد که شیعیان این ازدواج را تحمیلی و با اهداف سیاسی
می‌دانند. امام جواد (ع) از دختر مأمون فرزندی نداشتند و فرزندان ایشان
ما حصل ازدواجشان با بانوی دیگری به نام
سمانه مغربیه می باشد.
در مدت اقامت آنحضرت در بغداد از بدى معاشرت مأمون منزجر بود بالأخره از مأمون اجازه خواست و به حج خانه خدا مشرف شد و از آنجا به مدینه آمده و در آن شهر منوره توقف کرد تا مأمون وفات نمود و معتصم برادر او به خلافت رسید و معتصم از شنیدن فضائل و کمالات آن بزرگوار آتش حسد در سینه او مشتعل گشت و آن جناب را به بغدادطلبید.
امام جواد (ع) فرزندش امام على النقى(علیهما السلام) را جانشین خود نموده و وداع کرد و با دل خونین از قبر جد بزرگوارش مفارقت نمود و روانه بغداد گردید و در 28 محرم سال 220 داخل
بغداد گشت معتصم بى‌میلى‌ام‌الفضل را از
حضرت جواد(ع) مى‌دانست، زیرا امام جواد(ع) مادر امام على‌النقى(ع) را بر او برتری مى‌دانستند.
لذا، ام‌الفضل همیشه از حضرت جواد(ع) شاکى بود در زمان حیات مأمون مکرّراً از حضرت به او شکایت مى‌کرد و او گوش نمى‌داد و
اذیت حضرت را به صلاح خلافت خود نمى‌دید بالأخره معتصم ام‌الفضل را خواست و به
قتل حضرت راضى کرد و زهرى براى او فرستاد که به آن مظلوم بخوراند.
آن زن بى وفا انگور رازقى را زهرآلود نمود و به نزد آن بزرگوار آورد و حضرت میل فرمود و اثر زهر در بدن مبارک ظاهر گردید. البته قول دیگری می‌گوید
به وسیله شخصی به نام اشناس به دستور معتصم
شربت مسمومی را به وی می‌نوشانند و وی را در ۲۵ سالگی، مسموم و به شهادت می‌رسانند.