19 شهریور 1393 - 14 ذیقعده  1435 -  10 سپتامبر 2014

* 19 شهریور دردفاع مقدس
* شهادت شهید حسین کبیری (1364ش)
اشاره:
شهید حسین کبیری، سال ۱۳۴۸ش در منطقه رهنان شهر اصفهان چشم به جهان هستی گشود. کودکی را در جمع مردم صمیمی زادگاهش سپری کرد و تحصیلات خود را تا پایان سال پنجم دبستان با موفقیت به پایان رساند. سپس ضمن تحصیل در مدرسه شبانه به کار مشغول گردید. حسین برای مدتی در یک صافکاری مشغول به‏کار شد با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، به عضویت بسیج خمینی‌شهر درآمد تا به این وسیله، راهی دیار نور گردد؛ اما مسئولین با اعزام او مخالف بودند. بعد از مدتی، رضایت‌نامه‌ای نوشت و از پدر خواست تا با امضاء آن او را به سپاه عشق روح‌الله (ره) بفرستد. ولی چون پدر سواد خواندن نداشت، متن آن را خودش خواند و پدرش درحالی‏که اشک می‌ریخت، برگه رضایت‌نامه حسین را امضاء کرد و حسین راهی میادین نبرد حق علیه باطل شد. او ۶ یا ۷ ماه در عرصه‌های نبرد جنگید و سرانجام در عملیات قادر در تاریخ نوزدهم شهریورماه سال ۱۳۶۴ هجری شمسی در منطقه اشنویه در سن شانزده سالگی مجروح شد و هیچ‌گاه به عقبه بازنگشت درحالی‏که اکثر دوستان او به اسارت بعثیان درآمدند. پیکر پاک شهید حسین کبیری را سیزده سال بعد در سال ۱۳۷۷ش در گلزار شهدای رهنان به خاک سپردند.

* شهادت شهید حسین ترک (1365ش)
اشاره:

شهرستان آبادان در سال ۱۳۴۳ میزبان کودکی بود که با آمدنش، عطر نجیب اذان در کوچه پس‏کوچه‌های شهر پراکنده گشت و گل‏های آرمیده بر آبشاران
 همیشه جاری شهر را غرق شور و شادی کرد:
 شهید حسین ترک. وی در خانواده‌ای منور به نور ایمان پرورش یافت. در هفتمین پائیز زندگی، پا به پای بچه‌های صمیمی شهر راهی مدرسه شد اما دیری نپائید که برای کمک به پدر به کار مشغول شد و مدرسه را رها کرد. در زمان اوج‌گیری مبارزات به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی، با وجود سن کمش به خیل عظیم مردم معترض پیوست که شعارهای نوشته شده روی دیوارهای شهر در آن سال‏ها، همگی گواهی بر نقش فعال او و هم‏سالانش به‏شمار می‌رفت. با شروع جنگ ددمنشانه رژیم بعثی علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران، حسین به‏طور داوطلبانه به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و پس از رشادت‏های فراوان، سرانجام در تاریخ نوزدهم شهریورماه
سال ۱۳۶۵ هجری شمسی در سن ۲۲ سالگی در خاک مریوان این دنیای فانی را وداع گفت و عاشقانه به عرش اعلی پر گشود. پیکر پاک شهید حسین ترک را در گلزار شهدای رهنان به خاک سپردند.
* 19 شهریور درگذر تاریخ
* آغاز انتشار روزنامه
«نسیم شمال» به مدیریت «سیداشرف‏الدین حسینی»
 در رشت (1286ش)
اشاره:
نه ماه پیش از به توپ بستن مجلس توسط محمدعلی شاه قاجار، روزنامه ادبی و فکاهی کوچکی به نام نسیم شمال در شهر رشت انتشار یافت که مدیر آن سیداشرف‏الدین حسینی قزوینی معروف به گیلانی بود.
 وی مندرجات نسیم شمال را که غالباً اشعار فکاهی و انتقادی بود، خود می‏نگاشت و اشعار دیگران را در آن چاپ نمی‏کرد. این روزنامه به قدری در میان توده مردم محبوبیت داشت که مدیر آن را نسیم شمال می‏نامیدند و هرگاه که منتشر می‏شد، ولوله‏ای در شهر به وجود می‏آورد. وی بعدها به عنوان محبوب‏ترین و معروف‏ترین شاعر ملی عهد مشروطه شناخته شد و روزنامه‏اش در تهران انتشار یافت. این روزنامه به
مدت بیست سال، هر هفته توزیع می‏گشت و پس از مرگش نیز، انتشار آن تا مدتی ادامه یافت.
* انتقال «محمدعلی میرزا»
پادشاه مخلوع قاجار به روسیه (1288 ش)
* درگذشت عالم مجاهد مبارز آیت‏الله «سید محمود طالقانی» اولین امام جمعه تهران
 (1358 ش)
اشاره:
آیت‏الله سیدمحمود طالقانی در سال 1289 شمسی (1329ق) در طالقان دیده به جهان گشود. وی پس از فراگیری دروس مقدماتی در زادگاه خود، راهی قم گردید و پس از شرکت در درس خارج
حضرات آیات: سید محمد حجت کوه کمره‏ای و
 سید محمدتقی خوانساری، از آیت‏الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، اجازه اجتهاد گرفت. مبارزات ایشان از زمان ورود به حوزه علمیه قم شروع شد. در سال 1318، برای اولین بار، خشم خویش به رژیم را با صدور یک اطلاعیه در رابطه با کشف حجاب ابراز کرد و در پی آن دستگیر و زندانی شد.
پس از شهریور 1320، مبارزه را به طور رسمی آغاز کرد و پس از وقفه‏ای در این میان، به جرم پنهان کردن شهید نواب صفوی راهی زندان گردید. وی در
سال‏های 1330 و 1331 بنا به پیشنهاد آیت‏الله بروجردی برای شرکت در تشریک مساعی بین مسلمین، به کشورهای مصر و اردن سفر کرد. آیت‏الله طالقانی با پیروی از امام خمینی(ره) در سال 1342 وارد مبارزه با رژیم گردید که در این راه چندین بار محکوم به زندان شد. او در طول دوران زندان،مرارت‏های فراوانی را تحمل کرد ولی در راه تحقق آرمان بلند خویش، لحظه‏ای از خود خستگی و تزلزل نشان نداد.
آیت‏الله طالقانی در طی بیش از یازده سال زندان، همواره به عنوان الگوی مقاومت و پایداری مطرح بود و پس از هر بار آزادی، راه گذشته خود را در مسیر
انقلاب اسلامی ادامه می‏داد. این عالم مجاهد، پس از آزادی از زندان در سال 1357، نقش مهمی در برپائی راهپیمایی عظیم و پرشور تاسوعا و عاشورای آن سال داشت.
آیت‏الله طالقانی، پس از پیروزی انقلاب، به ریاست شورای انقلاب برگزیده شد و در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی، به نمایندگی مردم تهران انتخاب گردید. این مبارز نستوه، در اوایل مرداد 1358، از سوی امام خمینی، به امامت جمعه مردم تهران منصوب شد و آخرین نماز جمعه ایشان در سالگرد کشتار خونین
 17 شهریور، در بهشت زهرا برگزار گردید.
 آیت‏الله طالقانی در کنار سال‏های متمادی مبارزه، از فعالیت‏های علمی غافل نگردید و آثار متعددی را به وجود آورد که تفسیر پرتوی از قرآن در 6 جلد، پرتوی از نهج‏البلاغه، آزادی و استبداد، درسی از قرآن و درس وحدت، از آن جمله‏اند. سرانجام این عالم بزرگ و مبارز انقلابی در 19 شهریور 1358 در 69 سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی باشکوه در
 بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
* استقرار اولین دولت مکتبی در جمهوری اسلامی به ریاست شهید «محمدعلی رجایی» (1359ش)
اشاره:
پس از این که با نظر مثبت حضرت امام و رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی، شهید رجایی به نخست وزیری رسید و مأمور تشکیل کابینه گردید. وزرای کابینه پس از اخذ رأی اعتماد از مجلس، به عنوان اولین دولت مکتبی، کار خود را در نظام اسلامی آغاز کردند. بنی‏صدر در برابر این انتخاب، در ابتدا بنای مخالفت گذاشت ولی وقتی احساس کرد در مقابل مجلس کاری از پیش نخواهد بُرد، به ناچار با این انتخاب موافقت نمود. اما در هر فرصت ممکن، از تضعیف شخصیت شهید رجایی در افکار عمومی خودداری نمی‏کرد.
 در برابر جسارت‏ها و اهانت‏های بنی‏صدر به عنوان رئیس جمهور،
شهید رجایی با توجه به حساسیت جوّ موجود، تمامی این تلخی‏ها و اهانت‏ها را در کمال صبر و بردباری و متانت تحمل نمود و در مواقع لزوم، با ارایه استدلال‏های محکم و منطقی، به ایرادات مکرر بنی‏صدر پاسخ می‏داد.
* رحلت فقیه جلیل، آیت‏الله
«حاج شیخ ضیاءالدین آملی» (1361ش)
اشاره:
آیت‏الله ضیاءالدین آملی از کودکی به همراه پدر راهی نجف اشرف شد و پس از طی دروس مقدمات و سطح در محفل درس خارج حضرات آیات: میرزامحمد حسین نایینی، سیدابوالحسن اصفهانی،
 آقا ضیاءالدین عراقی، میرزا ابوالحسن مشکینی و شیخ محمدکاظم شیرازی جای گرفت. ایشان دارای استعداد وافری بود و تحصیلات خود را به نیکوترین وجه به پایان رساند به طوری که پیش از سی سالگی به درجه اجتهاد نائل آمد. از آن پس حلقه درس خود را در تهران و آمل تشکیل داد. ایشان سال‏های دراز به نمایندگی از آیت‏اللَّه سید محسن حکیم و آیت‏اللَّه سید حسین بروجردی در کشور مصر به سر برد و به نشر معارف اهل‏بیت و حمایت از حوزه تشیع پرداخت.
وی در مصر رهبری و زعامت شیعیان آن سامان را برعهده داشت و کرسی تدریس فقه جعفری در دانشگاه الازهر مصر را تأسیس کرد. آیت‏اللَّه ضیاءالدین آملی در سال‏های بعد به دلیل دشمنی حکومت وقت با شیعیان، به تهران بازگشت و در پنجاه سالگی تصمیم به حفظ قرآن گرفت و پس از مدتی، این کتاب آسمانی را از حفظ نمود. آیت‏اللَّه ضیاءالدین آملی سرانجام در نوزدهم شهریور 1361ش برابر با بیست و یکم ذی‏قعده 1402ق در 78 سالگی در تهران درگذشت و در جوار حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد به خاک سپرده شد.

* اعلام شهادت خبرنگار و دیپلمات‏های ایرانی در مزار شریف پس از گذشت یک ماه
(1377 ش)
اشاره:
پس از تسخیر شهر کابل توسط قوای طالبان و عقب‏نشینی نیروهای دولت اسلامی افغانستان، سفارت ایران از کابل به مزار شریف منتقل شده و کارمندان سفارت ایران در آن شهر به امور دیپلماتیک خود مشغول گردیدند. با حمله نیروهای افراطی گروه طالبان و اشغال مزار شریف، سفارت ایران در این شهر مورد هجوم وحشیانه این گروه قرار گرفت و بدون توجه به مصونیت سیاسی و قوانین بین‏المللی، نُه دیپلمات ایرانی و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی را به شهادت رساندند. با این حال، گروه طالبان از پخش خبر شهادت این افراد امتناع می‏نمود تا اینکه پس از 33 روز، شهادت دیپلمات‏ها و خبرنگار ایرانی را اعلام کردند.
* آغاز نخستین کنگره بین المللی امامزادگان (1392ش)
اشاره:
نخستین کنگره بین‌المللی امامزادگان در جهت تبیین جایگاه ایشان در تربیت دینی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی افراد جامعه، با حضور اندیشمندان خارجی و با همکاری مجمع تقریب مذاهب اسلامی، مجمع اهل بیت‌(ع)، وزارت امور خارجه، جامعه‌المصطفی و همچنین مراکز علمی و حوزوی خارج از کشور در تهران و اصفهان برگزار شد. این کنگره در دهه کرامت و در روز 5 ذی القعده همزمان با سالروز تکریم امامزادگان مصادف با روزهای 19 و 20 شهریورماه 1392با حضور اندیشمندان و فرهیختگان کشوری و بین المللی در دو استان تهران و اصفهان برگزارشد.

* 14 ذیقعده درگذر تاریخ

* درگذشت «ابن سمعون»
واعظ مسلمان (387 ق)
اشاره:
ابوالحسن محمد بن احمد بن اسماعیل معروف به ابن سمعون، از مشاهیر وُعّاظِ اواخر قرن چهارم هجری است. کلمات حکیمانه و عبارات عبرت آمیزِ وی در نهایتِ شهرت می‏باشند. ابن سمعون در ابتکار معانیِ دقیق و مضامینِ لطیف، بسیار توانا بود. بیشترین شهرت ابن سمعون در وعظ و خطابه است، اما درراه جمع آوری حدیث نیز زحمات بسیاری کشید و جهت استماع آن سفرهای متعددی کرد. از جمله آثار ابن سمعون می‏توان به کتاب الامالی اشاره نمود. آثار به جا مانده از این خطیب توانا، هم اکنون درکتابخانه‏ی ظاهریه‏ی دمشق نگهداری می‏شود. وفات ابن سمعون در هشتاد و هفت سالگی در بغداد واقع شد و در خانه‏ی خود مدفون گردید. گویند در حدود 40 سال بعد در رجب 426 ق جنازه‏اش را به مقبره‏ی باب الحَرْب منتقل کرده و در نزدیکی قبر احمد بن حنبل به خاک سپردند، در حالی که بدنش سالم مانده و حتی کفن او نیز پوسیده نبود.
* تولد مجتهد بزرگ شیعه
«حاج میرزا رضی ذوالنوری»
 (1294 ق)
اشاره:
آیت اللَّه میرزا رضی ذوالنوری از اساتید توانای مسلمان، در تبریز به دنیا آمد. او دوران کودکی و جوانی خود را به تحصیل علوم دینی و ادبیات عرب در زادگاهش گذراند و پس از اتمام علوم مقدماتی، رهسپار حوزه‏ی علمیه‏ی نجف در عراق شد.
 آیت الله ذوالنوری پس از کسب درجه‏ی عالی اجتهاد به ایران مراجعت کرد و از آن پس به کار تالیف و تدریس پرداخت. شاگردان بسیاری در حلقه‏ی درس او حضور پیدا می‏کردند که شماری از آنان به اجتهاد دست یافتند. از این دانشمند والامقام مسلمان، آثاری چون قضا و شهادت و شرحی بر عروةالوثقی بر جای مانده است.
* تصویب قانون اساسی مشروطیت ایران (1324 ق)
اشاره:
پس از وقوع حوادث بسیار و مبارزات پیگیر آزادی‏خواهان و مشروطه‏طلبان، سرانجام مجلس شورای ملی در چهاردهم جمادی الثانی 1324 ق با دستور مظفرالدین شاه قاجار تأسیس شد. از آن پس نمایندگان منتخب، سعی در تدوین قانون اساسی داشتند که در این راه با مشکلاتی مواجه بودند. سرانجام با پیروزی آزادی‏خواهان، متن قانون اساسی مشروطیت با 51 اصل تهیه شد و در 14 ذی‏القعده‏ی 1324 ق به امضاء مظفرالدین شاه قاجار رسید.
 به دنبال آن جشن‏ها بر پا شد و تهران چراغانی گردید.