دهه 1960میلادی را دهه تسخیر فضا و آغاز سفر انسان به فضای کیهانی نیز میتوان نام نهاد و این عنوان شاید مناسبترین عنوان برای این دهه سرنوشت ساز باشد. دانشمندان فضایى شوروی که در سال 1957میلادی با پرتاب نخستین قمر مصنوعی زمین، در تسخیر فضا پیشگام شده بودند، در سال 1961میلادی نیز با فرستادن نخستین انسان به فضا دراین مسابقه، پیشتاز شدند. از این پس رقابت امریکا و شوروی سابق برای تسخیر فضا شدت یافت و از سال 1966میلادی، مسابقه برای تسخیر کره ماه آغاز شد. امریکا در این سالْ سفینهای بدون سرنشین بر روی کره ماه پیاده کرد و درصدد اعزام اولین انسان به این کره برآمد. از سال 1968میلادی به بعد، امریکایىها به طور محسوسی در مسابقه تسخیر فضا بر روسها پیشی گرفتند و اولین انسانی که در سطح کره ماه فرود آمد، یک فضانورد امریکایى بود. سفینه آپولو 11، در روز شانزدهم ژوئیه 1969میلادی با سه سرنشین به فضا پرتاب شد و پس از سه روز سفر و طی بیش از 380 هزار کیلومتر مسافت در مدار کره ماه قرار گرفت. قسمتی از این سفینه که خود مجهز به موشکی برای برخاستن از سطح کره ماه بود، روز 21 ژوئیه 1969میلادی از سفینه مادر جدا شد و با دو سرنشین بر روی کره ماه فرود آمد. در این هنگام، یکی از آن دو با نام نیل آرْمِسْتِرانْگْ، نخستین انسانی بود که بر روی کره ماه قدم نهاد، در حالی که جریان این سفر فضایى را ششصد میلیون نفر به کمک ماهوارهها در سراسر جهان تماشا کردند. آرمِستِرانْگ پس از 21 ساعت و 37 دقیقه توقف در سطح کره ماه و گردش و نمونهبرداری و عکسبرداری از قسمتهای مختلف آن، به سفینه مادر بازگشت و نخستین سفر انسان به کره ماه در روز 24 ژوئیه 1969میلادی با مراجعت فضانوردان به کره زمین پایان پذیرفت.