هر كدام از ما خانه‌اي داريم كه در آن زندگي مي‌كنيم، دوستش داريم .
و سعي مي‌كنيم كه از آن خوب نگه‌داري كنيم و نگذاريم فرسوده يا كثيف شود.
در تمامي خانه‌هاي ما اين تأكيد وجود دارد كه زباله در خانه پخش نشود و باقي نماند. ما زباله‌هاي پلاستيكي را در حياط خانه رها نمي‌كنيم. ما موادي چون نفت، گازوئيل و يا بنزين را داخل باغچه نمي‌ريزيم كه به گل‌ها و درخت‌ها آسيب نرساند.
هنگامي كه مي‌خواهيم حوض كنار باغچه را بازسازي كنيم، مراقبيم كه باغچه با مصالح و مواد ساختماني آلوده نشود و باعث خشك شدن گياهان نشود. اين بخشي از نگراني‌هايي است كه ما در مورد زمين خانه خود داريم، اما آيا در مورد زمين‌هاي ديگر نيز همين احساس نگراني را داريم؟
آيا همان‌طور كه مراقبيم زمين‌مان آلوده و كثيف نشود، در مكان‌هاي عمومي يا متعلق به ديگران نيز همان‌طور مراقبيم؟
زمين پاك يك روياست اگر هر كدام از ما به اين سؤال و جوابش فكر نكنيم. بعضي از ما بخش‌هاي كوچكي از زمين را آلوده مي‌كنيم و بعضي‌ها متأسفانه تكه‌هاي بزرگ‌تري از آن را آلوده مي‌كنند و به خطر مي‌اندازند. سال‌هاست كه دوستداران واقعي محيط‌زيست دربارة آلوده شدن زمين توسط كارخانه‌هاي صنعتي هشدار مي‌دهند، اما هنوز خيلي‌ها اين را باور ندارند و جدي نمي‌گيرند. خودخواهي بعضي‌ها باعث مي‌شود كه منافع عمومي به خطر بيفتد و اين ماجراي ساده‌اي نيست. وقتي پس‌مانده مواد صنعتي وارد آب رودخانه‌ها و زمين‌هاي كشاورزي مي‌شود، موضوع ساده و بي‌اهميتي نيست. ميوه و سبزي مورد استفاده ما شايد از همان آب آلوده سيراب شده باشد. حيواني كه از گوشتش براي تغذيه استفاده مي‌كنيم، شايد از گياهي در زميني آلوده تغذيه كرده باشد.
اين بخشي از ماجراست كه نمي‌بينيم، اما مي‌تواند وجود داشته باشد. بعضي‌ها فكر مي‌كنند كه آلوده شدن چند تكه زمين اتفاق مهمي نيست و فراموش مي‌كنند كه افراد ديگري مثل آنها نيز همين فكر را مي‌كنند. بعضي‌ها خانه خود را از هر گونه آلودگي حفظ مي‌كنند، اما اهميتي نمي‌دهند كه فاضلاب كارخانه خود را در محدوده زمين‌هاي كشاورزي ديگران رها كنند. بعضي‌ها از ديدن يك تكه زباله كوچك در خانه خود آشفته مي‌شوند، اما در هر بار رفتن به باغ‌ها، مزارع و كوهستان انواع و اقسام زباله‌هاي ماندگار را برجاي مي‌گذارند. وقتي تعداد بيشتري از آدم‌ها فراموش مي‌كنند كه زمين خانه آنهاست، خطر بيشتري زمين را تهديد مي‌كند.
آنهايي كه زمين را آلوده مي‌كنند، از ياد برده‌اند كه فرزندان فرزندانشان و نسل‌هاي بعدي در همين زمين زندگي خواهند كرد. اگر فراموش كنيم كه سلامت ما و خاك‌هاي زير پايمان به هم گره خورده است، روزگار دشواري را براي نسل‌هاي بعد از خود باقي مي‌گذاريم و در آن دوران جوابي نخواهيم داشت اگر از ما بپرسند كه اين چه زميني است كه براي ما باقي گذاشته‌ايد؟
هر نسل از ساكنان زمين بايد به اين سؤال و جوابش فكر كند تا زمين پاك تنها يك رويا نباشد.
همشهري آنلاين- عليرضا رستگار