استاد بديع الزمان فروزانفرِ خراساني در حدود سال 1279 ش (1318 ق) در بشرويه در استان خراسان به دنيا آمد. تحصيلاتِ خود را در صرف، نحو، معاني، بيان، منطق، حكمت و فلسفه در مشهد و تهران در خدمت استاداني مانند اديب نيشابوري، ميرزا طاهر تنكابني و سيدكاظم عصار و... به پايان رساند و پس از آن در مدرسه دارالمعلّمين عالي، سمت معلّمي ادبيات را برعهده گرفت. بديعالزمان از استعداد و هوشي بسزا برخوردار بود و حافظهاي فوقالعاده داشت. وي سفرهاي علمي متعددي به خارج از كشور انجام داد و در دانشگاههاي برخي كشورها، كرسي تدريس زبان و ادبيات فارسي را تاسيس كرد. استاد فروزانفر دانشمندي نكته سنج، استادي محقق و مدرسي بينظير بود و علاوه بر داشتن اطلاعات بسيار در زمينه معارف اسلامي و ادبيات فارسي، شاگردان بسياري تربيت نمود كه هريك از آنها در شمار استادان بزرگ به شمار ميآيند. از اين اديب گرانقد آثار فراواني بر جاي مانده كه تاليف كتاب سخن و سخنوران در چهار جلد، تاريخ ادبيات ايران و نيز تصحيح كليات شمس تبريزي و نيز تصحيح فيه مافيهِ مولوي و... از آن جملهاند. استاد فروزانفر سرانجام در 17 ارديبهشت 1349 بر اثر سكته قلبي در هفتاد سالگي در تهران دار فاني را وداع گفت و جامعه ادبي ايران را سوگوار نمود.