11   اردیبهشت در گذر تاریخ
* قتل «ناصرالدین شاه قاجار»
 توسط «میرزا رضا کرمانی»
در شهر ری (1275 ش)
اشاره:
قتل امیرکبیر، اعطای امتیاز تنباکو و لغو آن
 با حکم تحریم تنباکوی میرزای شیرازی، جدائی قطعی هرات،
 سرخس، نواحی اطراف رود جیحون و
بخشی از سیستان و بلوچستان از ایران، اعطای امتیازات مختلف
 به دولت انگلیس و روسیه و افزایش نفوذ آنان
 در تمام امور کشور، انجام مسافرت‏های پرهزینه و خوشگذارانی‏های پر خرج  از جمله حوادث این شاه  قاجارمی‏باشد. بدین مناسبت، بامداد روز یازدهم اردیبهشت 1275
 که یک روز به شروع جشن‏های پنجاهمین سالِ پادشاهی بود، ناصرالدین شاه عزمِ ری کرد تا
به زیارت مزار حضرت عبدالعظیم(ع)رود.
در حرم حضرت عبدالعظیم(ع)، سه گلوله میرزا رضا کرمانی از یاران سید جمال الدین اسدآبادی، شاه قدرتمند قاجار را
 از پای درآورد.
* شهادت روحانی مجاهد
 آیت‏الله «سید حسن شیرازی» توسط مزدوران استکبار جهانی (1359 ش)
اشاره:
آیت‏الله سید حسن حسینی شیرازی،  در یازدهم اردیبهشت 59
 به هنگام عزیمت جهت شرکت در مجلس ختم آیت‏الله سید محمد باقر
 صدر، از سوی مزدوران استکبار جهانی در بیروت
به طرزی فجیع به شهادت رسید.
* درگذشت گل آقای ایران
اشاره:
کیومرث صابری فومنی معروف به «گل آقا»  
 با تشکیل دولت شهید رجایی ،  به‌عنوان مشاور  فرهنگی ایشان
 مشغول به کار شد. در سال 1362   از همه مسئولیت‌های دولتی
خود کناره گرفت به نوشتن یادداشت‌های روزانه طنز
 با نام مستعار «گل‌آقا»  پرداخت. کیومرث صابری
پس از تحمل بیماری سرطان، در 11 اردیبهشت سال 1383 دارفانی را وداع گفت.
* 1 رجب در گذر تاریخ
* رحلت «نُعمان بن محمد»
از علماء شیعه‏ آفریقا (363 ق)

* رحلت عالم بزرگ و
 فقیه «محقق خوانساری»
 (1099 قمری)
* وفات «رشیدالدین صوری»
 گیاه شناس برجسته‏ی مسلمان
* میلاد «امام محمدباقر»(ع)
بنا به روایتی (57 ق)
اشاره:
بنا به روایتی حضرت امام محمدباقر(ع) در اول رجب در مدینه به دنیا آمد. آن حضرت را باقر لقب دادند که
 به معنای شکافنده‏ی علوم است.
 در دوران امامت آن حضرت، از سال 96 ق، مقارن با سال‏های پایانی حکومت جور بنی امیه و ضعف آن بود و فرصتی فراهم شد تا آن بزرگوار
 به تقویت بنیان‏های فکری و فرهنگی مسلمانان بپردازد.
 امام محمدباقر(ع) بر اثر سلطه‏ی حکومتِ طاغوت، از نظر سیاسی مُنزوی بود و اعتراضات او به صورت یک نهضت سیاسی همه جانبه به سرنگونی رژیم بنی‏امیه
 نیانجامید. ایشان که دریافته بود فرهنگ تشیع
 در انزوا قرار گرفته و زیر چکمه‏ی جلاّدان اُموی، بی‏رَمَق مانده است، دست به یک انقلاب وسیع فرهنگی زد و
 با تشکیل حوزه‏ی علمیه و تربیت شاگردان برجسته، فقه آل محمد(ص) و خط فکری تشیُّع را آشکار ساخت. پس از آن حضرت(ع) فرزند برومندشان، امام جعفر صادق(ع)، با تشکیل حوزه‏ی علمیه
 با چهار هزار نفر شاگرد، آن حرکت و نهضت فرهنگی را
 غنای بیشتری بخشید.