دنباله دار آیسون که از آن عنوان دنباله دار قرن یاد می کردند پس از ملاقات با خورشید به شدت صدمه دید و تا حد زیادی از بین رفت.

به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپهایی که این گلوله بزرگ یخ و غباری را مشاهده کرده اعلام کردند که این دنباله دار پس از ملاقات با خورشید در پشت این ستاره ناپدید شد و تنها یک نور تیره از خود به جای گذاشت.

ستاره شناسان هنوز درحال جستجوی این جسم آسمانی هستند اما در نهایت مشخص شد که دنباله دار قرن از بین رفته است.

به رغم اندازه بزرگ، احتمالا آیسون در نتیجه گرمای شدید و نیروهای گرانشی خورشید از بین رفته است.

کارشناسان سازمان فضایی اروپا که روی ماهواره رصد خورشید سوهو کار می کنند مرگ آیسون را شب گذشته در ساعت 21:30 به وقت گرینویچ (یک بامداد جمعه 8 آذرماه به وقت ایران) اعلام کردند.

پس از کشف آیسون توسط دو ستاره شناس آماتور روسی در سال 2012، بسیاری از رصدگران به آسمان چشم دوخته بودند تا روشن ترین دنباله دار قرن را مشاهده کنند.

این دنباله دار که از یخ و غبار ساخته شده بود با 2 کیلومتر عرض خود از خانه خود که بسیار دورتر از نپون است بار سفر خود را به سمت داخل منظومه شمسی بست. رصدگران آسمان از  سال گذشته تاکنون امیدوار بودند که آیسون یک دنباله درخشانی در آسمان شب از خود به جا بگذارد اما نزدیک شدن بسیار به خورشید موجب شد که یخهای آن بخار شده و غبار آزار شده یک مسیر مشخص از خود به جا بگذارد.

پیش از این هم مشخص بود که آیسون قرار نیست منظره چشمگیری در آسمان باقی بگذارد چرا که از مسیری که رصدگران با تجربه پیش بینی کرده بودند عبور نکرد.

تلسکوپ دینامیک خورشید ناسا نیز نتوانست نشانه واضحی از این دنباله دار بدست آورد.

همه شواهد نشان می دهد که هسته آیسون در عبور نزدیک به خورشید از بین رفته است، به همان شکلی که دنباله دار لاوجوی در سال 2011 از بین رفت.

دنباله دارها همچنان در اخبار نجومی باقی می مانند، به طوری اکتبر سال آینده دنباله دار سایدینگ اسپرینگ قرار است با فاصله ای که کمی از 100 هزار کیلومتر بیشتر از از کنار مریخ عبور کند و در ماه نوامبر مأموریت روسه‌تا سازمان فضایی اروپا تلاش می کند یک کاوشگر روی هسته دنباله دار "67P/ChuryumovGerasimenko" بگذارد. کاوشگر روسه‌تا در 2 مارچ 2004 پرتاب شد و مقصد نهایی آن همین دنباله دار است.