نقاط عطف سیاسی و اجتماعی شیعیان در طول تاریخ، پیوند محكمی با «مقبولیت» ،‌«قدرت» و «حضور» مرجعیت در جامعه داشته‌اند. به عبارت دیگر، در طول تاریخ حیات سیاسی و اجتماعی شیعه، هرگاه مرجعیت مقبولیت عام داشته، آن دوران به دوران شكفوایی مذهبی، سیاسی و اجتماعی شیعیان بدل گشته است.
مرجع تقلید در فرهنگ شیعی، اولا نایب امام زمان (عج) است، در ثانی سهم امام (ع) و خمس و زكات به او واگذار می‌شود و او در تخصیص این منابع مالی عظیم، به صلاحدید خود عمل می‌كند و در نهایت اینكه او قدرت تعیین تكلیف برای مقلدین دارد و میان عملی كه به آن تكلیف می‌كند با امر الهی، پیوند برقرار می‌كند؛ لذا در جامعه از تجایگاه بالایی برخوردار است كه نظیر آن جایگاه ، حتی برای پاپ در جوامع مسیحی و خلیف در ممالك سنی مذهب یا … قابل تصور نیست.
مرحوم حضرت آیت‌الله العظمی برورجردی (ره)، مرجع تقلید عصر خود بودند و به جهت برخورداری از مقبولیت عام، دوران پر خیر و بركت مرجعیت خود را به یكی از نقاط عطف سیاسی و اجتماعی شیعیان در طول تاریخ تبدیل كردند. این دوران، از جهاتی ، در عصر حاضر بی‌نظیر بوده است. از آنجا كه ایشان مرجع یگانه عصر خویش بودند و اكثر مكلفین جامعه، ایشان را محل رجوع خود تشخیص داده بودند؛ لذا قدرت بسیج مردم در مواقع خاص را داشتند. همچنین واریز سهم امام (ع) . سایر وجوهات شرعیه از اقصی نقاط جهان تشیع به حساب ایشان، قدرت اقتصادی بالایی را نیز برای ایشان مهیا ساخته بود و خدمات عمرانی، رفاهی و فرهنگی‌ای كه با استفاده از این منابع مالی ارائه می‌شدند، در برخی از مواقع، حتی بیش از عملكرد دولت نمود داشت. نهایتا با توجه به ارتباط عمیق میان دیانت و سیاست در آموزه‌های مكتب تشیع، قدرت عمل ایشان، حكومت و شخص شاه را بیم‌ناك كرده بود؛ به همین دلیل شاه برای جلب رضایت ایشان از هیچ كوششی فروگذار نمی‌كرد و البته هر بار كه این اصل را فراموش می‌كرد، از مرجعیت سیلی می‌خورد!
در كتاب حاضر كه یكی از مجلدات مجموعه «دانستنی‌های انقلاب برای جوانان» می‌باشد، تلاش شده است تا با بررسی سیر تحولات حیات پر خیر و بركت آن عالم بزرگوار، ذهن مخاطب با مقبولیت عام قدرت عمل و حضور مؤثر و با بركت ایشان در جامعه آشنا شود.