ارنست ماخ، فيلسوف و فيزيك‏دان اتريشي، در 20 مارس 1838م به دنيا آمد و پس از اتمام تحصيلات خويش به تدريس پرداخت. ماخ در اين هنگام به انتقاد از اصول مكانيك كلاسيك مشغول شد و تئوري‏هاي جديدي وضع كرد كه به نام خود او معروفند. وي در زمينه فيزيولوژي و روانشناسيِ احساس‏هاي انسان و به ويژه رابطه آن‏ها با نظريه علم نيز دست به تحقيق زد. ماخ يكي از بنيان‏گذاران مكتب امپيريوكري تيزيسم به شمار مي‏رود كه بر اساس آن فلسفه واقع‏بينانه مبني بر تجزيه و تحليل احساس‏ها و عواطف انساني مي‏باشد. هرچند كه ماخ در علم فيزيك صاحب‏نظر و استاد بود، با اين حال، بيشتر به عنوان فيلسوف علم شهرت دارد. وي معتقد بود هر نظريه علمي كه اشاره‏اي به اشيايى داشته باشد و نتوان آن‏ها را به تجربه‏هاي حسي باز گرداند، مردود است. در اين حال، ماخ اين اعتقاد را دارد كه علم بايد از مفاهيمي هم‏چون مكان مطلق و زمان مطلق چشم بپوشد. اين جنبه از آراي ماخ، در آلبرت انيشتين فيزيك‏دان شهير قرن بيستم تاثير فراوان داشته است. ارنست ماخ سرانجام در 29 اكتبر 1916م در 78 سالگي درگذشت.