يك روانپزشک اظهار كرد: بازي مهمترين راه پيشگيري از اختلالات هيجاني و رفتاري در کودکان است و حتي در صورت ايجاد اختلال رفتاري در کودک، بازي کردن مي‌تواند سبب کاهش اختلال در وي شود.
دکتر سامرند سليمي در گفت وگو با ایسنا، گفت: بازي کردن راحت‌ترين، طبيعي‌ترين و بي‌اضطراب‌ترين روش بيان احساسات مانند اضطراب، ترس، افکار دروني و حتي آرزوها براي کودک محسوب مي‌شود.
وي در ادامه بازي را اتوباني ميان دنياي درون و بيرون کودک دانست و افزود: بازي کردن مهمترين روش برقراري ارتباط ميان کودک و دنياي خارج است. همچنين بهترين راه ايجاد رابطه با کودک بازي کردن با او مي‌باشد.
وي تاکيد کرد: کودکاني که مصيبت‌هاي بزرگي مانند سيل و زلزله را پشت سر گذاشته و شاهد مرگ پدر و مادر خود بوده‌اند تا مدتي تحت تاثير قرار مي‌گيرند که بازي کردن و بازسازي صحنه غم بار در بازي مي‌تواند کودک را از حالت درماندگي نجات داده و در مقابله با اين شرايط احساس، عامليت و حل مسئله پيدا مي‌کند.
وي تصريح کرد: بازي کردن علاوه بر تکميل رشد عقلي کودک، قدرت اکتشاف و عملکرد اجرايي را در وي افزايش مي‌دهد به طور مثال کودک با تغيير حالت عروسک از حالت ايستاده به خوابيده متوجه مي‌شود چشم عروسک در حالت‌هاي مختلف تغيير مي‌کند يا شکستن اسباب بازي براي کودک نوعي اکتشاف محسوب مي‌شود بنابراين به والدين توصيه مي‌شود از دور کردن اسباب بازي‌ها از دسترس کودکان صرفا به خاطر ترس از شکستن آن پرهيز کنند و اجازه تجربه را به کودک خود بدهند.
سليمي افزود: بازي کردن، توانايي مغز را براي بهره گيري از قواي حرکتي و مهارت‌هاي حسي افزايش داده و مهارت‌هاي حرکتي اندام هاي کودک را بالا برده و ميان حرکات اندام‌ها هماهنگي ايجاد مي‌کند. همچنين با بازي کردن توانايي تحمل کودک افزايش يافته و با استفاده از اسباب بازي‌ها شروع به روياپردازي مي‌کند که به دنبال آن موجب تقويت قوه تخيل در وي مي‌شود.
سليمي خاطرنشان کرد: استفاده از اسباب بازي‌هاي آشنا براي کودک مانند عروسک‌ها به خصوص در خيال پردازي کودک موثر است اما بهتر است اسباب بازي‌هاي ناآشنا و حيوانات نيز در دسترس کودک قرار گيرد تا تنها به بازسازي فيلم ديده يا داستان شنيده از آنها محدود نشود و خود کودک با قوه تخيل براي اسباب بازي ناآشنا نيز داستان پردازي کند.