یک شب مهتابی



دهکده رفته به خواب



با پدر می گشتیم



لب رودی پر آب



سردمان بود و پدر



آتشی روشن کرد



هرکس از هر گوشه



تکه چوبی آورد



شعله های آتش







سرخ و نارنجی و زرد



چهره های ما را



نورباران می کرد



ناگهان«احمد» گفت:



بچه ها،آن بالا



شعله ها ساخته اند



شکل طاووسی را



بعد از آن هرشعله



پیش چشمان ما



شکل مخصوصی داشت



زنده بود و زیبا



شعله ای،اسبی بود



شعله ای، یک آهو



شعله ای،شکل عقاب



شعله ای هم یک قو



کم کم آتش خوابید



زیر خاکستر و دود



شاد بر می گشتیم



چه شب خوبی بود .