اسمش فطرس بود. مدت ها بود که برای چنین روزی لحظه شماری می کرد.

فطرس فرشته ای بود که بخاطر نافرمانی از دستور خداوند بال وپرش را از دست داده بود و از عرش الهی دور شده بود.

مدت ها گذشت، تا روزی که جبرئیل در حال فرود آمدن به زمین بود و قرار بود به ملاقات حضرت محمد(ص) برود.

در راه به فطرس رسید و به او پیشنهاد کرد که همراهش به دیدار پیامبر(ص) برود، فطرس قبول کرد و همراه جبرئیل برای تبریک به دیدار پیامبر(ص) رفتند. آخر دختر رسول الله به تازگی صاحب فرزندی شده بود.

وقتی خدمت پیامبر رسیدند بعد از عرض تبریک، پیامبر(ص) به فطرس که بال و پرش را از دست داده بود فرمودند: تا بالش را به بدن مطهر نوزاد تازه متولد شده بزند. وقتی فطرس این کار را انجام داد بال و پرش باز شد و دوباره توانست پرواز کند.

نوزاد تازه متولد شده برای همه عزیز بود و از همان آغاز ولادت معجزات و برکات بسیاری را با خودش به همراه آورد.

اسم نوزاد حسین بن علی (ع) بود، سومین امام شیعیان، کشتی نجات آدمیان و به گفته رسول الله(ص) سرور جوانان بهشت.