ترکی | فارسی | العربیة | English | اردو | Türkçe | Français | Deutsch
آخرین بروزرسانی : سه شنبه 2 مرداد 1403
سه شنبه 2 مرداد 1403
 لینک ورود به سایت
 
  جستجو در سایت
 
 لینکهای بالای آگهی متحرک سمت راست
 
 لینکهای پایین آگهی متحرک سمت راست
 
اوقات شرعی 
 
تاریخ : چهارشنبه 6 آبان 1388     |     کد : 5301

پرتوهای پروتون بار دیگر به درون LHC تزریق شدند

دو پرتو ذره بعد از حدود یک سال بار دیگر به داخل تونل‌های برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) تزریق شدند...

دو پرتو ذره بعد از حدود یک سال بار دیگر به داخل تونل‌های برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) تزریق شدند.

به گزارش بی‌بی‌سی، بعد از حادثه نشت هلیوم در سپتامبر سال 2008، برخورد دهنده بزرگ هادرون به منظور گرم کردن تونل‌ها و تعمیر دستگاه‌ها تعطیل شد و اکنون دانشمندان سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا (CERN) در اقدامی که آن را یک مرحله مهم در آزمایش مهبانگ (Big Bang) می‌نامند، تونل برخورد دهنده را با موفقیت راه‌انداری مجدد کردند.

روز 23 و 25 اکتبر دو پرتوی پروتون از یون‌های سرب به داخل تونل LHC وارد شدند و با موفقیت به صورت ساعتگرد و پاد ساعتگرد به دور دو قسمت از هشت قیمت برخورددهنده چرخیدند.

این دو پرتو برای تست دستگاه‌ها و همچنین حسگرهای جدید برخورددهنده تزریق شده‌اند و قرار است تا در ماه نوامبر یک پرتو برای انجام کامل آزمایش در تونل‌های شتاب‌دهنده به سرعتی نزدیک سرعت نور برسد.

دانشمندان قصد دارند با برخورد دادن دو ذره پروتونی که با سرعت نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کنند، به وجود ذرات زیراتمی (Subatomic) جدیدی پی‌ببرند و به این ترتیب چگونگی وقوع مهبانگ (Big Bang) را مطالعه کنند.

براساس نظریه مهبانگ، در شروع جهان هستی، یک انفجار پرانرژی باعث گسیل ذرات زیراتمی و امواج مختلف شد. بعداً ذرات حاصل از این انفجار جهان هستی ما را تشکیل دادند.

 

حادثه در تونل شتاب‌دهنده

حادثه سال گذشته در LHC که به دلیل خرابی ابرمغناطیس‌های شتاب‌دهنده و در نتیجه نشت گاز هلیوم رخ داده‌بود باعث شد تا مهندسان CERN به مطالعه بر روی چگونگی وقوع این مشکل بپردازند.

سرانجام دانشمندان تصمیم گرفتند تا با نصب چند حسگر از وقوع حوادث مشابه جلوگیری کنند.

علت زمان گیر بودن رفع این مشکل، لزوم افزایش دمای تونل برای ورود مهندسان به داخل تونل و کاهش دوباره آن به نزدیکی صفر مطلق (1.9 کلوین، 271 درجه سانتی‌گراد و 456 درجه فارنهایت زیر صفر) است.

این دما به مغناطیس‌هایی که به پرتوها جهت و شتاب می‌دهند، خاصیت ابررسانایی و در نتیجه ابرمغناطیسی می‌دهد. این به این معنی است که برای ایجاد خاصیت ابرمغناطیسی، جریان برق در کابل‌ها با هیچ مقاومت الکتریکی روبرو نمی‌شود و اتلاف انرژی به صفر می‌رسد.

 


نوشته شده در   چهارشنبه 6 آبان 1388  توسط   مدیر پرتال   
PDF چاپ چاپ بازگشت
نظرات شما :
Refresh
SecurityCode