والدین به ویژه مادران که ارتباط نزدیک و مداوم با کودک دارد می تواند ناآگاهانه و بدون توجه به عواقب يك كار، بدآموزي هايي را براي فرزندان خود داشته باشد و اين بدآموزي ممكن است مستقيم يا غير مستقيم باشد.به گزارش خبرگزاری مهر، مادر الگوي كودك و راهنماي او در زندگي است. كودك بايد از رفتار و كردار او سرمشق بگيرد و پيروي كند و نيازمند است كه تصويري روشن از زندگي در پيش داشته باشد و طبعا مادر به عنوان نخستين فرد در ارائه اين تصوير است. اگرچه مادر خيرخواه كودك است و مي خواهد كه طفل به سعادت برسد، ولي اين امر به تنهايي كافي نيست دورانديشي و احتياط لازم است و بدون آن اميد به آينده صالح براي كودك نمي توان داشت. چه بسيار كودكاني كه قرباني بد آموزي هاي مستقيم يا غير مستقيم مادران خود شده اند و در مسير زندگي خطرات متعددي آنها را تعقيب كرده است.
مادران اغلب ناآگاه و بدون توجه به عواقب يك كار بدآموزي هايي را براي فرزندان خود دارند و اين بدآموزي ممكن است مستقيم يا غير مستقيم باشد. در اين زمينه به موضوعات متعددي می توان اشاره کرد.
دستور كتك زدن
طفل هرگز نبايد اين جرات را پيدا كند كه پدر و مادر و يا خواهر و برادرش را كتك بزند. درست است كه ضربه دست او آنقدر قوي نيست كه به آدمي آسيب برساند ولي فراموش نبايد كرد كه اينك او كودك است و عملش ممكن است دلچسب به نظر آيد ولي تكرار و عادت به آن عواقب نامطلوب ديگري خواهد داشت.
دستور به ناسزاگويي
مادران براي اينكه كودكان خود را به شيرين زباني وادارند گاهي كلمات ركيكي را به او ياد مي دهند و يا ممكن است در اثر غفلت او كودك آن را از جايي فرا گرفته باشد و مادران او را تشويق به بازگويي آن در حضور جمع مي كنند تا بدين وسيله مجلس آرايي شود. غافل از آنكه طفل در روزهاي اوليه با لكنت و شيرين زباني آن را ادا مي كند، ولي پس از اينكه آن را فرا گرفت ديگر فراموش نمي نمايد و به صورت عادت آن را به كار مي برد و در چنان وضعي رفع آن عيب بسيار دشوار است.
آموزش خرافات
از ديگربد آموزي ها آموزش اينگونه مسايل است كه در تاريكي نبايد آب گرم ريخت، از قبرستان نبايد عبور كرد،و....
هر عملي كه مادر انجام مي دهد، هر سخني كه او بيان مي كند يك دستورالعمل براي زندگي بعدي و يا كنوني كودك است. چشم و گوش طفل باز است مي شنود و مي بيند. مادر نبايد بگويد كه طفل متوجه نيست و يا سرش در جاي ديگري گرم است. چه بسيار اوقاتي كه او رفتار مادرش را زير نظر و تحت مراقبت دارد و يا گوشش متوجه سخنان اوست. عدم مراقبت در گفتار و رفتار نوعي آموزش غير مستقيم براي كودك است. در این موضوع هم می توان به مواردی اشاره کرد.
اعمال مادر
خودداري از انجام مسئوليت، تنبلي در انجام وظايف خانه و امر ونهي هاي بي حساب، بزرگي فروختن ها، خود را برتر از ديگران دانستن، تهديدهاي نينديشيده، به مبارزه طلبيدن ها همه وهمه بد آموزي است كه از طريق مادر يه كودك سرايت مي كند. وعده دادن و عمل نكردن، حقه و كلك زدن، فريب دادن با قول و فعل از انواع ديگر بدآموزي است و باعث مي شود كودك در آينده اين چنين باشد.
طفل در سايه اين گونه رفتار ها اولا اعتماد خود را به مادر از دست مي دهد، ثانيا در مي يابد كه راه هاي ديگري هم برای فرار از زير بار مسئوليت و عدم انجام وظيفه وجود دارد. طفل نياز به نماياندن خود دارد طبعا آن گونه خود را مي نماياند كه آموخته است، بر اين اساس مادر بايد مراقبت بيشتري در عمل و رفتار داشته باشد.
بد آموزي از راه زبان
گفتن سخنان نيشدار، حرفهاي ركيك و ريشخندآميز، حتي سوگند ياد كردن براي مسائل جزيي و كم اهميت چه به راست و چه به دروغ نوعي بد آموزي است كه كودك آن را از مادر ياد مي گيرد.
بدآموزي در برخوردها
مادري كه به مناسبت برخورد با پدر در غياب او تخطئه اش مي كند بت كودك را شكسته و محيط زندگي خانواده را نابسامان كرده است. مادري كه در پشت سر همسايه يا ميهمان بدگويي مي كند در حالي كه به ظاهر ابراز محبت مي كند درس بدي به كوك داده است.
درمهماني ها و مجالس
آداب معاشرت و برخوردها و راه و رسم مهماني، معاشرت و...را كودك به همراه مادر مي آموزد، رازداري درمجالس معاشرت، روابط صحيح يا غلط، شوخي هاي مناسب يا نامناسب، صداقت و يا عدم آن نسبت به هم از آن مجالس آموخته مي شود، بنابراین خیلی ناگوار است كه كودك در آن جا درس خيانت و دوروئي بياموزد.