ازگيل، ميوه درختي است كه در اواخر پاييز و اوايل زمستان مي رسد. گل‌هاي درخت ازگيل، سفيد و ميوه آن شبيه زالزالك است، با اين تفاوت كه ميوه ازگيل درشت تر و قهوه اي رنگ و طعمش شيرين و كمي گس است. هسته آن را مي كارند و درخت ازگيل را به درخت گلابي نيز پيوند مي زنند.
اين ميوه داراي ويتامينهاي «آ» و «ب» و«ث» بوده و سرشار از تانن است و ميوه و برگ آن به عنوان قابض و رفع التهاب معده توصيه و تجويز شده است.
ازگيل سينه را نرم مي کند و عطش را فرو مي نشاند و ضد صفراست. همچنين ضماد ازگيل جوش‌هاي بدن را ازبين مي برد. براي معالجه اسهال خوني مي توان مقدار دوز مشخصي از آن را بدون پوست خورد.
غرغره كردن با جوشانده برگ ازگيل، آبسه دهان و گلو را درمان مي كند.
گفتني است، هسته ازگيل به علت داشتن اسيد سپانيدريک، عنصري سمي است و خوردن آن خطرناک است.