اگر ما بتوانيم فرهنگ قرآن را به گونه‌ای نهادينه كنيم كه همه افراد در جامعه ما، چه در سطح نخبگانی و چه در سطح عمومی، و در هر مرحله‌ای و هر جايی و اقدامی، زبان قرآنی پيدا كنند، در نتيجه مصونيت بسيار مهمی به جامعه در برابر آسيب‌های اجتماعی و سياسی ايجاد می‌شود.

حجت‌الاسلام و المسلمين محمدصادق يوسفی‌مقدم، رئيس مركز فرهنگ و معارف قرآن كريم، در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن (ايكنا)، با اشاره به اهميت موضوع بصيرت و نقش‌آفرينی آن در پيچ و خم‌های تاريخی اسلام، عنوان كرد: جامعه‌ای كه از نخبگان بصير برخوردار باشد، به راحتی می‌تواند از چالش‌هايی كه فراروی آن جامعه قرار می‌گيرد، عبور كند.

عمده صدمات وارده به جامعه اسلامی از مسير بی‌بصيرتی نخبگان و مسئولان بوده است

يوسفی‌مقدم با اشاره به اين‌كه قصور يا تقصير جامعه نخبگانی در بصيرت‌بخشی، آثار زيان‌بخشی را در طول تاريخ به جوامع اسلامی وارد كرده است، گفت: شما اگر مراجعه‌ای به تاريخ اسلام داشته باشيد، می‌بينيد كه عمده صدماتی كه به جامعه اسلامی وارد شده است، از مسير بی‌بصيرتی نخبگان و مسئولان آن جامعه بوده است؛ در حالی كه مردم نسبت به انجام تكاليف خود و ورود و آمدن به صحنه، قصوری و كوتاهی‌ای نداشته‌اند. اين بيانگر اين است كه جامعه قرآنی بايد به طور جدی نسبت به وظيفه بصيرت‌بخشی، حضوری فعال در عرصه سياسی جامعه داشته باشد.

محمدصادق يوسفی‌مقدم:
جامعه قرآنی ما بايد به باور به جايگاه بزرگ خود دست پيدا كنند و خود اين باور نكردن، مانع بزرگی است برای اين كه ما بتوانيم از يك جامعه قرآنی برخوردار باشيم و در مرحله بعد، امتی قرآنی داشته باشيم
حساسيت نسبت به ارزش‌های اصلی نظام و بصيرت‌بخشی به جامعه؛ دستور كار جامعه قرآنی

رئيس مركز فرهنگ و معارف قرآن كريم با تأكيد بر لزوم پرهيز از ورود جامعه قرآنی به جريانات سياسی، گفت: جامعه قرآنی بايستی ضمن اين كه نسبت به اهداف و سياست‌های كلان و ارزش‌های اصلی نظام حساس باشد و بصيرت‌بخشی به جامعه را در دستور كار خود قرار دهد، از ورود به جريانات سياسی كه حمايت از يك تفكر و جريان خاص را دارند، به طور جدی پرهيز كند.

وی افزود: حمايت از اصول اساسی نظام مانند اصل ولايت فقيه، تبعيت از رهبری و مراقبت از حفظ شئون و جايگاه ولايت در جامعه اسلامی از نكات بسيار مهمی است كه بايد جامعه قرآنی نسبت به آن‌ها حساسيت ويژه داشته باشند، اما اين جامعه از ورود به جريانات سياسی بايد پرهيز كند؛ چرا كه ممكن است در اين جريانات، رقابت‌هايی وجود داشته باشد كه منشأ آن رقابت‌ها ارزشی نباشد و علی القاعده با نگاه قرآنی جامعه قرآنی در تعارض باشد.

يوسفی‌مقدم با اشاره به عرصه‌های فعاليت قرآنی، گفت: فعالان قرآنی كسانی هستند كه در سه عرصه ترويج معارف قرآنی، پژوهش‌های قرآنی و آموزش قرآنی، در دو سطح نخبگانی و عمومی كه هر دو نيز دارای مراتبی است، حضور فعال و جدی داشته باشند و تغذيه اين دو سطح را از نظر قرآنی بر عهده بگيرند.

بايستی آيات قرآنی دارای راهبرد و يا كاربرد اجتماعی، در جامعه ما ضرب‌المثل شود

وی پس از بيان اين مطلب گفت: به نظر من اگر ما كاری كنيم كه نگاه‌های اجتماعی قرآن، به عنوان يك فرهنگ، در جامعه و در سازمان‌ها و تشكل‌های دولتی و غيردولتی، نهادينه شود، به گونه‌ای كه آيات قرآنی دارای راهبرد و يا كاربرد اجتماعی، در جامعه ما ضرب‌المثل شود، ما توانسته‌ايم جامعه خود را با فرهنگ قرآنی اجتماعی از آسيب‌هايی كه ممكن است فراروی جامعه ما قرار بگيرد مصونيت دهيم.

محمدصادق يوسفی‌مقدم:
حمايت از اصول اساسی نظام مانند اصل ولايت فقيه، تبعيت از رهبری و مراقبت از حفظ شئون و جايگاه ولايت در جامعه اسلامی از نكات بسيار مهمی است كه بايد جامعه قرآنی نسبت به آن‌ها حساسيت ويژه داشته باشند
رئيس مركز فرهنگ و معارف قرآن كريم اين فعاليت را اقدامی اساسی دانست و ادامه داد: اگر ما بتوانيم فرهنگ قرآن را به گونه‌ای نهادينه كنيم كه همه افراد در جامعه ما، چه در سطح نخبگانی و چه در سطح عمومی، زبان قرآن پيدا كنند و در مراوده‌ها، در برخوردها، تعامل‌ها، انتقادها، تأييدها و در هر مرحله‌ای و هر جايی و اقدامی، زبان قرآنی پيدا كنند، علی القائده، خود به خود موضع قرآنی پيدا كرده‌اند و شما اگر توانستيد زبان اجتماع را زبان قرآنی كنيد، در نتيجه، مصونيت بسيار مهمی به جامعه در برابر آسيب‌های اجتماعی و سياسی داده‌ايد.

منور کردن جامعه به نور قرآن خود به خود بصیرت را در آن به وجود خواهد آورد

وی بيان كرد: به طور طبيعی وقتی كه ما جامعه را با نور قرآن منور كرديم ـ نوری كه هدايت است، نوری كه بصيرت است، نوری كه تذكر است و نصيحت و امر به معروف و نهی از منكر را به همراه دارد ـ و وقتی زبان قرآن را در جامعه به وجود آورديم، خود به خود بصيرت لازم در جامعه ما به وجود خواهد آمد.

عدم باور جامعه قرآنی به خود و عدم باور مسئولان به تأثیرات نهادینه‌سازی زبان قرآن؛ موانع نقش‌آفرینی جامعه قرآنی

يوسفی‌مقدم در مورد موانع و آسيب‌های نقش‌آفرينی جامعه قرآنی با اشاره به دو مانع اساسی گفت: جامعه قرآنی ما بايد به باور به جايگاه بزرگ خود دست پيدا كنند و خود اين باور نكردن، مانع بزرگی است برای اين كه ما بتوانيم از يك جامعه قرآنی برخوردار باشيم و در مرحله بعد، امتی قرآنی داشته باشيم.

وی مانع ديگر را متوجه مسئولان كشور و سياست‌گذاران دانست و گفت: تصميم‌گيران و تصميم‌سازان نيز بايد اين باور را داشته باشند كه اگر زبان قرآن در جامعه نهادينه شود، ما می‌توانيم جايگاه رفيعی پيدا كنيم و ملت ما كه از قِبَل معارف قرآن ارتقاء پيدا كرده است، با محقق شدن اين زبان و در واقع انديشه قرآنی، در جايگاهی قرار گيرد كه هيچ فرهنگ و هيچ انديشه‌ای را يارای مقابله با آن نخواهد بود.