خبرگزاری مهر- کودک آزاری ممکن است از طریق رسوم و سنت های غلط مانند ازدواج اجباری و زودهنگام، منزوی کردن یا حتی در سیستم آموزشی صورت بگیرد.


کودک آزاری فرهنگی شامل آداب و رسوم و تشریفاتی هستند که از نظر فرهنگی و اجتماعی مورد تصدیق هستند و هیچ گونه حرکت تنبیهی محسوب نمی‏شوند ولی به طریقی باعث آسیب به کودک می‎شود. این بدرفتاری‏ها به اشکال زیر صورت می‎گیرد:

- ازدواج کودکان

ازدواج کودکان، رسم غلطی است که در بسیاری از کشورها تأیید و اجرا می‏شود. در بنگلادش 7 درصد دختران 10 تا 14 ساله و 65 درصد دختران 14 تا 19ساله مجبور به ازدواج می شوند. 75 درصد دختران روستایی این کشور قبل از 20 سالگی ازدواج می‎کنند. در نتیجه بسیاری از آنها از افسردگی رنج می‎برند و تعداد زیادی دست به خودکشی می‏زنند.

بر اساس رسومی که در پاکستان وجود دارد در صورت برقراری صلح بین قبایل، قرار ازدواج دختران پاکستانی با قبیله دشمن در سنین خردسالی آنها گذاشته می‏شود و عروس در این رسم محکوم به تحمل خشونت‏هایی است که از طرف خانواده همسرش به او تحمیل می‏شود. این نوع ازدواج‏ها هنوز هم در بسیاری از مناطق کشور ما نیز از جمله در شهرهای مرزی وجود دارد. دختران خردسال در سنینی که می‎بایست در کلاس حاضر شوند به اراده پدر به خانه شوهر فرستاده می‎‎شوند.

ازدواج دختر بچه‏ها در سنینی که به لحاظ جسمانی، فکری و روانی هنوز آمادگی لازم را برای تشکیل زندگی ندارند نیز از مصادیق آشکار کودک‏آزاری و ایجاد زمینه برای باز تولید آن است.

- دایه‏گری و انتقال کودک

این موضوع به مواردی مانند مبادله کودک و عاریه دادن کودک اشاره می‏کند که به امکان دهی مجدد یا انتقال کودکان از خانواده‏های بیولوژیکی یا زیستی به خانواده‏های دیگر که به وسیله والدین انتخاب می‏شوند، منجر می‎شود.

- رهن دادن کودک

به معنای واگذاری کودک برای قرض گرفتن پول یا مبادله خدمات تعریف می‎شود.

- منزوی یا زندانی کردن کودک

موارد دیگری که می‎بایست آن را کودک‏آزاری تلقی کرد، پنهان کردن کودکان معلول و بیمار روانی است. این خانواده‏ها مانع حضور کودک خود در اجتماع می‏شوند در نتیجه او نمی‎تواند از توانایی‏ها و استعدادهای خود استفاده کرده و در این صورت یا برای همیشه متکی به والدین خود می‎شوند یا وضعیت جسمی و روانی آنها وخیم‏تر می‏شود.

- کودک‏آزاری ناشی از نظام آموزشی

بدرفتاری تحصیلی از بدرفتاری‏های شایع و اتفاقاً آشکار با کودکان است. بدرفتاری تحصیلی شامل رفتارهایی است که به طور مستقیم در محیط مدرسه توسط مسئولین، مدیر، معلم، ناظم و دیگر کارکنان آن انجام می‏گیرد که شدیداً موجب آسیب رسیدن به سلامت جسم، روان و ذهن کودک می‎گردد. آسیب‏های دیگری نیز به صورت غیر مستقیم از طریق نظام آموزش و پرورش هر جامعه (محتوا، برنامه‏ها و روش‏های آموزشی) به کودکان وارد می‏شود.