هر فردي بايد بداند كه چگونه مي‌تواند با ديگران ارتباط برقرار نمايد. به ياد داشته باشيد كه عدم مهارت‌هاي رفتار با ديگران، سبب دلسردي و نااميدي مي‌شود. يك انسان موفق مي‌داند كه كار كردن با ديگران به خصوص در دنياي كنوني، ارتباطي توام با مهارت را مي‌طلبد. جامعه‌شناسي مي‌گويد: «هنگام برخورد با مردم به خاطر داشته باشيد كه با مخلوقات منطقي طرف نيستيد، با موجوداتي كه سرشار از غرور، خودبيني و تعصب هستند، طرف هستيد.» در اين نوشته سعي شده است تا برخي از قوانين اصلي ارتباطات انساني در فضاي كاري به شما معرفي شود. پس با ما همراه باشيد.

1- ديگران را با نام صدا بزنيد:                

اين خوشايندترين صدا براي گوش هر كسي است. وقتي نام فردي را به كار مي‌بريد، در حقيقت پيغام خود را تنها براي آن شخص ارسال مي‌كنيد. اين كار شما سبب مي‌شود فرد مقابل دريابد كه براي او اهميت و ارزش قائل هستيد. جملات خود را با اسامي افراد بياميزيد و با سوالاتي نظير: «علي، امروز خوب هستي؟» آغاز نماييد.

  2- اشتباه خود را بپذيريد:                                    

اگر اين مسئله را بپذيريد كه اعتراف به اشتباهات در محيط كار، يكي از ستوده‌ترين اعمال است، پس با اعتراف به اشتباه خود، هرگز فكر نخواهيد كرد كه وجهه خود را از دست خواهيد داد.

يادمان باشد در اعتراف به اشتباهاتمان زياده روي نكنيم مثلا لازم نيست با عذرخواهي فراوان در جلسات، اقدام به بيان اشتباهات خود نماييد. جمله «من اشتباه كردم و متوجه آن هستم» كفايت مي‌‌كند.

 3- ديگران را با معيارهاي بالا در نظر بگيريد:

اندك افرادي در بين ما هستند كه معمولا عقل‌كل خطاب مي‌‌شوند. به نظر مي‌رسد اين گونه افراد فكر مي‌كنند كه هيچ كس جز خودشان قادر به انجام صحيح امور نيست. جزو اين گروه از افراد نباشيد. به قابليت‌هاي ديگران اعتماد نماييد. در واقع به آنها در انجام دادن كارها به بهترين وجه ممكن اطمينان داشته باشيد. اين به معناي داشتن انتظارات بيش از حد نيست.

باور داشتن يك فرد او را تشويق به انجام كارها با حداكثر توان مي‌كند و از نااميدي جلوگيري مي‌كند.

4- علاقه‌اي صادقانه  از خود نشان دهيد:

به سخنان خود دقت كنيد و بدانيد چه وقت بايد آنها را بيان كنيد. هر فردي در محيط كار شما، داراي سابقه‌اي از علايق و تجارب و سلايق گوناگون است. حتي اگر نقطه اشتراكي با هم نداريد، در مورد اطرافيانتان اطلاعات كسب نماييد. مردم دوست دارند كه ديگران آنها را به خاطر داشته باشند پس در سخن گفتن دقت نماييد.

  5- از ديگران تعريف و تمجيد كنيد:         

در مورد تعريف خود صريح باشيد و نشان دهيد كه در مورد آنچه كه فرد انجام داده است، آگاهي داريد، به طور مثال بگوييد: «علي، تو خيلي خوب جلسه را اداره كردي به خصوص وقتي همه از مسير موضوع اصلي منحرف شده بودند». در عين حال سعي كنيد به ندرت و فقط زماني كه واقعا نياز است، انتقاد نماييد، انتقاد را طوري بيان كنيد كه مانند يك نصيحت سازنده از طرف دوستي قابل اعتماد در نظر گرفته شود.

  6- مراقب حرف‌هايتان باشيد:                          

اگر قصد نداريد، كاري را انجام دهيد، هرگز نگوييد كه آن را انجام خواهيد داد. يادتان باشد اعتبار شما، ارتباطي تنگاتنگ با گفتارتان دارد. اگر به قول خود عمل نكنيد، در مورد كارهاي بزرگ به شما اعتماد نخواهد شد و در نتيجه پيشرفتي حاصل نمي‌شود.

 7- قدرداني و سپاسگزاري فراموش نشود:

اگر فردي لطفي به شما كرد، تشكر نماييد و مقابله به مثل كنيد و اين را بدانيد كه شما به خودي خود مستحق لطف نيستيد و كسي به شما بدهكار نيست. پس تشكر فراموش نشود.

  8- با فكر و ملاحظه باشيد:                            

اگر قبل از صحبت نمودن خوب فكر كنيد شايد هيچ‌وقت، ابهامي در گفتارتان سبب سوء تعبير نشود.در صورت بروز سوءتفاهم يادمان باشد، نظرات ديگران را محترم بشماريم. ببينيد چرا آنها اين‌گونه فكر مي‌كنند. به جاي مشاجره از ديگران بخواهيد در مورد مواضع‌شان توضيح دهند، مجبور نيستيد، موافقت كنيد، اما مي‌توانيد بگوييد: «من متوجه هستم شما چه مي‌گوييد.»

  9- از خودگذشتگي فراموش نشود:                 

بد نيست گاهي اوقات از مكان شغلي خود خارج شده، به ديگران در كارهاي‌شان كمك نماييد. اين عمل را بدون اين‌كه از شما درخواست شود، انجام دهيد، گفتن: «كمك لازم نداريد؟» شما با اين كار، ديگران را تشويق به از خودگذشتگي نموده و در نتيجه محيط كاري مثبت قوي ايجاد خواهد شد و ديگر اين كه براي خود لطفي دو جانبه را خريداري مي‌نماييد، چرا كه مهرباني هميشه باز مي‌گردد.

10- متواضع و فروتن باشيد:                       

يادمان باشد اگر به كاميابي دست يافتيم، خود از آن تعريف نكنيم بلكه ديگران خود متوجه آنها گردند، «همچنان كه گفته‌اند، مشك آن است كه خود ببويد نه آن كه عطار بگويد.»

 11- به حفظ آبروي ديگران كمك كنيد:         

اگر همكارتان اشتباهي كرد با خنديدن به اشتباهي كه شخص (نه با خنديدن به خود شخص) مرتكب شده، به همراه ضربه‌اي دوستانه به شانه‌هاي او از پريشاني‌اش بكاهيد و بگوييد: «اين براي بهترين افراد هم ممكن است پيش بيايد.» با اين كار به او و ديگران اطمينان مي‌دهيد كه دنيا به پايان نرسيده است.