چهار شنبه 18 شهريور 19 رمضان 9 سپتامبر
نخستين شب قدر
شب هاي قدر ]نوزدهم، بيست و يكم و بيست و سوم ماه رمضان[ شب
هاي بزرگ و شريف سال است و در تمامي سال، شبي به عظمت و فضيلت آن ها نمي رسد و عمل
عبادي در اين شب ها، بهتر از عمل در هزار ماه است و در چنين شبي قرآن كريم بر
پيامبراكرم(ص) نازل گرديد و قلب شريف آن حضرت با انوار آيات الهي منور گرديد. هم
چنين در شب قدر، تقدير امور سال از سوي پروردگار متعال انجام مي گيرد و فرشتگان و
روح ]كه اعظم فرشتگان است[ در اين شب به اذن پروردگار متعال بر زمين نازل مي شوند
و به محضر امام زمان(ع) مشرف شده و آن چه براي هر كسي مقدر شده است، بر امام زمان(ع)
عرضه مي كنند.
سوره قدر (نود و هفتمين سوره قرآن مجيد) در خصوص همين شب
نازل گرديد.
به هر روي، أعمال و عبادات شب هاي قدر بر دو دسته اند:
دسته اول: اعمالي كه به طور مشترك، در هر سه شب انجام مي
گيرند.
دسته دوم: اعمال مخصوص هر يك از سه شب قدر.
امّا اعمال مشترك ليالي قدر عبارتند از:
1- غسل.
بهتر است مقارن غروب آفتاب روز هيجدهم، اين غسل را انجام
دهد و با همان، نماز مغرب شب نوزدهم را به جاي آورد.
2- نماز شب قدر.
اين نماز دو ركعت است، كه در هر ركعت پس از حمد، هفت بار
سوره توحيد را قرائت كند و پس از سلام، هفتاد بار بگويد: استغفرالله و اتوب اليه.
3- قرآن به سر نمودن و خدا را به معصومين(ع) سوگند
دادن.
4- زيارت مخصوص
امام حسين(ع).
5- شب زنده داري (احياء).
6- صد ركعت نماز،
به پنجاه سلام، كه در هر ركعت پس از حمد، ده بار سوره توحيد را قرائت كند.
7- خواندن دعاي
جوشن كبير.
8- خواندن دعاهاي وارده ديگر.
اما اعمال مخصوص شب نوزدهم ماه رمضان، عبارتند از:
1- صد بار استغفار.
2- صد بار لعن بر قاتلان اميرمؤمنان(ع) ]اللهم العن قتله
اميرالمؤمنين[
3- خواندن دعاي: اَللّهم
اجْعَل فيما تقضي و تقدّر …
4- خواندن دعاهاي
مأثوره ديگر.
ضربت خوردن حضرت علي(ع) در شب نوزدهم ماه مبارك رمضان سال 40
هجري قمري
عبدالرحمن بن ملجم مرادي، از گروه خوارج و از آن سه نفري
بود كه در مكه معظمه با هم پيمان بسته و هم سوگند شدند، كه سه شخصيت مؤثر در جامعه
اسلامي، يعني امام علي بن ابي طالب(ع)، معاويه بن ابي سفيان و عمرو بن عاص را در
يك شب واحد ترور كرده و آن ها را به قتل رسانند.
هر كدام به سوي شهرهاي محل مأموريت خويش رهسپار شدند و
عبدالرحمن بن ملجم مرادي به سوي كوفه رفت و در بيستم شعبان سال 40 قمري وارد اين
شهر بزرگ شد. ] نگاه كنيد: بيستم شعبان سال 40 هجري قمري [
وي به همراهي شبيب بن بجره اشجعي، كه از همفكران وي بود و
هر دوي آن ها از سوي "قطام بنت علقمه" تحريك و تحريث شده بودند، در
سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارك رمضان سال 40 قمري در مسجد اعظم كوفه كمين كرده و
منتظر ورود اميرمؤمنان علي بن ابي طالب(ع) شدند. هم چنين قطام، شخصي به نام "وردان
بن مجالد" را كه از افراد طايفه اش بود، به ياري آن دو نفر فرستاد.
أشعث بن قيس كندي كه از ناراضيان سپاه امام علي(ع) و از دو
چهرگان و منافقان واقعي آن دوران بود، آنان را راهنمايي، پشتيباني و تقويت روحي مي
نمود.
حضرت علي(ع) در شب نوزدهم ماه مبارك رمضان، مهمان دخترش ام
كلثوم(س) بود و در آن شب حالت عجيبي داشت و دخترش را به شگفتي درآورد.
روايت شد كه آن حضرت در آن شب بيدار بود و بسيار از اتاق
بيرون مي رفت و به آسمان نظر مي كرد و مي فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمي گويم و به
من دروغ گفته نشده است. اين است آن شبي كه به من وعده شهادت دادند.
به هر روي، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسحد اعظم كوفه
شد و خفته گان را براي اداي نماز بيدار كرد. از جمله، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادي
را كه به رو خوابيده بود، بيدار و خواندن نماز را به وي گوش زد كرد.
هنگامي كه آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز
گرديد و سر از سجده اول برداشت، نخست شبيث بن بجره با شمشير برّان بر وي هجوم
آورد، وليكن شمشيرش به طاق محراب اصابت كرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادي
فريادي برداشت: "لله الحكم يا علي، لا لك و لا لأصحابك"! و شمشير خويش
را بر فرق نازنين حضرت علي(ع) فرود آورد و سر مباركش را تا به محل سجده گاهش شكافت.
حضرت علي(ع) در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم
الله و بالله و علي ملّه رسول الله، فزت و ربّ الكعبه؛ سوگند به خداي كعبه، رستگار
شدم.
نمازگزاران مسجد كوفه، برخي در پي شبيب و ابن ملجم رفته تا
آن ها را بيابند و برخي در اطراف حضرت علي(ع) گرد آمده وبه سر و صورت خود مي زدند
و براي آن حضرت گريه مي نمودند.
حضرت علي(ع)، در حالي كه خون از سر و صورت شريفش جاري بود،
فرمود: هذا ما وعدنا الله و رسوله؛ اين همان وعده اي است كه خداوند متعال و رسول
گرامي اشت به من داده اند.
حضرت علي(ع) كه توان ادامه نماز جماعت را نداشت، به فرزندش
امام حسن مجتبي(ع) فرمود كه نماز جماعت را ادامه دهد و خود آن حضرت، نمازش را
نشسته تمام كرد.
روايت شد، كه در هنگام ضربت زدن عبدالرحمن بن ملجم بر سر
مطهر حضرت علي(ع)، زمين به لرزه در آمد و درياها مواج و آسمان ها متزلزل شدند و
درهاي مسجد به هم خوردند و خروش از فرشتگان آسمان ها بلند شد و باد سياهي وزيد، به
طوري كه جهان را تيره و تاريك ساخت و جبرئيل امين در ميان آسمان و زمين ندا داد و
همگان ندايش را شنيدند. وي مي گفت: تهدمت و الله اركان الهدي، و انطمست أعلام
التّقي، و انفصمت العروه الوثقي، قُتل ابن عمّ المصطفي، قُتل الوصيّ المجتبي، قُتل
عليّ المرتضي، قَتَله أشقي الْأشقياء؛ سوگند به خدا كه اركان هدايت درهم شكست و
ستاره هاي دانش نبوت تاريك و نشانه هاي پرهيزكاري بر طرف گرديد و عروه الوثقي الهي
گسيخته شد. زيرا پسر عموي رسول خدا(ص) شهيد شد، سيد الاوصيا و علي مرتضي به شهادت
رسيد. وي را سياه بخت ترين اشقياء، ] يعني ابن ملجم مرادي [ به شهادت رسانيد.
بدين گونه پيشوايي شايسته، امامي عادل، خليفه اي حق جو،
حاكمي دلسوز و يتيم نواز، كامل ترين انسان برگزيده خدا و جانشين بر حق محمد مصطفي(ص)،
به دست شقي ترين و تيره بخت ترين انسان روي زمين، يعني ابن ملجم مرادي ملعون، از
پاي درآمد و به سوي ابديت و لقاء الله و هم نشيني با پيامبران الهي و رسول خدا(ص) رهسپار
گرديد و امت را از وجود شريف خويش محروم نمود.
درگذشت جلال آل احمد نويسنده، منتقد در سال 1348هجري شمسي
«جلال آل احمد» نويسنده، منتقد و نظريه پرداز سياسي - اجتماعي
معاصر در سال 1348هجري شمسي در« اَساِلم» در گذشت . آل احمد معلمي پرتلاش بود و در
سالهاي پر آشوب جنگ جهاني دوم به عرصه سياست وارد شد و در نهضت ملي شدن صنعت نفت
شركت فعال داشت . وي از سال 1332شمسي با جديت بيشتري به تحقيق،تاليف و تعليم رداخت
و از اين پس مقالات انتقادي و داستانهاي كوتاهش را نوشت . آنچه مورد توجه آل احمد
قرار داشت تضاد اصلي بنيادهاي سنتي اجتماع بود با آنچه بنام تحول و ترقي دررژيم
پهلوي تبليغ مي شد . از اين رو براي احرازهويت ملي، كتاب غربزدگي را در سال 1341
شمسي منتشر كرد. خسي درميقات ؛ ديگر اثر آل احمد و سوغات سفرحج اوست. وي مهمترين
آراء مذهبي و سياسي و اجتماعي خود رادر كتاب ديگري بنام درخدمت و خيانت روشنفكران
گردآورده است . اما هنر برجسته آل احمد داستان نويسي است كه در اين زمينه سبك و
شيوه اي خاص داشت. او زبان محاوره رابسيار دقيق و بجا به كار مي برد و در گنجاندن
نكات اجتماعي و سياسي در داستان توانايي تمام داشت . آل احمد تشيع را نوعي نهضت
مبارزه ميدانست و انتظار و اجتهاد را دو نقطه اوج تشيع مي خواند.
درگذشت «علينقي وزيري » موسيقيدان در سال 1358هجري شمسي
«علينقي وزيري » موسيقيدان بزرگ ايراني در سال 1358هجري
شمسي درگذشت. وي از محققان برجسته موسيقي ايراني دارد كه از آن جمله در عالم
موسيقي و صنعت؛ دستورجديد تاروسه تار؛ سرودهاي مدارس و موسيقي نظري را ميتوان
برشمرد. استاد وزيري پايه گذارموسيقي جديد ايران بعد از انقلاب مشروطه است و
نخستين كسي است كه رديف ميرزا عبدالله و آقا حسينقلي را نوشت . او سالها در
دانشگاه تهران هنر و زيبايي شناسي تدريس مي كرد. از استادعلينقي وزيري علاوه بر
كتابهاي مختلف،« قطعات زيباي موسيقي همچون اي وطن؛ خاك ايران و دخترك ژوليده» نيز
بجاي مانده است.
استقلال بلغارستان در سال1944ميلادي
بلغارستان پس از خروج نيروهاي آلمان نازي در سال1944ميلادي
مجددا استقلال خود را بازيافت. بلغارستان پس از آنكه به اشغال آلمان درآمد، در
زمان جنگ جهاني دوم با آلمان هيتلري بر ضد متفقين در جنگ شركت كرد اما خيلي زود از
متفقين شكست خورد و از پاي درآمد. بعد از اين شكست ؛ ارتش سرخ شوروي وارد اين كشور
شد و بلغارستان در اين روز با ورود ارتش شوروي، استقلال خود را اعلام كرد. پس از
آن رژيم كمونيستي به رياست« ديميتروف» در بلغارستان برقرار شد واو 2سال بعد دراين
كشور« جمهوري» اعلام كرد.