روزنامه اينديپندنت با بيان اين‌كه نخست‌وزير انگليس تنها راه زنده نگه داشتن ياد سربازان كشته شده در افغانستان را شناخت "مسيري " دانسته كه آن‌ها پيموده‌اند، افزود: اين دقيقاً تكرار بهانه بوش براي ادامه جنگ در عراق بود.
به گزارش فارس، روزنامه انگليسي اينديپندنت در مقاله‌اي به قلم "رابرت فيسك " (Robert Fisk) با اشاره به كشته شدن بيش از 200 سرباز انگليسي در افغانستان طي سال‌هاي اخير گفت: "گوردون براون " انگليسي‌ها را نصيحت مي‌كند كه بهترين راه براي نكوداشت ياد اين سربازان، شناخت "مسيري " است كه آن‌ها پيموده‌اند.
فيسك در ادامه افزود: مشخص نيست كه منظور براون از "مسير "، كداميك از مواردي چون دفاع از دموكراسي، آموزش سربازان افغاني، گفتگو با طالبان و يا مبارزه با آن‌ها براي نرسيدن به سواحل بريتانيا است، اما اين حرف‌ها به دروغ‌پردازي‌هاي بوش در مورد جنگ عراق بيشتر شبيه است.
وي با يادآوري سخنان بوش در مورد جنگ عراق، تاكيد كرد: همگان به ياد دارند كه بوش در جريان جنگ عراق اعلام كرد كه اگر ما از جنگيدن دست برداريم به سربازان كشته شده آمريكايي خيانت كرده‌ايم درحالي كه ادامه اين جنگ منجر به كشته‌شدن عراقي‌هاي زيادي شد. اكنون نيز براون با ادامه حضور در افغانستان افغاني‌هاي بيشتري را قرباني كند و اين غرب است كه در مقابل تمامي اين جنايات مسئول است.
* سربازان غربي حق ورود به كشورهاي مسلمان را ندارند
اين نويسنده انگليسي تنها راه حل موجود را خروج نيروهاي اين كشور از افغانستان دانست و تصريح كرد: اگر انگليس مي‌خواهد به بهانه كشته شدن سربازان قبلي خود سربازان بيشتري به افغانستان بفرستد، بايد گفت كه راه چاره اين نيست بلكه خروج كامل نيروهاي ما از افغانستان است. هيچ‌يك از سربازان انگليسي و غربي حق اشغال يك متر مربع از خاك كشورهاي مسلمان را ندارند، گرچه اكنون خود را محق مي‌دانند.
وي با بيان اين‌كه روز به روز بر شمار قربانيان انگليسي افزوده مي‌شود، گفت: انگليسي‌ها در اين چند سال 200 سرباز خود را از دست دادند و ياد آن‌ها را گرامي داشتند دوباره عده بيشتري كشته شدند و دوباره مراسم تشييع و خاكسپاري برايشان برگزار شد. اين وضعيت تا زماني كه نيروهاي ما در افغانستان باشند، ادامه دارد.
فيسك در بخش ديگري از مقاله خود با ابراز تعجب از برگزاري مراسم تشييع و خاكسپاري براي سربازان انگليسي توسط مقامات اين كشور، يادآورشد: تا زمان جنگ جهاني اول، سربازان كشته شده انگليسي، به جز آن‌ها كه ثروتمند يا مشهور بودند، نه تنها يادشان گرامي داشته نمي‌شد، بلكه به راحتي در گورهاي دسته جمعي دفن مي‌شدند. در برخي از شهرهاي انگليس، گورستاني براي آن‌ها وجود نداشت. در جنگ جهاني اول، سربازان نام كشته‌شدگان را بر تكه چوبي مي‌نوشتند و آن‌ها را به گورستان‌هايي در جبهه غربي جنگ منتقل مي‌كردند. در جنگ جهاني دوم نيز همين اتفاقات تكرار شد. سربازان انگليسي در همان جبهه‌هاي جنگ، در آلمان و خاور دور دفن مي‌شدند. هيچ‌گونه مراسم تشييع جنازه در بريتانيا برگزار نمي‌شد و تنها يك تلگراف به در خانه خانواده قربانيان ارسال مي‌شد.
تحليلگر روزنامه اينديپندنت با بيان اين‌كه طي 14 ماه گذشته، بيش از 200 سرباز انگليسي در جنگي كشته شدند كه هشت سال به طول انجاميده است، يادآور شد: در جنگ جهاني دوم، كه حدود شش سال طول كشيد، در روز شروع عمليات در 4 ژوئن 1944، 650 سرباز انگليسي تنها در يك روز كشته شدند. در آن روز، 335 سرباز كانادايي و 1465 سرباز آمريكايي جان خود را از دست دادند. در جنگ جهاني اول نيز در تاريخ اول ژوئيه 1916، حدود 19500 سرباز انگليسي كشته شدند. اين ميزان صدها برابر بيش از كشته‌شدگان در جنگ افغانستان است كه تنها در 24 ساعت كشته شده‌اند، اما كسي به آن‌ها توجه نكرد.
* انگليس: خون 200 سرباز ما از خون صدهاهزار قرباني افغاني و عراقي باارزش‌تر است
وي با ابراز تاسف از بي‌توجهي انگليس به قرباني شدن صدها هزار افغاني و عراقي علي‌رغم توجه بيش از حد به سربازان كشته شده انگليسي، تاكيد كرد: اگر قرار بود مراسم تشييع جنازه‌اي براي صدها هزار قرباني افغاني و عراقي در شهرهاي انگليس برگزار شود، ماه‌ها به طول مي‌انجاميد اما در كمال تاسف، وزير دفاع انگليس گفته است: سرنوشت صدها هزار قرباني افغاني و عراقي به اندازه 200 سرباز كشته شده انگليسي غم‌انگيز نيست.
فيسك در پايان با اشاره به دروغ‌پردازي رسانه‌هاي انگليسي، تصريح كرد: رسانه‌هاي انگليسي عادت كرده‌اند كه كشته‌شدگان ساير كشورها را افرادي عجيب و غريب، با چشمان قهوه‌اي و ادياني بيگانه نشان دهند. آن‌ها به مردم انگليس مي‌گويند اين افراد مي‌خواستند به سواحل بريتانيا هجوم بياورند و به همين خاطر كشته شدند. اين دقيقاً همان باور غلطي است كه براون از مردم انگليس مي‌خواهد كه به آن اعتقاد داشته باشند.