انسان‌ها تنها موجوداتی هستند که توانایی خندیدن به معنای واقعی را دارند.
البته حالاتی شبیه لبخند و خنده انسانی در میمون‌های انسان‌نما در حین باز‌ی‌های اجتماعی دیده شده است.
این نوع پاسخ رفتاری به عنوان پیامی به گروه عمل می‌کند که احساسات مثبت را منتقل می‌کند، استرس را کاهش می‌دهد، و انسجام گروهی را افرایش می‌دهد.
طنزهای برانگیزاننده خنده در انسان‌ها در چند مرحله عمل می‌کنند. هنگامی که به یک جوک گوش می‌دهید، اولین چیزی که ذهن شما جلب می‌کند، شاه‌بیت آن است که معمولا به صورت یک پایان‌بندی خلاف‌قاعده و ناجور است. بعد ذهن شما شروع به مشکل‌‌گشایی می‌کند تا این عدم تناسب یا غافلگیری را تفسیر کند.
نهایتا مغز می‌تواند این مراحل ذهنی را بازشناسی کند، و در مجموع، فرآیند طنز در ذهن شما شکل می‌گیرد و پاسخی از خنده را باعث می‌شود.
واسطه عصبی دوپامین (یک ماده شیمیایی در مغز) مسئول است که امکان رخ دادن این مراحل را در مغز را فراهم می‌کند. دوپاین به ما امکان می‌دهد که هنگامی که می‌خندیم، احساس لذت کنیم.
برخی از بررسی‌ها نشان داده‌اند که سلامتی بیماران دچار بیماری مزمن که در معرض تحریک‌های سرگرم‌کننده قرار می‌گیرند، بهبود پیدا می‌کند. ضرب‌المثل "خنده بر هر درد بی‌درمان دواست" ظاهرا حظی از حقیقت در خود دارد.
همشهری آنلاین