مولانا شرف الدین محمود مراغه ایی از فضلای مشهور آن سامان بوده و بسیاری از مردم معتقد و مرید وی بوده اند خصوصاٌ اهل مراغه آن حدود و او غالب اوقات خدمت شیخ مجاهد و شیخ ابراهیم که از فرزندان شیخ مصطفی عزیزکندی بوده اند رسیده و صحبت داشته و این شیخ مصطفی مرید خاص عوض بن عبدالغفار اردبیلی بوده به کله بابای مراغی اشتهار دارد بالجمله مولانا تائب در اواخر قرن دهم هجری در ۹۳۰ وفات یافته در مقبره چرنداب در حرم شیخ ابراهیم جونیانی محاذی تکیه سید حسن مفتول بند مدفونست و او صاحب حسن خط بوده و اشعار خوب دارد مطالع مشهور ذیل از اوست .
دهان بگشوده چون شیریست خون خصم را راغب
علی رغم عدو عین علی بن ابی طالب
بلبل که در حریم چمن آشیانه ساخت
مقصود او گل است و چمن را بهانه ساخت
گه ز بعد مصطفی جز مرتضی دانسته ام
در دو عالم یک رسول و دم خدا دانسته ام .