پسری یک پیله کرم ابریشم پیدا و آن را با خود به خانه برد. یک روز پیله کمی باز شد. پسرک ساعت‌ها نشست و پیله را تماشا کرد. پرواز خیلی تلاش می‌کرد تا بدن خود را از شکاف ایجاد شده، خارج کند. به نظر می‌رسید که پروانه تمام سعی خود را می‌کند و خسته شده است.

پسر تصمیم گرفت به پرواز کمک کند. او با قیچی پیله را باز کرد و پروانه از آن بیرون آمد. بدن پروانه متورم و بال‌هایش کوچک و چروکیده بودند. چند روز گذشت و پسر دلش می‌خواست پروانه پرواز کند، اما این اتفاق نیفتاد.

متأسفانه پروانه تا آخر عمرش روی شکم خود می‌خزید و بدن متورمش را به این طرف و آن طرف می‌کشید. پسر با نیت خیر این کار را انجام داده بود و نمی‌دانست چرا این چنین شد؟ پیله‌ی کرم ابریشم محکم بود و سعی و تلاش پروانه برای خروج از آن شکاف باریک، «قانون طبیعت» بود. برای آنکه آب اضافی از بدن پروانه خارج شود و موفق به رهایی از پیله گردد، باید این تلاش را می‌کرد و پیله پاره می‌کرد تا این آب از بدن پروانه خارج شود؛ آنگاه پروانه می‌توانست به راحتی پرواز کند. باید بدانیم گاهی تلاش کردن برای زندگی لازم مفید است.

اگر قرار بود بدون هیچ مانع و مشکلی زندگی را سپری کنیم،ناتوان بودیم و آن چنان که باید قوی و محکم نمی‌شدیم و البته نمی‌توانستیم پرواز هم بکنیم. پسر عجله کرد و قانون طبیعت را نادیده گرفت؛ این گونه او به زندگی پروانه صدمه زد. هر زحمت و تلاشی در خود حکمت و رازی را دارد که بسیاری از ما از آن آگاه نیستیم تنها خداوند دانا راز آن را می‌داند. بهتر است به جای عجله و شتاب‌زدگی، تلاش کنیم تا به بهترین نتیجه برسیم.