ابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله ، مشهور به سعدی شیرازی و مشرف الدین و ملقب به افصح المتکلمین، از بزرگترین شاعران ایران است، که آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده خود روشن ساخت.
سعدی، آموزگار تمامی قرون
فرهنگ پربرکت اسلام، در سایه عنایات الهی و تعلیمات ارزنده نبوی، طی قرنهای متمادی، بزرگانی را در دامن خود پرورده که چون خورشیدهای درخشان، در زمینههای گوناگون علم و ادب و هنر و اخلاق، فضای انسانیت را نورافشان نمودهاند.
سعدی و معرفت کردگار
ندای توحید و دعوت به شناخت خدا و فراخواندن مخاطبان به بندگی و اطاعت کامل از پروردگار، از ویژگی کلام سعدی است.
غزلهای سعدی
سعدی بسیاری از اندیشهها، باورها، عقاید و احساسات خود را در قالب غزل بیان کرده است و عواطف درونی خود را، صاف و صمیمی با خوانندگان در میان میگذارد
قرآن کریم در کلام سعدی
قرآن کریم، کتاب اخلاق، تربیت، حکمت و خلاصه، چشمه جوشان علم و معرفت است. سعدی در دو کتاب گلستان و بوستان از این منبع عظیم و پربها، گاه به صورت اشاره به مضامین قرآنی و گاه به صورت نقل عین آیهها، به خوبی استفاده نموده است.
علم در نگاه سعدی
علم مورد تأیید سعدی، علم همراه عمل است
مسافرت های طولانی سعدی
سعدی، در همان ایام جوانی، ضمن فراگیری علوم دینی، به مطالعه تاریخ و سیره نبوی پرداخت و در فن خطابه و موعظه مهارت یافت.
بوستان و گلستان سعدی
بوستان
پندها و آرزوهای سعدی در بوستان بیش از دیگر آثار او جلوه‌گر است. به عبارت دیگر سعدی مدینه فاضله‌ای را که به دنبال آن بود، در بوستان تصویر کرده است
گلستان
گلستان سعدی، هشت باب دارد، سعدی در این بابها یک دوره آداب معاشرت و اخلاق و معارف دینی را با بیانی زیبا و دلانگیز و به صورت داستانهایی آموزنده و شیرین، همراه با اشعاری کوتاه و دلنشین، آورده است.
سعدی و عشق
سعدی در غزل، بیشتر عاشق است تا عارف و نصیحت‌گر
مولانا در سنجش با سعدی
سخن ما درباره مولانا در سنجش با سعدی است
نگرش نقادانه در غزل سعدی
سعدی از زندگی و مشکلات آن دور نبوده و نسبت به نارسایی ها و نابسندگی های آن نگرش نقادانه داشته است.
نقدی بر نقد غزل و زیبانمایی سعدی شیرازی
در محفلی که خورشید اندر شمار ذره است
خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد
شکی نیست که اظهارنظر درباره اشعار و آثار بزرگانی چون سعدی، حافظ، سنایی، عطار، فردوسی، مولوی و شمس تبریزی و… کارسهلی نیست که از هر کس برآید.
عرفان و خدابینی سعدی
سعدی، عارفْمردان پر رمز و راز را همیشه در محضر خدا میبیند و همه چیز را پیرامون آنان: «بَرِ عارفان جز خدا هیچ نیست.»
سعدی، نمونهای از انسانیت
انسانیت سعدی همه چیز را در برمیگیرد؛ حتی اگر شخصی گمراه یا سگی وامانده و موری دانهکش باشد
سعدی فراتر از این مرز و بوم
بانو لوسیا استوارت کاستلو: دانشمندانِ جهان، سعدی را خدایِ شعر و اخلاق نامیدهاند
سعدی و خدمت به خلق
سعدی شیرازی، از جمله این بزرگان است که هم خویش را به این صفت آراست و هم دیگران را به این خیر بزرگ فراخوانده است.
وفات سعدی شیرازی
اُستاد سخن، سعدی، پس از سفری طولانی که حدود ۳۴ سال به طول انجامید، به زادگاه خویش، شیراز بازگشت و با جهانی از دانش و تجربه، به راهنمایی مردم همّت گماشت .