اين مواد مخدر مايه فساد است، فساد را بايد برداشت تا ديگران اصلاح شوند. هر عقلي و هر عاقلي اين معنا را تصديق دارد كه با اين طور فسادها كه جوانهاي ما را به نيستي تقريباً مي كشاند بايد مبارزه بشود.

امام خميني (ره) 

كنفرانس بين المللي مبارزه با اعتياد و قاچاق مواد مخدر از تاريخ 17 تا 26 ژوئن 1987 در شهر "وين" به منظور ابراز عزم سياسي ملتها در امر مبارزه با پديده خانمان سوز و شوم مواد مخدر تشكيل شد و در آن سندي با عنوان C. M. O به تصويب كشورهاي شركت كننده رسيد. اين سند خط مشي همه جانبه اقدامات در امر كنترل مواد مخدر را از سوي كشورهاي شركت كننده مشخص و آنان را متعهد نموده است تا اقدامات

  بين المللي در خصوص مبارزه با قاچاق مواد مخدر را قاطعانه دنبال كنند.

در اين كنفرانس سندي در چهارفصل تنظيم شد كه بيش از 35 مورد اقدام عملي را همچون ارزيابي ميزان مصرف، پيشگيري از طريق آموزش، نقش رسانه ها در بازگشت معتادان به دامن اجتماع و معالجه آنان، ريشه كني مزارع غير مجاز خشخاش، نابودي شبكه هاي عمده قاچاق مواد مخدر، همكاريهاي حقوقي كشورها و غيره را در خود جاي داده است. اين سند در 26 ژوئن مصادف با 5 تيرماه به اتفاق آراء مورد تأييد و تصويب كشورهاي شركت كننده قرار گرفت و سالروز تصويب اين سند به نام روز جهاني مبارزه با مواد مخدر اعلام شد.

علي رغم امضاي اين سند به دست اكثريت كشورها، متأسفانه اقدامات عملي لازم جهت مبارزه با مواد مخدر صورت نمي پذيرد. تنها كشور موفقي كه توانسته است در اين راه اقدامات جدي و موفقيت آميزي اجرا كند، جمهوري اسلامي ايران است كه به عنوان يك الگوي موفق و سمبل مبارزه و ابداع كننده شيوه هاي موفق در جهان شناخته شده است. غرب و در رأس آنها آمريكا، عميقاً از گسترش تفاهمات منطقه اي و همكاريهاي بين المللي با جمهوري اسلامي ايران در زمينه مبارزه با مواد مخدر به هراس افتاده و همواره مخالفت خود را با مطرح شدن ايران اسلامي به عنوان الگو اعلام داشته است، و نه تنها هيچ گونه همكاري در جهت نابودي باندهاي مافيايي مواد مخدر انجام نداده بلكه در مواقع لازم كارشكني هايي نيز در جهت جلوگيري از فعاليتهاي جمهوري اسلامي ايران كرده است.

 

سابقه مواد مخدر در جهان:

اگرچه تاريخ دقيقي از كشت و مصرف مواد افيوني در دست نيست لكن بر اساس برخي اسناد موجود، سابقه آشنايي بشر با مواد مخدر را حدود 4000 سال پيش از ميلاد برآورد مي كنند.

"پلين" دانشمند رومي قرن اول ميلادي اولين كسي است كه شيره غليط خشخاش را به نام اپيوم عرضه كرد. "اپيوم" از ريشه "اپوس OPOS" به معني شيره كه آن هم از كلمه "اهي پي نا AHIPENA" از زبان سانسكريت گرفته شده است و بنا به تلفظهاي ديگر "افيون" يا "هيپون" خوانده مي شود.

به كا ربردن كلمه "ترياك Theriac" بجاي افيون يك غلط مصطلح و كاملاً مرسوم است، زيرا "ترياك" در زبان انگليسي و "ترياق" در زبان فرانسوي نام يك پادزهر است كه از حدود 70 نوع گياه تهيه شده است و گاهي پوست يك نوع مار به نام "Tiriak" را نيز به آن مي افزودند.

كلمه خشخاش هم يك لغت عربي است و در فارسي اين گياه را "كوكنار" مي نامند.

نقش دول استعمارى در شيوع مواد مخدر

پس از سازمان يافتن استعمار نو در كشورهاى انگليس، فرانسه، پرتغال، اسپانيا و هلند از قرن شانزدهم، اين دولتها استفاده از مواد افيونى را به منظور ايجاد سلطه بر ملتهاى مظلوم جهان سوم آغاز كردند و در اين راه از ابزارهاى ضد فرهنگى (تحميق و استعمار)، ترفندهاى دارويى و درمانى (منافع استعمال ترياك ) و حربه هاى اقتصادى و اجتماعى، نهايت استفاده را به عمل آوردند و دامنه اين تهاجم را به رويارويى نظامى نيز كشاندند كه وقوع جنگ اول ترياك در 1839 ميلادى و جنگ دوم ترياك در 1856 ميلادى بين دولتين انگليس و چين گواه غير قابل انكارى در پرونده دولتهاى استعمارگر غربى است.

نبايد تصور كرد كه جنگ مواد مخدر پايان يافته و ديگر تكرار نخواهد شد، بلكه اين جنگى است كه در دهه هاى اخير به صورت پنهانى در جريان بوده و هر روز قربانيان جديدى گرفته است. حمايت دولتهاى استكبارى غربى بويژه آمريكا از برخى دست نشاندگان خود كه بزرگترين توليد كنندگان و يا صادر كنندگان مواد مخدر محسوب مى شوند، نمونه آشكارى از جنگ پنهان و نامرئى است كه در حال حاضر در جريان مى باشد.

مواد مخدر، ظلم آشکار

مواد مخدر راه تاريکي است که پاياني جز مرگ ندارد و کشنده ترين وسيله تفريحي به شمار مي آيد که به دست انسان ساخته شده و تاکنون افراد بسياري را به گرداب هراس انگيز مرگ کشانده است. چنان که بررسي ها نشان داده، مواد مخدر سالانه چهار ميليون نفر را به کام مرگ فرو مي برد. اکنون با گذشت زماني چند از پديد آمدن و گسترش اين گونه مواد افيوني، از عواقب ناگوار از جمله بيماريهاي بسيار و خطرناک ان پرده برداشته شده است. بطوريکه اين مواد عوارض جسمي و رواني بسياري براي خود شخص، خانواده و اطرافيان او پديد آورده و از سلامت جامعه مي کاهد. در اين ميان کودکان، مهم ترين قربانيان بي گناه اين ماده مسموم اند. بي هيچ ترديدي مصرف مواد مخدر زيان رساندن و تجاوز به حقوق ديگران است. در دين مبين اسلام، تجاوز به حقوق ديگران، گناهي ناپسند و نابخشودني است که بارها از آن نهي شده است. حضرت علي (ع) در اين باره فرموده اند :

" بدترين توشه براي قيامت، ستم بر بندگان است. "