جام جم آنلاين: سرطانها امروزه یكی از عوامل شایع مرگ و میر در جهان است و به همین دلیل مركز توجه بسیاری از پژوهشهای پزشكی در دنیای كنونی است.
تاكنون كارهای زیادی برای درمان انواع سرطانها صورت گرفته، اما با توجه به تنوع زیاد آنها هنوز هم مسیری طولانی برای مقابله با این بیماری مرموز در پیشروست.
سرطانیشدن سلول به طور كلی به تقسیم نابجای سلولی اطلاق میشود كه در نتیجه تغییر در رمزهای ژنتیك مثلا مانند ایجاد جهش صورت میگیرد كه موجب بر هم خوردن تعادل سلولی در فرآیند همانندسازی یا ترمیم سلولی میشود.
بدن به طور خودكار همانند نگهبانی پیشرفته برخی از این جهشها را شناسایی و سركوب میكند، ولی گاهی این توازن با اشكال روبهرو می شود و نتیجه آن، سرطانی شدن سلولها و رشد بدون برنامه و نامتوازن سلولی است.
سرطان مغزي یكی از انواع خطرناك این دسته محسوب میشود، تاكنون پیشرفتهای زیادی در زمینه بررسی، تشخیص و درمان تومورهای مغزی صورت گرفته، ولی با این همه، سرطان مغزی یكی از بیماریهایی است كه درجه درمانپذیری بسیار پایینی دارد و مقاومت به درمان در آن بسیار بالاست.
محققان علم نانوبیوتكنولوژی با استفاده از ویروس سندایی ـ كه نوعی پارامیكسو ویروس است ـ ذرات كوآنتومی را به داخل سلولهای سرطانی انتقال دادند.
در واقع این ذرات به طور اختصاصی به پذیرنده فاكتور رشد پوستی(EGFR) كه به مقدار زیاد از سوي تومورها آزاد میشود، متصل میشوند.
اتفاقی كه میافتد، این است كه با كمك این روش، سلولهای سرطانی را با استفاده از ذرات نانو نشاندار میكنند و این موضوع كمك زیادی به تشخیص این سلولها و نابودی آنها با روشهای مختلف میكند.
ابعاد این ذرات كوآنتومی كه خاصیت فلورسنت دارند، كوچكتر از ویروسها و بیش از 1000 مرتبه كوچكتر از سلولهاست كه می توانند مثل آنتیبادیها به ملكولهای زیستی متصل شوند.
با توجه به خاصیت فلورسانتی این ذرات كوآنتومی، اتصال آنها به مولكولهای هدف، در تشخیص و شناسایی سلولهایی كه حاوی آن پروتئین یا آنتیبادی خاص هستند و حتی مكانی از سلول كه در آنجا خوش كردهاند، كمك زیادی میكند.
البته ناگفته نماند سلولها به همین راحتی هم این مولكولهای جاسوس را نمی پذیرند و از طرق مختلفی مانع این روند میشوند كه از این دست موانع میتوان به تجمع این ذرات كنار هم یا به دام انداختن آن در اندوزوم و دفع آنها توسط سلولها به عنوان مواد دفعی، اشاره كرد.
محققان كالج شهر نیویورك بر این مشكل فائق آمدند، آنها با پوشاندن این ذرات به وسيله غشاهای چربی و پروتئینی كه پایه این غشاي ویروس سندایی است، توانستند به ورود این ذرات به سلولهای هدف كمك كنند.
در واقع با اینكه سلولها دارای مكانیسمهای دفاعی پیچیدهای برای محافظت از خود در مقابل تهاجمات بیرونی هستند، ویروسها با مكانیسمهای پیچیدهای میتوانند این سد را از پیش روی خود بردارند و براحتی وارد سلولها شوند.
حال با توجه به این خاصیت مهم میتوان از این ساز و كارها بهره برد. در واقع با آمیختن ویروس پارا آنفلوآنزای موشی با لیپوزومهای محتوی این ذرات كوآنتومی میتوان این فعالیت را شبیهسازی كرد.
در این روش، ذرات كوآنتومی به آنتیبادیهای ضد EGFR متصل میشوند و وارد سلولهای مغزی میشوند.
در این مطالعه EGFR فقط به عنوان نشانگری از سرطان مورد مطالعه قرار گرفته است، ولی واقعیت امر این است كه این ذرات كوآنتومی دامنه فعالیت گستردهتری دارند و میتوانند به هر آنتیبادیای وصل شوند.
در آن صورت، شناسایی تركیب حاصل شده از این اتصالات در تشخیص سریع انواع سرطان، تعیین مقاومت به شیمی درمانی و انتخاب مسیر مناسبتر جهت درمان، كمك شایانی خواهد بود كه راه طولانی بشر برای درمان سرطان را دچار یك تحول بزرگ خواهد كرد.
sciencedaily - مترجم: بهروز یزدان پناه