استاد فلسفه دانشگاه تهران خواجه نصيرالدين طوسی را فيلسوفی تمام‌عيار خواند و بيان كرد: او در زمانه‌ای زندگی می‌كرد كه به دليل شرايط خاص نمی‌توانست از فلسفه دم بزند و به همين جهت به كلام روی آورد و روح فلسفه را در كلام شيعی دميد.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، غلامحسين ابراهيمی دينانی، استاد فلسفه دانشگاه تهران در نخستين روز از همايش بزرگداشت خواجه نصيرالدين طوسی كه به همت مؤسسه پژوهشی حكمت و فلسفه ايران و با همكاری انجمن حكمت و فلسفه ايران عصر امروز شنبه، 6 اسفندماه، با حضور جمعی از اساتيد در محل اين مؤسسه برگزار شد، به بيان برخی از ويژگی‌های منحصر به فرد اين انديشمند بزرگ جهان اسلام پرداخت.

وی خواجه نصير را مصداق تعبير «غريب در وطن خويش» خواند و تصريح كرد: او يكی از مردان بزرگ تاريخ بشر است و بعد از فارابی و ابن‌سينا، دنيای اسلام شخصيتی به جامعيت او در علوم مختلف (اعم از رياضيات، نجوم، علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و كلام و...) به خود نديده و تا ابد مايه افتخار ماست.

دينانی با اشاره به عمق انديشه سياسی خواجه نصير افزود: گذشته از جامعيت علمی، خواجه نصير بزرگترين مرد سياست در جهان اسلام است و انديشه سياسی او در خدمت فرهنگ اسلام قرار گرفته است و تدبير و هوشمندی او در مقابل هلاكوی مغول و انقراض خلافت عباسی توسط مغولان، از جمله اقدامات زيركانه اين مرد بزرگ است.

وی ادامه داد: خواجه در بدترين دوران‌ تاريخ اسلام يعنی ظلم مغولان، انحطاط فرهنگی جامعه غلبه اشعريت فلسفه و حكمت را زنده كرد. اشعريت دشمن تفكر در جامعه اسلامی و خواجه دشمن اشعريت بود و اهل سنت علاوه بر اين امر به سبب نقش او در انقراض خلافت عباسی نيز با او دشمن هستند.

استاد فلسفه دانشگاه تهران خواجه نصيرالدين طوسی را فيلسوفی تمام‌عيار خواند و بيان كرد: او در زمانه‌ای زندگی می‌كرد كه به دليل شرايط خاص نمی‌توانست از فلسفه دم بزند و به همين جهت، به كلام روی آورد و «تجريد الاعتقاد» نوشت و روح فلسفه را در كلام شيعی دميد.

دينانی ادامه داد: تا زمان خواجه نصير كلام شيعه ضعيف است و اوجی ندارد و يكی از دلايل اين ضعف اين بوده كه شيعيان با حضور ائمه(ع) ضرورتی برای پرداختن مسائل كلامی احساس نمی‌كردند. او بحق فيلسوف گفت‌وگو بوده و با تمام علمای عصر خود از صدرالدين قونوی گرفته خسروشاهی مكاتبه داشته است.

در اين همايش همچنين نصرالله پورجوادی به ارائه سخن خود با موضوع «مثال موم و تبدل صور در خواجه و دكارت» پرداخت و اظهار كرد: دكارت در قرن 17 در تأملات دوم خود از اين مثال استفاده كرده و خواجه نصير نيز در ادامه مثنوی اوحدين‌الدين رازی، شاعر و دوست هم‌عصر خود، از تمثيل موم برای تبيين مسائل فلسفی خود استفاده كرده است.

همچنين در ادامه اين همايش ضياء موحد با موضوع «شرح خواجه بر جهان‌های ممكن ابن‌سينا» و سيدمحمود يوسف‌ثانی با موضوع «سالبه به انتفاء موضوع از ديدگاه خواجه نصيرالدين طوسی» به تشريح ديدگاه‌های منطقی خواجه نصيرالدين طوسی پرداختند و در پايان نيز مجيد حميدزاده با نگاهی نقادانه به رساله فصول خواجه نصيرالدين طوسی، انديشه‌های كلامی وی را مورد بررسی قرار داد.

يادآور می‌شود، همايش بزرگداشت خواجه نصيرالدين طوسی به همت مؤسسه پژوهشی حكمت و فلسفه ايران و با همكاری انجمن حكمت و فلسفه ايران روزهای شنبه و يكشنبه 6 و 7 اسفندماه در محل اين مؤسسه برگزار می‌شود.