جام جم آنلاين: "مانوئل مارتینز سانچز" استاد فضانوردی و هوانوردی MIT دو نوع سوخت راکت و پیامدهای استفاده از این سوخت ها را در موتور اتومبيل ها مورد بررسی قرار داده است.
تا کنون به این فکر کرده اید که اگر در باک سوخت اتومبيل خود سوخت راکت بریزید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در صورتی که اتومبيل دیزلی باشد، می توان از این سوخت برای حرکت کردن استفاده کرد.

به گفته "مانوئل مارتینز سانچز" استاد هوانوردی و فضانوردی در MIT، هیدروژن مایع، سوخت ویژه موتورهای اصلی فضاپیماها می تواند در اتومبيل های دیزلی استفاده شود.

اما نگه داشتن هیدروژن در حالت مایع نیازمند حفظ حرارت آن در کمتر از منفی 432 درجه فارنهایت است از این رو ذخیره آن در پارکینگ به همان اندازه دشوار خواهد بود که جلوگیری از یخ زدن موتور اتومبيل به واسطه آن.

سوخت RP-1 از هیدروژن مایع نیز بهتر است، این سوخت که در دهه 1950 به عنوان جایگزینی کارآمد برای سوخت‌های پایه الکلی راکت ها ساخته شد در فضاپیماهای سایوز و فالکون 9 مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته سانچز این سوخت یکی از نزدیکترین اعضای خانواده سوخت های دیزلی است از این رو استفاده از آن در موتورهای دیزلی هیچ مشکلی را به وجود نمی آورد.

تنها مشکل این سوخت پایین بودن نوسانات و بالابودن چسبندگی است از این رو عملکرد موتور اتومبيل با این سوخت در روزهای سرد دشوار خواهد شد. از این رو مشکلاتی که در صورت استفاده از این سوخت به وجود می آید، ارزش استفاده کردن از آن را پایین می آورد.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، سانچز می گوید سوخت های راکت های فضاپیماها از کارایی کمتری نسبت به بنزین برخوردارند و حتی نمی توانند باعث شوند که اتومبيل ها سریعتر از همیشه حرکت کنند.(مهر)