جام جم آنلاين: چند نسيم ديگر تا ريزش همه برگ هاي سال ميلادي جاري باقي مانده است و در اين سال پر تنش، جهان دستخوش تغييرات شگرفي شد كه كيفيت حيات بسياري از زميني ها را متاثر كرد.حتي يك قدم مانده تا "كريسمس" نيز همچنان شاهد رخدادهاي نابي هستيم كه هر روز در اين دهكده جهاني اتفاق مي افتد و همين چند روز قبل هم با مرگ رهبر كره شمالي، واقعه جريان ساز ديگري رخ داد كه پازل نقاط عطف حوادث امسال را تكميل كرد.«جام جم آنلاين» با اولويت قرار دادن دامنه تاثير اين تحولات، به ذكر حوادث تاريخ سازي در سال 2011 اشاره خواهد كرد كه توانسته است اثري پررنگ و ماندگار از خود بر جاي بگذارد.
بيداري اسلامي ( 4ژانويه 2011 مصادف با 14 دي 1389)

ابتدا خيلي مظلومانه و ساده اتفاق افتاد. جواني سبزي فروش و سرخورده از بي عدالتي هاي نظام پادشاهي كشور تونس، در اعتراض به بيكاري و فقر، خود را به آتش كشيد ولي با آتش گرفتن "محمد بوعزيزي" به يكباره تمام خاورميانه هم به آتش كشيده شد.

مردم مسلمان تونس به خيابان ها ريختند و به خونخواهي مجاهد جوان برخاستند. گرچه ديكتاتور اين كشور آفريقايي ابتدا تلاش كرد كه با كشتار ددمنشانه معترضان، اين قيام مردمي را در نطفه خفه كند، اما ايستادگي و روح مبارزه مردم، در نهايت موجب فرار "زين العابدين بن علي" به كشور عربستان شد و در نهايت، جهان منظره اراده يك ملت را با چشم سر ديد.

اما اين تمام شگفتي هاي آن ايام حماسي شمال آفريقا نبود. اين بار مردم سرزمين باستاني مصر با تاثير گرفتن از انقلاب تونس، مشت ها را براي نبرد با فرعون زمانه خويش، گره كردند.

ميدان التحرير قاهره مصر، مملو از مسلمانان انقلابي شد كه با برپاكردن چادر و اعتصاب طولاني ، خواستار اسلامي شدن حكومت و ترك مسند رفيق شفيق "بن علي" شدند.

لجاجت "حسني مبارك" بر ادامه حكومت نامشروعش و شجاعت و شهادت مبارزان، جنگي تمام عيار از مبارزه "مردم" با "نماينده غيرقانوني مردم" رقم زد.

بالاخره پس از هفته ها سينه سپركردن مقابل گلوله گرم، اتفاق باورنكردني افتاد و سلطان پرجمعيت كشور عرب، در مقابل خواست عمومي زانو زد.

حال در دو كشوري كه جريان حاكميت، سال ها ي متمادي عقايد سكولارش را به مردم تحميل مي كرد، هر روز تحولات تازه اي رخ مي دهد و نتايج انتخابات جديد در مصر هم تاييد مي كند كه مردم خاورميانه به شدت تشنه قوانين اسلامي و برپايي حكومت ديني هستند.

جرقه هاي آزادي خواهي و ميل به برپايي نظامي مبتني بر مولفه هاي اسلام حقيقي، كشورهاي بحرين، يمن، اردن و بسياري از كشورهاي عرب منطقه را هم به وجدي انقلابي آورده است.

گويي دومينوي حذف ديكتاتورهاي خاورميانه تمام شدني نبود و اين بار زلزله تغييرات سياسي به كشور ليبي رسيد.

"معمر قذافي" و هم پياله هايش در سماجت كودكانه شان سنگ تمام گذاشتند و با تيرباران و حتي بمباران اجتماعات مخالف، چهره يك ديكتاتور ديوانه و شيفته قدرت را تمام رخ ترسيم كردند.

با ورود ناتو و توسيع انقلاب در سراسر شهرهاي ليبي، بالاخره پايتخت به دست انقلابيون افتاد و معمر قذافي بر خلاف دو ديكتاتور ديگر، نه تنها ديگر فرصت فرار نداشت؛ بلكه با مرگي تحقير آميز ، پرونده 42 سال زمامداري مطلق اين "كاخ نشين مجنون" هم بسته شد.

همانند"جنبش وال استريت" هم اكنون "بيداري اسلامي" نيز پررمق در مسير انقلابي خود نفس مي كشد و موج تغييرات، كشور يمن را هم بي نصيب نگذاشته است. مردم اين كشور نيز يك "نه بزرگ" به علي عبدالله صالح گفته اند و روند اين قيام ها تمام كشورهاي عربي منطقه را متاثر از خود كرده است.

به هر روي، جنبش "بيداري اسلامي"، به عنوان يكي از مهم ترين اتفاقات سال جاري ميلادي كه تمام معادلات سياسي جهان را به هم ريخت، خواست تازه اي از مردمان تحت يوغ خاورميانه نبوده و نيست.

اين پروسه دين جويي را بايد به مثابه مطالبه اي تحليل كرد كه سالها سركوب شده و حال، امكان مطرح شدن و نقش آفريني در سپهر سياسي كشورهاي عرب منطقه را بازيافته است.


زلزله ژاپن ( 11 مارس 2011 مصادف با 20 اسفند 1389)

شايد هيچ كسي گمان نمي كرد كه كشور توسعه يافته اي همچون ژاپن، اين چنين در خشم طبيعت بسوزد و كاري هم از دست علم و فناوري برنيايد.

به اعتقاد جام جم آنلاين، وقوع زلزله مهيب در ژاپن را به راحتي مي توان در فهرست مهم ترين حوادث رخ داده در جهان جاي داد.

علاوه بر كشته شدن بيش از 15 هزار ژاپني و خسارت اقتصادي بالغ بر 300ميليارد دلار، نشت مواد راديو اكتيو از نيروگاه اتمي فوكوشيما هم پروژه بدبياري مردمان آفتاب سوزان را تكميل كرد.

خطر وقوع يك بحران اتمي در شرق آسيا و تشابهات فراوان آن با حادثه هولناك چرنويل، زلزله هشت ريشتري ژاپن را تا مدت ها در صدر اخبار جهان قرار داد.


كشته شدن بن لادن ( 2 مي 2011 مصادف با 12 ارديبهشت 1390)

مهره اي كه خود آمريكايي ها ساختند و خودشان هم حذفش كردند، شايد آنچنان خبر عجيبي نباشد كه بخواهد در ليست مهم ترين رخدادهاي سال جهان جاي بگيرد اما نبايد از ياد ببريم كه اقدامات انتحاري اسامه بن لادن، به بهانه اي مناسبي براي شروع جنگ هاي فرسايشي نيروهاي امريكايي در خاك افغانستان و برخي ديگر از مناطق خاورميانه تبديل شد.

اين تروريست پرورش يافته در مكتب غرب كه توانسته بود با منهدم كردن برج هاي دوقلو در آمريكا، زلزله اي رعب آور در كتاب تاريخ ايالات متحده ثبت كند، در نهايت در اين سال، توسط نيروهاي امريكايي مستقر در پاكستان كشته شد و بالاخره جسد رهبر القاعده به كف آب هاي سرد دريا تحويل داده شد.


جنبش وال استريت ( 17 سپتامبر 2011 مصاف با 26 شهريور 1390)

افزايش شكاف طبقاتي در جامعه سرمايه داري آمريكا، در نهايت موجب گونه اي خيزش اجتماعي غير قابل كنترل شد كه بعدها عنوان "جنبش 99 درصدي ها" را يدك كشيد.

فعالان اين جنبش بر اين اعتقاد بودند كه ثروت و قدرت در جامعه آمريكا، در دست يك درصد اقليت خاص و ثروتمند در اين كشور است كه تمامي معادلات سياسي و اقتصادي ايالات متحده را تنظيم مي كنند.

معترضان با شعار "تسخير نهادهاي مالي وال استريت" و تحصن طولاني مدت در خيابان هاي منتهي به بزرگترين بازار بورس جهان در نيويورك، تلاش كردند تا اين پيام صريح را به جهان ساطع كنند كه ديگر از بي عدالتي هاي تبلور يافته در نظام ليبرال دموكراسي غرب بيزار هستند.

گرچه اين انقلاب مردمي ايالات متحده، ابتدا توسط زعماي تكيه زده بر سرير قدرت، ناديده انگاشته شد اما با گسترش روزافزون دامنه اين "نافرماني هاي مدني" در ساير ايالت ها و حتي گسترش فرامرزي اين جنبش به بسياري از كشورهاي اروپايي، هم اكنون اكثر طبقات متوسط و فقير در آمريكا نيز به صف معترضان پيوسته اند.

البته اين "بهار آمريكايي در شرف وقوع" همچنان با قدرت تمام و پشتوانه عظيم مردمي به جلو پيش مي رود و حال اين جنبش، كليه بنيان هاي سنتي و تبعيض پرور نظام كاپيتاليستي را به چالش كشيده است.


ترور برهان الدين رباني (20 سپتامبر 2011 مصاف با 29 شهريور 1390)

مردي كه او را ناجي صلح افغانستان مي دانستند و از احترام همگان برخوردار بود، مقهور تعصبات كور طالبان شد تا به قول افغان ها "پروفسور برهان الدين رباني"، نتواند بذر صلح و ثبات در افغانستان را درو كند.

بي گمان، ترور ناجوانمردانه رئيس جمهور سابق افغانستان و رئيس شوراي عالي صلح در اين كشور را بايد يك عقبگرد اساسي از روند بازسازي و تعميق تفكرات آشتي جويانه در اين كشور مشهور به حساب آورد.


مرگ استيو جابز (5 اكتبر 2011 مصادف با 13 مهر 1390)

بي گمان، يكي از پيش قراولان صنعت كامپيوتر و الكترونيك، مردي بود كه حالا ديگر مدير شركت عظيم "اپل" نيست.

به گزارش جام جم آنلاين، استيو جابز، با اختراعات و ابتكارات پرطرفداري همچون "آي فون 4" و "آي پد" انقلابي در دنياي كامپيوتر به راه انداخت و به عنوان يكي از موفق ترين و ثروتمندترين افراد اين حوزه در جهان شناخته مي شد.
در حالي كه شركت "اپل" ديگر به عنوان يكي از رقباي سرسخت غول هايي همچون "مايكروسافت" و "دل" شناخته مي شد، جابز 56 ساله بر اثر سرطان لوزالمعده در گذشت و به اين ترتيب، دنياي فناوري، يكي از نخبه هاي تكرار نشدني اش را از دست داد.


بحران حوزه يورو و اعتراضات مردم اروپا (اكتبر 2011 مصاف با آبان ماه 1390)

حتي همين حالا هم اعتصابات سراسري فلج كننده در اتحاديه اروپا ادامه دارد و به دليل مقروض بودن سيستم اقتصادي بسياري از كشورهاي اروپايي از جمله يونان، خطر فروپاشي حوزه اقتصادي يورو دور از ذهن نيست.

حجم بالاي اوراق قرضه اي كه حالا ديگر دولت هاي اروپايي را به ستوه آورده است، مردم خشمگين را هم به صف مخالفان نظام هاي مالي و سياسي كشورهايشان كشانده است.

روساي جمهوري كه با خطايي استرتژيك، سياست هاي اقتصادي ايالت متحده آمريكا را در قاره سبز دنبال مي كردند، حالا چوب همراهي چشم بسته شان با آمريكا را مي خورند.


برگزاري انتخابات روسيه (4دسامبر 2011 مصادف با 13 آذر 1390)

گرچه ديگر سالهاست كه جهان دو قطبي رو به اضمحلال رفته و سخن از قدرت مطلق بلوك شرق و غرب، محلي از اعراب ندارد اما همچنان روسيه به عنوان يكي از بازيگران اصلي در صحنه سياست و اقتصاد جهان شناخته مي شود كه اتفاقات مهم رخ داده در اين كشور بر كل پهنه گيتي اثر گذار است.

در اين سال، انتخابات ششمين دوره مجلس دوماي روسيه برگزار شد و مطابق پيش بيني ها، كانديداهاي "حزب روسيه واحد" كه به مواضع و تفكرات ولاديمير پوتين نزديك هستند، توانستند در اين انتخابات پيروز شوند.

البته شيريني پيروزي حزب حاكم در روسيه، خيلي پابرجا نماند. به دنبال اعلام نتايج انتخابات، مخالفت هاي شديدي از سوي مردم روسيه صورت گرفت؛ به گونه اي كه در همين ايام، بزرگترين اعتراض سراسري در مسكو، پس از سال 1393 ميلادي در پهناورترين كشور جهان به وقوع پيوست.


خروج نيروهاي آمريكايي از عراق (15 دسامبر 2011 مصاف با 24 آذر 1390)

پس از 9 سال اشغال خاك عراق، بالاخره آمريكايي ها در اين سال از حضور نظامي در اين كشور عربي دل كندند و بساط پايگاه هاي نظامي خود را در كشور همسايه ما برچيدند.

گرچه همچنان نفوذ شديد آمريكا در تصميمات عراقي ها غير قابل كتمان است اما خروج نيروهاي نظامي ايالات متحده، غرور و وجهه ملي مردم عراق را اندكي بهبود بخشيد و آمريكا با وجود چندين بار پيمان شكني، بالاخره حداقل در انظار عمومي، اسلحه هايش را از خاك عراق جمع كرد.


امين جلالوند – خبرنگار جام جم آنلاين