نبض انقلاب سال 57 مردم ايران در قلب خطه آذربايجان ‌تپيد و 29بهمن؛ نقطه عطفي در جريان مبازرات مردم تبريز عليه رژيم طاغوت شد كه درفشي كاوياني عليه ضحاك زمانه بود.

به گزارش خبرگزاري فارس از تبريز، قيام 19 دي‌ماه سال 56 مردم قم در اعتراض به يك مقاله توهين‌آميز، اندك اندك به دست فراموشي سپرده مي‌شد و رژيم منحوس پهلوي مي‌ر‌فت تا ستون‌هاي بناي پوسيده استبدادي خويش را بر كالبد ايران محكم كند كه توفان ديگري به پاخاست و همه روياهاي كاذب طاغوت را به كابوس مبدل كرد، در حالي كه برنامه‌‌ريزان و اطرافيان شاه، چنين پيشگويي كرده بودند كه با سركوب مردم قم، ايران ديگر مطيع و چشم و گوش بسته پهلوي است، اما تنها 40 روز بعد از آن حادثه خونين، خون انقلاب و نهضت در رگ‌هاي ديار آذرآبادگان و زادگاه مبارزان و عالمان يعني تبريز، جاري شد. 29 بهمن ماه سال 56، نقطه عطفي بود تا با برپايي آيين‌هاي چهلم قيام شهرها، نهضت خميني كبير(ره) به يك قيام و انقلاب سراسري تبديل شده و به بهار دلنشين پيروزي مردم در دهه فجر سال 1357 ختم شود. بنابراين همچنانكه بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران و رهبر معظم انقلاب تاكيد كرده‌اند، مردم تبريز و آذربايجان‌شرقي، صاحبان اصلي انقلاب هستند و بدينگونه بود كه نهال جمهوري اسلامي در سرزمين آذربايجان پا گرفت و سلسله جنبان مبارزه با طاغوت و استبداد و فساد، از روحيه و اراده پرصلابت مردم متدين آذربايجان‌شرقي رنگ واقعيت يافت. عصر روز 28 بهمن 56، جنب و جوش محسوسي آذربايجان را فراگرفته بود، بازار تبريز در تكاپوي فردا بود. در داخل دانشگاه تبريز نيز برخي دانشجويان برنامه‌ي فردا را در گوش هم زمزمه مي‌كردند. شهيد قاضي طباطبايي، روحاني مجاهد و مبارز آن دوران، در نقش روشنگري عاليقدر، همه اين حركت‌ها و جنب‌وجوش‌ها را هدايت مي‌كرد. او قصد داشت نخوت و رخوت حاصل از سركوب قيام خونين مردم شهر قم كه استبداد طاغوت را فراگرفته بود بزدايد و رؤياي نحس حكومت پهلوي را به كابوسي بنيان‌فكن تبديل سازد. «شهيد قاضي» مقدمات برگزاري آئين اربعين شهداي شهر قم را با هدف احياي دوباره مبارزه عليه طاغوت فراهم كرد. مكان اين مراسم مسجد قيزللي تبريز در روز 29 بهمن بود. «قيزللي» يكي از مساجد مركزي و مهم وقت تبريز بود كه به كانون معترضين و مبارزين مبدل شده بود. ساعتي نگذشت كه عمال رژيم، از هدف اصلي تجمع‌كنندگان آگاه شدند. بنابر اين فرماندار نظامي شهر با گسيل نيروهاي خود فروخته خود به محل مسجد قيزللي از ورود عزاداران به داخل مسجد جلوگيري كرد. اما كار به همين جا ختم نشد، چرا كه توهين يكي از نظاميان به اين مكان مقدس به منزله‌ جرقه‌اي بود كه بر انبار باروت زده باشند. «تجلا» آن دانشجوي متعهد و مبارز، سكوت را جايز ندانست و با اعتراض خشمگين خويش، جان خود را به سوي ملكوت پرواز داد تا پيكر خونين‌اش، درفشي باشد كاوياني عليه ضحاك زمانه. و از اين هنگام بود كه حركت آن قطره‌ها به جويباري بزرگ و سپس اقيانوسي عظيم مبدل شد و تمام شهر تبريز را فرا گرفت.در ادامه مبارزات، پيكر 13 آلاله سرخ ديگر نيز بر زمين افتاد تا به عدد 14 معصوم، 14 پيرو عاشق و شيفته دين و ايمان و ايران، در خون خويش غلطان شوند و چراغ فروزان مبارزه و آزادي خواهي كه مي‌رفت، روبه افول گذارد، دوباره برافروخته شده و در نهايت بيرق سرخ شهادت، استقلال و دين مداري بار ديگر بر سرتاسر ايران به اهتزاز درآيد. «تبريز» در 29 بهمن 56 ثابت كرد كه به راستي پرچمدار عزت‌خواهي و استقلال و ديانت است. محمد خوش‌نيت_خبرنگار خبرگزاري فارس در تبريز