دعایى است که با این جمله آغاز مى‏شود: "اللهم انى اسألک من بهائک بابهاه و کل بهائک بهى. اللهم انى اسألک ببهائک کله. "

از امام رضا (ع) نقل شده است که امام باقر (ع) این دعا را در سحرهاى ماه مبارک رمضان مى‏خواندند. این دعا شرحهاى متعددى دارد، یکى از آنها همین شرح امام خمینى است که در سال 1347 قمری یعنى در 27 سالگى تألیف شده است .

این کتاب از کتابهاى عرفانى حضرت امام امت است و مانند تألیف دیگر ایشان "مصباح الهدایه"، فقط کسانى که با فلسفه و عرفان آشنایى کامل داشته باشند مى‏توانند از آن استفاده کنند.

سال تألیف این کتاب مصادف است ‏با سال ورود مرحوم شاه آبادى به قم و در این کتاب دو جا از ایشان یاد و مطلبى نقل مى‏کنند. تألیف این کتاب در سال اول تلمذ نزد مرحوم شاه آبادى این نکته را روشن مى‏کند که حضرت امام خمینى همان طور که خودشان در اولین برخورد و ملاقات با آقاى شاه آبادى فرموده‏اند، فلسفه را قبلا خواند بودند و در عرفان نیز کار کرده و استاد دیده بودند.

در هر حال در این کتاب از اسرارالصلاة حاج میرزا جواد ملکى و تعلیقه آقا محمدرضا قمشه ‏اى بر شرح فصوص قیصرى و شرح اسماء حاجى سبزوارى و فتوحات محیى الدین و تأویلات عبدالرزاق کاشى و شرح قیصرى بر فصوص و شرح مفتاح‏الغیب فنارى و قبسات میرداماد و اسفار ملاصدرا و برخى کتب فیض و نیز کتاب الهیئة والاسلام مرحوم سید هبة ‏الله شهرستانى یاد و مطلب نقل مى ‏کند که این آخرى گواه این است که امام خمینى کتابهاى جدید را هم مى‏خواندند.

این کتاب که به زبان عربى است ‏با ترجمه فارسى آن پس از پیروزى انقلاب چاپ شده است.