بناي پايه هاي كعبه، توسط ابراهيم(ع) و فرزندش اسماعيل(ع)

بنا به روايات متعدد، كعبه معظمه نخستين مكان پرستش خدا، در آغاز سكونت انسان در زمين، توسط حضرت آدم(ع) بنا گرديد.

ولي پس از 2242 سال از هبوط آدم(ع) و در عصر حضرت نوح(ع) كه طوفان سراسر جهان را فرا گرفت و تمام نقاط زمين به زير آب فرو رفت، گرچه خانه خدا [كعبه] به زير آب نرفت و غرق نشد و بدين جهت، به "بيت العتيق" ناميده شد، وليكن آسيب هاي فراواني به ساختمان آن وارد گرديد و پس از طوفان به صورت تل سرخي درآمد و مردم از آن مكان، حوائج مي خواستند و قرباني مي كردند.

اما هنگامي كه حضرت ابراهيم(ع)، همسرش هاجر(س) و كودك خردسالش اسماعيل(ع) را به امر پروردگار متعال، از سرزمين شام به مكه معظمه هجرت داد و در آن ساكن گردانيد، اين مكان به تدريج رونق يافت و حضرت ابراهيم(ع) از جانب خداي سبحان، مأموريت يافت كه كعبه را تجديد بنا كند.

آن حضرت با همكاري و همياري فرزندش حضرت اسماعيل(ع) و ارشاد و راهنمايي جبرئيل(ع)، در پنجم ذي قعده سال 3429 هبوط آدم(ع)، چيدن ديوار كعبه را آغاز كرد و در بيست و هفتم ذي قعده آن را به پايان رسانيد و سپس حجرالاسود را كه از سنگ هاي بهشتي است، بر ديواره آن نصب كرد.

ابراهيم(ع) نخستين كسي بود، كه خانه خدا را طواف كرد و در آن به عبادت پرداخت و از خداي سبحان، درخواست قبولي اعمالش را نمود.

قرآن كريم به اين داستان اشاره كرد و فرمود: وَ اِذْ يَرْفَعُ اِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ اِسماعيلَ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنّا، اِنَّكَ اَنتَ السَّميعُ الْعَليمُ.

از آن پس، خانه خدا، مقدس ترين محل عبادت موحدان قرار گرفت و روز به روز، بر شوكت و عظمت آن، افزون گرديد.

رحلت سيد بن طاووس در سال 664 هجری قمری

خلاصه ای از زندگی این بزرگ مرد عرصه دین و دانش:

ولادت:

رضى الدين ابوالقاسم على بن موسى بن جعفر، مشهور به (سيد بن طاووس) در سال 589 هجري قمرى در شهر حله ديده به جهان گشود، مادر وى دختر فقيه مشهور (شيخ ورام بن ابى فراس ) مؤلف كتاب معروف (مجموعه ورام) است و مادر پدرش دختر شيخ طوسى پيشواى مجتهدين شيعه بوده است، او خود بارها در آثارش به اين دو نسب اشاره كرده است.

خاندان:

(آل طاووس) خاندانى با سابقه و علمى، از شيعيان امامى و سادات علوى بودند، و داراى پايگاه علمى و سياسى، كه قرن هفتم هجرى در عراق مى زيستند. اين دودمان بزرگ از طرف پدرى به امام حسن مجتبى (عليه السلام) و از جانب مادرى به امام سجاد (عليه السلام) منتسب بودند و از اين جهت به سادات حسنى حسينى شهرت دارند.

تحصيلات و سفرهاى علمى

ابن طاووس كه از محضر اساتيد حله استفاده كافى و لازم را برده بود براى استفاده از علماى ديگر شهرها عزم سفر نمود.

او ابتدا به كاظمين رفت. پس از مدتى ازدواج نمود و ساكن بغداد شد.مدت 15 سال در شهر بغداد به تربيت شاگردان و تدريس علوم مختلف پرداخت. ورود سيد به بغداد سال 625 هجرى بوده است.

سيد كه تحت فشار دولت عباسى براى پذيرش پستهاى حكومتى قرارگرفته بود از بغداد به حله، زادگاه خويش، مراجعت كرد.

رضى الدين مدت سه سال نيز در جوار امام هشتم عليه السلام به سر برد. سپس به نجف و كربلا هجرت كرده و در هر كدام حدود 3 سال مقيم شد. در اين زمان علاوه بر تربيت شاگردان و تدريس علوم مختلف، همّت اصلى خويش را بر سير و سلوك و كسب معنويات قرار داد.

در زمان اقامت در كربلا كتاب شريف «كشف المحجة» را به عنوان وصيتى براى فرزندانش كه در آن زمان كودك بودند نوشت.

آخرين سفر ابن طاووس در سال 652 هجرى به بغداد بود. وى در بغداد منصب نقابت را پذيرفت و تا پايان عمر خويش در همانجا سكنى گزيد. زمانيكه مغولها به بغداد حمله كرده و آن را اشغال نمودند، سيد نيز در بغداد بود.

نقابت سادات

در دوران اقامت ابن طاووس در بغداد از سوى خليفه عباسى، المستنصر، پيشنهادهايى مانند وزارت، سفارت و... به او شد ; اما سيد هيچيك را نپذيرفت و استدلالش براى خليفه چنين بود كه:«اگر من طبق مصلحت شما عمل كنم رابطه خويش را با خداوند قطع مى نمايم و اگر طبق اوامر الهى و عدل و انصاف حركت كنم خاندان تو و بقيه وزرا و سفرا و فرماندهان تو آن را تحمل نخواهند كرد و چنين خواهند گفت كه على بن طاووس با اين رويه مى خواهد بگويد اگر حكومت به ما برسد اينچنين عمل مى كنيم و اين روشى است بر خلاف سيره حكمرانان قبل از تو و مردود دانستن حكومتهاى آنهاست.»

سيد در سال 661 هجرى نقابت علويان را پذيرفت. نقيب بزرگترين شخصيت علمى و دينى سادات بود كه كليه امور مربوط به سادات را عهده دار مى شد. اين وظايف شامل قضاوت مشاجرات، رسيدگى به مساكين و مستمندان، سرپرستى ايتام و... مى شد.

البته ايشان تأكيد دارد كه تنها بخاطر حفظ جان دوستان و شيعيانى كه در معرض قتل و غارت مغول قرار داشتند اين منصب را پذيرفته است.

وفات:

سيد بن طاووس اين بزرگ شخصيت عالم تشيع و ستاره فروزان آسمان علم و فضيلت و تقوا در روز دوشنبه پنجم ماه ذى قعده سال 664 هجرى قمري در شهر بغداد دارفانى را وداع گفت و به ديدار معبود خود شتافت.

گر چه گفته شده كه جنازه او را بر حسب وصيت خودش به نجف بردند و در كنار حرم اميرالمؤمنين (عليه السلام) به خاك سپردند، اما اكنون در شهر حله آرامگاهى منسوب به اوست كه زيارتگاه شيعيان است و به خاكش تبرك مي جويند.

مقام علمي :

ابن طاووس در سلسله عالمان و محدثان و علماى بزرگ و مفاخر دانشمندان شيعه در قرن هفتم هجرى است كه از اعتبار والايى بر خوردار است. دلايل اين اعتبار عموماً برآمده از دانش وى،تأليفات بسيار، تاريخ نگارى و روايت حديثهاى فراوان است. شهرت او بيشتر در نقل دعا و روايات اخلاقى و كلامى و پارسايى عملى اوست.

جالب توجه اينكه وى در علم فقه نيز دست داشت ولى در ميان همه آثار بجا مانده از او فقط يك اثر فقهى ديده مىشود. او خود مى گويد :ديدم! اختلاف در فتاواى فقهاء بسيار است چندان كه تشخيص درست و نادرست را دشوار مي سازد از اين رو صلاح ديدم لب فرو بندم و به اجتهاد و فتواى نپردازم.

محدث بزرگوار شيخ يوسف بحرانى از بعضى دانشمندان نقل ميكند كه: سيد بن طاووس با همه تصنيفات و تأليفاتى كه دارد بواسطه پرهيزگاريش كه از فتوى دادن و مخاطرات آن بيم داشته و احتياط مي نموده در علم فقه كتابى تأليف نكرده است.

شخصيت اجتماعي:

سيد ابن طاووس در بين علما و مردم زمان خويش از احترام خاصى برخوردار بود. او علاوه بر اينكه فقيهى نام آور بود اديبى گرانقدر و شاعرى توانا شمرده مى شد، گرچه شهرت اصلى او در زهد و تقوى و عرفان اوست و اكثر تأليفات او در موضوع ادعيه و زيارات مى باشد.

سيد كتابخانه بزرگ و بى نظيرى داشت كه از جدش به ارث برده بود و او به گفته خودش تمام آن كتابها را مطالعه كرده يا درس گرفته بود.

گفتار بزرگان:

1 ـ علامه حلى در كتاب منهاج الصلاح مي نويسد :السيد السند رضى الدين على بن موسى بن طاووس، و كان اعبد من رأيناه من اهل زمانه. او عابدترين و پارساترين افراد زمانه خود بوده است.
2 ـ تفوشى در (نقد الرجال) مي فرمايد: حاله فى العبادة و الزهد اشهر من أن يذكر يعني حالات روحى او از جهت عبادت و پرهيزگارى مشهورتر از آن است كه نياز به بيان داشته باشد.
3 ـ علامه مجلسى در بحار الانوار مي گويد: الثقة الزاهد، جمال العارفين. يعنى پارساى معتمد و زينت عارفان.

4 ـ در كتاب از كلينى تا خمينى، در باره او آمده است: مصباح المتهجدين، ازهد الزاهدين، شبيه زين العابدين، يعنى سيد رضى الدين صاحب زهد، ورع و تقوى، و در عبادت و تهجد چون جدش سجاد، طاووس سادات طاووس على بن موسى بن جعفر( رحمة الله عليه) شخصيتى كه جناب، علامه او را به بزرگى ستود و آرزوى كشف و كرامات او را مينمود.

تأليفات سيد بن طاووس:

سيد بن طاووس با استفاده از برنامه مرتب و منظمى كه در زندگى براى خود تنظيم كرده بود، توفيق يافت كه در طول زندگانى پر حادثه خود منشأ آثار بسيارى شود كه مجموعاً بيش از پنجاه جلد كتاب مي شود و همه نيز در رديف بهترين كتب علمى و دينى شيعه است.
آثار متنوعى در كلام، رجال، اخلاق، حديث و ادعيه از او جاى مانده است. عناوين برخى از آنها عبارتند از:

1 ـ الاقبال در سه جلد و در زمينه اعمال ماههاى سال و دعا و نيايش .

2 ـ جمال الاسبوع بكمال العمل المشروع، كتابى است در مورد اعمال مستحبي روزهاى هفته مخصوصاً شب و روز جمعه.

3 ـ كشف المحجة لثمرة المهجة، اين كتاب وصيت نامه اى است كه سيد براى پسران خود نگاشته است.

4 ـ اللهوف على قتلى الطفوف، از بهترين كتابهايى است كه در مورد واقعه كربلا و اصحاب سيد الشهداء (عليه السلام) نوشته شده است.

5 ـ الدروع الواقية، در اعمال مستحبى طول ماه.

6 ـ فتح الابواب، در آداب استخاره مي باشد.

7 ـ امان الاخطار، در اعمال مستحبى و دعاهاى سفر و حضر است.

8 ـ سعد السعود.

9 ـ طوائف في معرفة مذهب الطوائف.


10 ـ المجتنى فى ادعية المجتبى .

11 ـ الملاحم والفتن .

12 ـ محاسبة النفس .

13 ـ مهج الدعوات ومنهج العبادات .

14 ـ اليقين باختصاص اميرالمؤمنين بامرة المؤمنين .

15 ـ مفحد السبق.

16 ـ مصباح الشريعة می باشد.

درگذشت «ابن هشام» مسلمان شافعي مذهب در سال 761 هجري قمري
«ابن هشام» مسلمان شافعي مذهب، و از نحويان بزرگ عرب در سال 761 هجري قمري در شهر قاهره در گذشت. سلسله نسب ابن هشام به قبيله« خَزرَج» از ياران پيامبر گرامي اسلام (ص)مي‎رسد. وي در قاهره دوران جواني خود را سپري كرد، بعد ا زاخراج صليبيان و پايان يافتن آشوبها و بازگشت امنيت و آرامش به سرزمين مصر، اين كشور به يكي از بزرگترين پايگاههاي علم و ادب تبديل شد بدين ترتيب محيطي مناسب براي رشد استعدادهاي ابن هشام فراهم آمد، زيرا او علاوه بر نحو، به ادبيات بويژه شعر علاقه بسيار داشت ابن هشام در مدتي كوتاه در علم نحو شهرت فراوان كسب كرد و آثارش در فراسوي مرزهاي مصر و شام به دست دانش پژوهان و انديشمندان افتاد كه در آن سه عامل را سبب تفضيل، ابهام و پيچيدگي كتب نحو مي‎داند به عبارتي او با در نظر داشتن نقايص و معايب كتب نحو كتابي جامع تأليف كرده است. «جمال الدين عبدالله بن يوسف انصاري» معروف به« ابن هشام» در 53 سالگي در گذشت.

شهادت كلنل محمد تقي خان پسيان در سال1300هجري شمسي
كلنل محمد تقي خان پسيان در سال1300هجري شمسي براثر درگيري با تفنگداران دولتي قوچان شهيد شد. پسيان درمقام مترجم مستشاران نظامي سوئدي وارد خدمت شد و مدتي هم درنيروي هوايي و پياده نظام خدمت كرد. پسيان دردولت مشيرُ الدّوله به فرماندهي ژاندارمري خراسان رسيد. بعد ازروي كارآمدن قوام السّلطنه با حكومت مركزي به مخالفت برخاست. با اقدامات اعتراض آميز پسيان، رضاخان سردارسپه و قوام افراد بيشماري ازنظاميان و برخي ازعشاير و ايلهاي اطراف قوچان بركلنل شوراندند و سرانجام پسيان درحلمه افراد دولتي به شهادت رسيد.

تصرف صنايع نفتي به دست ملت مبارز ايران در سال1330هجري شمسي
پس از ملي شدن صنعت نفت درايران و بعد از گذشت50 سال در سال1330هجري شمسي صنايع نفتي به تصرف ملت مبارز ايران درآمد. اين اقدام پس ازخروج كليه كارشناسان نفتي انگليس ازايران صورت گرفت. قبل ازاين واقعه دولت انگليس كه متضررشده بود؛ شكايتي برضدّ دولت ايران به مجامع بين المللي تسليم كرده بود. دولت انگليس دراين شكايت نامه ضمن تحريم خريد نفت ازايران، اقدام به محاصره اقتصادي ايران نيز كرده بود. پيرو اين شكايت هيئت نمايندگي ايران درشوراي امنيت حاضرشد. اين ماجرا با سخنراني نماينده ايران و افشاي اعمال نظرهاي دولت انگليس خاتمه يافت و انگليس ازاين شكايت به مقصود خود دست نيافت.