جام جم آنلاين: پس از هر پایانی شروع تازه‌ای در راه است. در انتهای برنامه شاتل‌هاي فضايی و پس از بازنشسته شدن اين پرنده‌هاي افسانه‌اي، برنامه‌های جديد و درازمدت زيست‌محیطی در ناسا آغاز شده تا رد پاي زشت شاتل‌ها را پاك كند.


5 دهه پرتاب موشك‌هاي فضايي در زمین‌های ماسه‌ای مركز فضايی كندی، هزینه‌هاي زيست‌محيطي بسياري براي اين ساحل زيبا در بر داشته است. طبق برآوردهای انجام شده پاك‌كردن این زمین‌ها از مواد شیمیايی طی 30 سال آینده 96 میلیون دلار هزینه در بر دارد كه 6 میلیون دلار آن همین امسال هزینه خواهد شد.

تری‌كلرواتیلن، رسوبات هیدروكربنی باقیمانده از سوخت راكت‌ها را تمیز می‌كند. در صورت رسیدن آتش به این رسوبات، مي‌شد انتظار انفجار مهیبی را داشت.

پیش از این ناسا زباله‌های TCE را مستقیما در زمین دفن می‌كرد كه این روند در اواسط دهه 70 میلادی متوقف شد. از این رو مواد سمی ‌تولید شده ناشی از پرتاب راكت‌ها و ماهواره‌ها به فضا طی دهه‌های 50 و 60 میلادی مشمول قوانین مربوط به زمان خود می‌شد. ناسا سالانه به طور میانگین 8 تا 10 میلیون دلار برای پاكسازی TCE و دیگر مخاطرات محیطی هزینه می‌كند.

ظاهرا حدود 267 مكان آلوده در مركز هوايی كندی شناسايی شده كه تاكنون 141 مورد از آنها پاكسازی شده و دیگر موارد باقیمانده هم در مراحل ارزیابی جدی یا پاكسازی قرار دارند.

هم‌اكنون حلال‌ها، مواد تاخیرانداز اشتعال، آرسنیك و نیكل به خاك‌های اطراف سكوي پرتاب B93، نفوذ كرده‌اند و ناسا به دنبال يافتن روش‌های مدرن پاكسازی این مكان است. تازه اينها همه مربوط به آلودگی زمين در اطراف سكوهاي پرتاب مي‌شود.

طی مطالعاتی كه سال قبل انجام شد، محققان دریافتند پروازهای فضایی شخصی و خصوصی انجام گرفته توسط صنعت توریسم می‌تواند شرایط جوی را تغییر داده و پايداري سامانه اتمسفري و معضل گرمايش جهانی را از چیزی كه هم‌اكنون شاهد آن هستیم نيز بدتر كند.

POPSCI
مترجم: آتنا حسن‌آبادی