جام جم آنلاين: چشمانتان را براي لحظاتي ببنديد و به آينده فكر كنيد، منظور 40 تا 50 سال آينده است؛ زماني كه ديگر اثري از نفت روي زمين نخواهد بود. اين به آن معناست كه عملا دوران طلايي سوخت‌هاي فسيلي به پايان آمده، پس از بنزين هم خبري نخواهد بود. بلافاصله نگراني بزرگي نمايان مي‌شود: پس خودروهاي آينده چگونه حركت خواهند كرد؟
براي رفع اين نگراني و در عين حال كمك به محيط زيست زمين، بشر سال‌هاست دست به كار شده و طيف متنوعي از خودروهاي برقي را ارائه كرده است اما تمامي اين خودروها مشكلات خاص خود را دارند كه موجب شده مجال چنداني براي خودنمايي و توليد و فروش در مقياس كلان نداشته باشند.
تمامي اين نوع خودروها دو مشكل بزرگ دارند: شتاب و سرعت نااميدكننده و حجم بزرگ و قابل توجه مجموعه باتري‌ها. با اين حال در برخي از خودروهاي برقي كه به تازگي ارائه شده‌اند اين دو مشكل برطرف شده است. Nemesis (انتقام) يكي از اين معدود خودروهاست.
هيچ‌كس جز ديل وينس، طراح و مغز متفكر اين خودرو، نمي‌داند كه چرا اين نام براي آن انتخاب شده است. شايد تا پيش از اين هرگاه صحبت از خودروهاي تمام برقي به ميان مي‌آمد، تصوري از حداكثر سرعت در ذهن علاقه‌مندان ايجاد مي‌شد و نهايتا به 100 يا 120 كيلومتر بر ساعت و صفر تا 100 آن نيز به 15 تا 16 ثانيه ختم مي‌شد اما در خودروي انتقام، گويي انتقام‌جويي تاريخي از اين تصورات هدف اصلي طراحان بوده است.
اين خودروي برقي در انگليس طراحي و ساخته شده است. شركت Ecotricity كه يكي از شركت‌هاي تحقيقاتي پيشرو در انرژي‌هاي سبز به شمار مي‌آيد پشت پروژه طراحي و ساخت اين خودرو قرار دارد.
اگر اين امكان را داشته باشيد كه سوار بر اين خودرو شويد نخستين نكته فضاي داخلي قابل توجه و راحتي اتاق و مبلمان آن است. معمولا در خودروهاي برقي به اين دليل كه فضاي زيادي را به مجموعه باتري اختصاص مي‌دهد سرنشينان فضاي آزاد چنداني ندارند اما در( انتقام Nemesis) شرايط به گونه ديگري است.
در اين خودرو باتري‌ها جلوي تايرهاي عقب و زير پوسته خودرو قرار دارد. اين مجموعه شامل 96 سلول است. لايه خارجي و پوشاننده اين مجموعه از فيبر كربني فوق‌العاده سبكي است كه طي تركيب با ماده‌اي موسوم به Kevlar ـ همان ماده‌اي كه در ساخت جليقه‌هاي ضدگلوله به كار گرفته مي‌شود ـ تقويت شده است.
اين تركيب رويايي جاي هيچ گونه نگراني در حين تصادفات و احتمال ايجاد شكاف در بدنه مجموعه باتري برجا نمي‌گذارد. محل قرار گرفتن باتري‌ها نيز براساس فرمول مخصوصي انتخاب شده است.
فضايي كه براي اين منظور در نظر گرفته شده از ميانه خودرو كمي مايل به قسمت عقب آن است كه در نتيجه تأثير قابل توجهي بر پايداري آن بويژه در سرعت‌هاي بالا دارد.
در قسمت بدنه خودرو نيز شاهد به كارگيري نسل جديد تركيبات فوق‌العاده سبك كربني هستيم. در ساخت بدنه خودروهاي برقي كه همواره باتري‌هاي سنگين و حجيمي را در خود جاي مي‌دهند معمولا از نوعي فايبرگلاس مقاوم استفاده مي‌شود كه بسيار سبك است اما براي انتقام كه حداكثر سرعت آن به 273 كيلومتر بر ساعت مي‌رسد، بديهي است كه بايد از مواد مقاوم‌تري در ساخت بدنه استفاده شود. در اينجا از تركيب نوعي فيبر شيشه‌اي و كربن فوق‌العاده سبك استفاده شده است.
اين تركيب وزن بسيار كمي دارد و به گفته ديل وينس، جبراني در قبال وزن قابل توجه باتري‌ها و وزن تحميلي پوشش 90 ميلي‌متري محافظ آن است.
انتقام، نسخه جديد و دستكاري شده خودروي معروف Lotus Exige است كه ديل وينس با هنرنمايي خاص خود آن را به يك خودروي استثنايي تبديل كرده است. در اين فرآيند، تغييرات بنيادين زيادي روي داده است. مقايسه وزن دو خودرو يكي از اين تغييرات بزرگ را نشان مي‌دهد.
انتقام يا Nemesis در مقايسه با Lotus Exige حدود 290 كيلوگرم سنگين‌تر است، اما اين وزن موجب نشده تا قدرت انتقام كمتر از نسخه اوليه باشد. خودرويي كه ديل وينس طراحي كرده 336 اسب بخار قدرت دارد حال آن‌كه Lotus Exige تنها 190 اسب بخار توان دارد. گذشته از اين موارد، موتور الكتريكي اين خودرو گرماي كمتري توليد مي‌كند كه اين نكته در افزايش طول عمر سيستم موتوري آن نقش بسزايي دارد.
شتاب كم اوليه، نقطه ضعف بسياري از خودروهاي برقي است. اين نكته تأثير زيادي بر تصميم خريداران خودروهايي مبتني بر فناوري‌هاي نوين مي‌گذارد اما انگار در انتقام اين نگراني برطرف شده است.
سيستم موتوري دوقلوي اين خودرو، شتاب خيره‌كننده‌اي به آن مي‌دهد به طوري كه صفر تا 100 را تنها در مدت 5/8 ثانيه طي مي‌كند.
اين ركورد را مي‌توان با ركورد بسياري از خودروهاي بنزيني روز دنيا به خصوص محصولات جديد فورد، هوندا و نظاير آنها قابل قياس دانست، اما اوج هنرنمايي فني به كار گرفته شده در طراحي اين خودرو را مي‌توان به حداكثر سرعت آن مربوط دانست؛ جايي كه انتقام به ركورد 273 كيلومتر بر ساعت نيز دست يافته است.
اين ركورد حتي از ركوردهاي ثبت شده توسط يك فراري 12 سيلندر نيز بيشتر است! با هر بار شارژ باتري‌ها، اين خودرو مي‌تواند تا حداكثر 240 كيلومتر مسافت را طي كند اما همچون بسياري از خودروهاي برقي كه در ماه‌هاي اخير رونمايي شده‌اند، سرعت شارژ مجموعه باتري آن نيز چندان زياد نيست.
باتري اين خودرو در حالي كه كاملا تخليه شده باشد در كمتر از 2ساعت شارژ كامل مي‌شود. البته اين نوع شارژ در مواقعي صورت مي‌گيرد كه از سيستم شارژ سريع استفاده شود چون در صورت استفاده از سيستم شارژ معمولي صاحب خودرو شب‌هنگام بايد آن را در شارژ قرار داده و صبح روز بعد با خارج كردن دوشاخه از سيستم شارژ خانگي سوار بر آن شود.
ديل وينس و تمامي محققاني كه در پيشبرد اين پروژه حضور داشته‌اند اميدهاي زيادي به نتيجه‌بخش بودن آن دارند و مي‌گويند ما به دنبال ثابت كردن اين موضوع هستيم كه خودروهاي برقي هم مي‌توانند سريع و چالاك باشند.
مي‌خواهيم نشان دهيم كه مي‌توان خودروهاي برقي با ظاهري زيبا و دلفريب طراحي كرد. خودروهاي برقي مي‌توانند همچون بسياري از خودروهاي بنزيني ارزان‌قيمت و در عين حال سرعتي باشند و در نهايت خودروي برقي‌اي مي‌توان ارائه كرد كه تماما با استفاده از انرژي الكتريكي توليد شده در نيروگاه‌هاي توليد برق بادي حركت كند. به روشني پيداست كه اين طراح به دنبال ارائه محصولي شيك و مملو از تجملات نبوده است.
او تلفيقي از سيستم‌هاي برقي در يك خودروي شناخته شده بنزيني را ارائه كرده است، تلفيقي كه به عقيده بسياري از كارشناسان خودرو موفقيتي چشمگير بوده است. اكنون تنها بايد منتظر ماند و ديد كه آيا در ماه‌هاي آينده، جامعه جهاني استقبال شاياني از انتقام ديل وينس خواهد كرد يا اين خودرو هم به سرنوشت نااميدكننده بسياري از خودروهاي گران‌قيمت و پرهزينه برقي مبتلا خواهد شد؟