كاتچين موثر موجود در چاي سبز، اثري قوي در افزايش تعداد سلول هاي T دارد. اين سلول ها نقش مهمي در فعاليت ايمني بدن و سركوب بيماري هاي اوتوايميون دارند.

مردم چين از ديرباز چاي سبز را به عنوان يك نوشيدني دارويي مصرف كرده و مي كنند و به دليل اهميت ويژه ي اين گياه، اصول خاصي نيز براي تهيه آن دارند. به تازگي علاوه بر مردم چين، چاي سبز در بسياري از كشورهاي جهان طرفداران فراواني يافته است.

اخيرا از فوايد بسيار چاي سبز صحبت هاي زيادي مي شود و حتي چاي را بهترين نوشيدني پس از آب مي دانند.

چاي سياه و چاي سبز هر دو از گياه واحدي به دست مي آيند. تفاوت در اين است كه براي تهيه ي چاي سبز برگ ها را بخار داده، گرد كرده، سپس آن را خشك مي كنند ولي براي تهيه ي چاي سياه برگ هاي خشك شده را تخمير كرده و در برخي اوقات مواد و رنگ هاي شيميايي به آن اضافه شده و برشته مي شود.

هم چاي سياه و هم چاي سبز داراي رنگدانه هايي هستند كه اثر كاهش ابتلا به بسياري از بيماري هاي مختلف در آن ها ديده شده است ولي چاي سياه به دليل فرايند بيشتر اثر مفيد ضعيف تري دارد.

بيماري هاي اتوايميون

بدن انسان داراي يك سيستم دفاعي است. اگر ميكروب يا ويروسي از بيرون وارد بدن شود، سيستم دفاعي در مقابل آن وارد عمل شده و سعي در دفع آن مي كند. سيستم ايمني بدن در حالت سلامت پروتئين هايي مي سازد تحت عنوان آنتي بادي كه اين پروتئين ها بدن را بر ضد عوامل بيگانه و خارجي كه تحت عنوان آنتي ژن شناخته مي شوند، محافظت مي كنند.

پلي فنول موثر چاي سبز، EGCG، اثرات ضد التهابي و ضد سرطان دارد. همچنين مي تواند موجب افزايش توليد سلول هاي T شود. البته اثر آن ضعيف تر از داروهايي است كه در اين رابطه مورد استفاده قرار مي گيرد ولي مي توان در طولاني مدت از آن استفاده كرد

گاهي اين سيستم دفاعي بدن نمي تواند بين اجزاء خودي و بيگانه افتراق دهد. سلول هاي خودي را به اشتباه بيگانه فرض كرده و به آن ها حمله مي كند. بدين ترتيب سلول هاي بدن همان فرد را به عنوان آنتي ژن و بيگانه شناخته و بر ضد آن ها آنتي بادي مي سازد. در اثر اين حمله، التهاب و آماس ايجاد شده و اجزاء خودي بدن آسيب مي بينند و به اين ترتيب يك سري از بيماري ها ايجاد مي شوند كه ما به آن ها بيماري هاي خود ايمني يا اتوايميون مي گوييم. بيماري هاي اتوايميون مي تواند از يك آلرژي ساده تا بيماري هاي پيچيده اي چون اسكلروز جانبي آميوتروفيك باشد.

معروف ترين اين بيماري ها روماتيسم است. در اين بيماري سيستم دفاعي بدن به اشتباه به سلول هاي غضروف مفاصل حمله كرده، تورم و التهاب و درد مفصل ايجاد مي شود. از جمله بيماري هاي پوستي اتوايميون يا خودايمني مي توان به بيماري پمفيگوس پسوريازيس، ويتيليگو يا لك و پيس، ليكن پلان، لوپوس پوستي و ... اشاره كرد. اساس درمان بيماري هاي خود ايمني داروهاي مهار كننده ي سيستم ايمني مثل كورتون است.

اثر چاي سبز بر بيماري هاي اتوايميون

در ابتداي بيماري بعضي از سلول ها به كمك بدن مي آيند و با خاموش كردن سيستم ايمني سعي در كنترل بيماري دارند. از اين جمله، سلول هاي تنظيمي نوع T هستند. تعداد و عملكرد اين سلول ها توسط مكانيسم هاي بيولوژيك ديگر مانند عوامل نسخه برداري و متيلاسيون DNA كنترل مي شود.
يكي از تركيبات مفيدي كه در چاي سبز موجود است، اثري قوي در افزايش تعداد سلول هاي T دارد. اين سلول ها نقش مهمي در فعاليت ايمني بدن و سركوب بيماري هاي اوتوايميون دارند.

مطالعات دانشمندان بيان مي كند كه احتمالا اين يكي از مكانيسم هاي مفيد اثر بخشي چاي سبز است. اين مكانيسم توجه زيادي را به خود جلب كرده زيرا اثر قابل توجهي در كنترل عفونت، بهبود وضعيت سيستم ايمني و جلوگيري از سرطان دارد.

بسياري از خواص چاي سبز مربوط به ماده اي به نام كاتچين است كه فعاليت آنتي اكسيداني آن بسيار بالا بوده و نسبت به آنتي اكسيدان هاي معروفي چون ويتامين هاي C و E بسيار قوي تر عمل مي كند. اين تركيب طبيعي گرفته شده از درخت چاي اين توانايي را دارد كه بر تعداد سلول هاي تنظيمي از نوع T اثر بگذارد. در صورتي كه اين تحقيقات كامل شود، استفاده از اين ماده مي تواند راهكار بسيار ساده و موثري در كنترل بيماري هاي اتوايميون و ديگر بيماري هاي وابسته به سيستم ايمني باشد.

داروهايي هستند كه همين اثر را در بدن دارند ولي استفاده از يك ماده ي غذايي، هم ايمن تر است و هم اين امكان وجود دارد كه در طولاني مدت مورد استفاده قرار گيرد و احتمال مسموميت ندارد.
نتايج اين تحقيقات كه در مجله ايمونولوژي به چاپ رسيده است، بيان مي كند؛ پلي فنول موثر چاي سبز، EGCG، اثرات ضد التهابي و ضد سرطان دارد. همچنين مي تواند موجب افزايش توليد سلول هاي T شود. البته اثر آن ضعيف تر از داروهايي است كه در اين رابطه مورد استفاده قرار مي گيرد ولي مي توان در طولاني مدت از آن استفاده كرد. هنوز نتايج قطعي اين مطالعات مشخص نيست ولي مي توان اميدوار بود با تحقيقات بعدي اثرات قوي تري از اين ماده ي مفيد در نمونه هاي انساني ديده شود.