پس از روي كار آمدن آدولف هيتلر در آلمان، وي با سوء استفاده از غرور و احساسات ملي گرايانه مردم اين كشور كه در پي شكست در جنگ جهاني اول به شدت تحقير شده بودند، به سازماندهي و تسليح ارتشي قدرتمند پرداخت. هيتلر با تكيه بر انديشههاي نژادپرستانه، توسعهطلبيهاي خود را توجيه ميكرد و سرانجام پس از الحاق كشور اتريش و منطقه سودِت چكسلواكي به آلمان، دستور حمله به كشور لهستان را صادر نمود. بهانهاي كه هيتلر براي حمله به لهستان تدارك ديده بود تجاوز يك واحد از سربازان لهستاني به خاك آلمان و تصرف يك ايستگاه فرستنده مرزي و پخش مطالب توهينآميز عليه آلمان از اين فرستنده بود. البته اين سربازان از افراد نيروي ويژه هيتلر بودند كه با اونيفورم لهستاني در تاريخ پيش بيني شده براي حمله به لهستان، اين برنامه را به اجرا درآوردند. از اين رو هيتلر در روز اول سپتامبر ۱۹۳۹م طي نطقي، حمله آلمان به لهستان را اعلام كرد و بدين ترتيب آتش جنگ جهاني دوم را شعلهور ساخت. اين جنگ بزرگ و خانمانسوز كه با تهاجم نظامي ارتشِ هيتلري آلمان به مرزهاي لهستان و چكسلواكي آغاز شد، در روز سوم با اعلان جنگ فرانسه و انگلستان عليه آلمان وارد مرحله حسّاسي گرديد. سرانجام با اتحاد كشورهاي انگليس، فرانسه، شوروي و آمريكا، محور متفقين به وجود آمد و عليه متحدين كه متشكل از آلمان، ايتاليا و ژاپن بودند، وارد عمل شدند. اين جنگ كه با از دست رفتن جان دهها ميليون نفر انسان و وارد آمدن خسارتها و تلفات غير قابل شمار همراه بود، سرانجام در ماه مه ۱۹۴۵م با اشغال آلمان و خودكشي هيتلر به نفع متفقين به پايان رسيد.(ر.ك: ۲ مه)