به گزارش ایسنا، امروز ۱۸ مهر مصادف با چهارمین روز از تهاجم منسجم گروههای جهادی فلسطینی علیه رژیم اشغالگر قدس تحت عنوان «طوفان الاقصی» است.
سابقه نامگذاری
سازمان آزادی‌بخش فلسطین در کنار سایر گروههای جهادی فلسطینی در جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ (۱۳۴۶) با اقدامات ایذایی ارتش اسراییل را به داخل دره کرامه در حد فاصل مرز اردن و سوریه کشاندند و با عملیات چریکی و پارتیزانی، تلفات انسانی و لطمات جنگ‌افزاری سنگینی به نیروی زمینی این رژیم غاصب وارد کردند و پیروز معرکه شدند.
برای گرامیداشت این پیروزی، آن روز تاریخی از سوی گروههای جهادی فلسطین و برخی کشورهای دوست، به نام «روز جهانی فلسطین» نامگذاری شد و از آن سال به صورت پراکنده در برخی کشورهای اسلامی در حمایت از انتفاضه فلسطین جشن پیروزی گرفته شد اما با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیشنهاد بنیانگذار جمهوری اسلامی ایرانی «روز قدس» جایگزین «روز فلسطین» شد.
شروع ماجرا
با بمباران جنوب لبنان توسط نیروی هوایی رژیم صهیونیستی، امام خمینی در روز سه‌شنبه ۱۶ مرداد ۱۳۵۸ مطابق با ۱۳ رمضان ۱۳۹۹ قمری در پیامی مکتوب از شهر قم با مخاطب قرار دادن عموم مسلمانان جهان و دولتهای اسلامی از آنان خواستند آخرین جمعه این ماه را در تقویم کشورهای‌شان «روز قدس» نامگذاری کنند و در این روز به صورت یکپارچه و متحد از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین حمایت کنند.
عباس امیرانتظام، معاون نخست‌وزیر و سخنگوی وزارت خارجه دولت موقت پیام امام را از رادیو و تلویزیون ایران قرائت کرد و این پیام همزمان در روزنامه‌های کثیرالانتشار چاپ شد.
پیام امام به این شرح بود: «من در طی سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد مسلمین نمودم که اکنون این روزها به حملات وحشیانۀ خود به برادران و خواهران فلسطینی شدت بخشیده است و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودی مبارزان فلسطینی، پیاپی خانه و کاشانۀ ایشان را بمباران می‌کند.
من از عموم مسلمانان جهان و دولتهای اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن به هم بپیوندند. و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعۀ ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است و می‌تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد به عنوان «روز قدس» انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان اعلام نمایند.»
امام خمینی(ره) ۸ روز بعد از این نامگذاری در دیدار با عبدالحلیم خَدام، معاون نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه وقت سوریه و هیات همراه، مهمترین پیام این نامگذاری را اینگونه تشریح کردند: «برای من یک مطلب به شکل معماست و آن این است که همه دوَل اسلامیّه و ملتهای اسلام می‌دانند که این درد چیست، می‌دانند که دستهای اجانب در بین است که اینها را متفرق از هم بکند، می‌بینند که با این تفرقه‌ها ضعف و نابودی نصیب آنها میشود، می‌بینند که یک دولت پوشالی اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده - که اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل می‌ریختند او را سیل می‌برد - مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما این است که با اینکه اینها را می‌دانند، چرا با علاج قطعی، که آن اتحاد و اتفاق است روی نمی‌آورند؟ چرا توطئه‌هایی که استعمارگرها برای تضعیف آنها به کار می‌برند، آنها توطئه‌ها را خنثی نمی‌کنند؟
اسرائیل، دشمن بشریت، دشمن انسان، که هر روز غائله ایجاد می‌کند و برادرهای ما را در جنوب لبنان به آتش می‌کشد، باید بداند که دیگر اربابهای او رنگی ندارند در دنیا، و باید انزوا اختیار کنند؛ طمع‌ها را از ایران باید قطع کنند، دستهای آنها باید از همۀ ممالک اسلامی قطع شود و عمال آن در همۀ ممالک اسلامی باید کنار بروند، روز قدس روز اعلام یک چنین مطلبی است. اعلام این است به شیاطینی که ملتهای اسلام را می‌خواهند کنار بگذارند و ابرقدرتها را به میدان بیاورند. روز قدس روزی است که قطع آمال آنها را بکند؛ و به آنها هشدار بدهد که گذشت آن زمان‌ها.»
بنیانگذار جمهوری اسلامی یک روز بعد از این دیدار در ۲۵ مرداد ۱۳۵۸ در جمع مردم قم تاکید کردند: «اسرائیل، دشمن بشریت، دشمن انسان، که هر روز غائله ایجاد می‌کند و برادرهای ما را در جنوب لبنان به آتش می‌کشد، باید بداند که دیگر اربابهای او رنگی ندارند در دنیا و باید انزوا اختیار کنند، طمع‌ها را از ایران باید قطع کنند. دستهای آنها باید از همۀ ممالک اسلامی قطع شود. عمال آن در همۀ ممالک اسلامی باید کنار بروند.
روز قدس روز اعلام یک چنین مطلبی است. اعلام این است به شیاطینی که ملتهای اسلام را می‌خواهند کنار بگذارند و ابرقدرتها را به میدان بیاورند. روز قدس روزی است که قطع آمال آنها را بکند و به آنها هشدار بدهد که گذشت آن زمان‌ها.
روز قدس روز اسلام است. روز قدس روزی است که اسلام را باید احیا کرد و احیا بکنیم و قوانین اسلام در ممالک اسلامی اجرا بشود. روز قدس روزی است که باید به همۀ ابرقدرتها هشدار بدهیم که اسلام دیگر تحت سیطرۀ شما، به واسطۀ عمال خبیث شما، واقع نخواهد شد. روز قدس، روز حیات اسلام است. باید مسلمین به‌هوش بیایند. باید بفهمند قدرتی را که مسلمین دارند. قدرت‌های مادی، قدرت‌های معنوی.
مسلمین که یک میلیارد جمعیت هستند و پشتوانۀ خدایی دارند و اسلام پشتوانۀ آنهاست و ایمان پشتوانۀ آنهاست از چه باید بترسند؟ ما با یک جمعیت کمی در مقابل دشمن‌های زیاد، دشمن‌های بسیار، قیام کردیم و ابرقدرتها را شکست دادیم و کسی گمان نکند که دیگر بعضی از این قشرهای فاسد، بعضی از این چپ‌روهای آمریکایی یا غیرآمریکایی بتوانند در این مملکت اظهار وجود کنند.
آن روز که ما بخواهیم و ملت ما بخواهند، در ظرف چند ساعت تمام آنها به زباله‌دان‌های فنا خواهند ریخته شد. ملت بزرگ ما دیگر از این حرکات مذبوحانه نخواهد ترسید و حرکات اسرائیل در جنوب لبنان و نسبت به فلسطین همین حرکات مذبوحانه است. حرکاتی است که اواخر امر، اشخاص فاسد می‌کنند ـ چنانچه شاه ما، شاه مخلوع ایران این حرکات را کرد و منتهی به فنا شد.
دین باید دین الهی باشد، اسلام دین خداست؛ و باید در همۀ اقطار اسلام پیشروی کند. روز قدس، اعلام یک چنین مطلبی است، اعلام به این است که مسلمین به پیش، برای پیشرفت در همۀ اقطار عالَم.
روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است، روز حکومت اسلامی است، روزی است که باید جمهوری اسلامی در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزی است که باید به ابرقدرتها فهماند که دیگر آنها نمی‌توانند در ممالک اسلامی پیشروی کنند.
من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم می‌دانم و روزی است که باید ما تمام قوای خودمان را مجهز کنیم و مسلمین از آن انزوایی که آنها را کشانده بودند خارج شوند و با تمام قدرت و قوت در مقابل اجانب بایستند و ما در مقابل اجانب با تمام قوا ایستاده‌ایم و نخواهیم اجازه داد کسان دیگر در مملکت ما دخالت کنند، و مسلمین نباید اجازه بدهند که کسان دیگر در ممالکشان دخالت کنند.
در روز قدس، ملتها باید به حکومت‌هایی که خائن هستند هشدار دهند. روز قدس روزی است که ما خواهیم فهمید چه اشخاصی و چه رژیم‌هایی با توطئه‌گرهای بین‌المللی موافقت دارند و با اسلام مخالفت. آنهایی که شرکت ندارند مخالف با اسلام هستند و موافق با اسرائیل و آنهایی که شرکت کردند، متعهد هستند و موافق با اسلام و مخالف با دشمنان اسلام ـ که در رأس آنها امریکا و اسرائیل است. روز امتیاز حق از باطل است، روز جدایی حق و باطل است.»
خاطره نامگذاری
ابراهیم یزدی، هم در کتاب خاطراتش «۶۰ سال صبوری و شکوری» و هم در صحبت‌های شفاهیش با شخصیت‌های ملی و مذهبیِ اواخر دهه ۱۳۵۰ و بعد از آن، مبدع و خالق روز قدس را خودش اعلام کرد.
او در تشریح چگونگی طرح ابتکاریش در کتاب خاطراتش نوشت: «پیشنهاد نامگذاری روز قدس را من مطرح کردم. بعد از جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ و شکست مصر و سوریه در این جنگ. برای اولین بار فلسطینی‌ها توانستند با یک سلسله عملیات نظامی در دره کرامه که در مرز اردن و سوریه بود، ارتش اسرائیل را به داخل آن منطقه بکشانند و با عملیات چریکی لطمات بسیار شدیدی به این رژیم وارد کنند. به دنبال این پیروزی آن روز تاریخی به «معرکه کرامه» و «روز جهانی فلسطین» نام گرفت که در ماه اکتبر مراسمی در این روز در همه جا برگزار می‌شد.
نامگذاری روز فلسطین هویت عربی داشت به همین دلیل مورد استقبال مسلمانان و کشورهای اسلامی غیرعرب قرار نگرفت اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در وزارت امور خارجه با دوستانی از جمله آقایان کمال خرازی معاون سیاسی و علی صادقی تهرانی معاون اقتصادی و بین‌الملل اینجانب، بحث و تبادل نظر کردیم و در نتیجه پیشنهادی به بنیانگذار انقلاب ارائه کردیم که روز قدس به جای روز فلسطین در آخرین روز جمعه ماه مبارک رمضان قرار گیرد.
علت اینکه جمعه آخر ماه رمضان را مطرح کردیم به این دلیل بود که دهه آخر ماه رمضان یعنی از ۱۹ تا ۲۷ این ماه در خصوص شب قدر اختلاف‌هایی وجود داشت به همین دلیل جمعه آخر ماه رمضان پیشنهاد شد.»
دیدگاه رهبری
آیت‌الله سید علی خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در چارچوب مکتب فکری بنیانگذاری جمهوری اسلامی ایران، مبارزه با رژیم اشغالگر قدس را عزم خستگی‌ناپذیر جمهوری اسلامی و کشورهای مسلمان دانستند.
ایشان در تاریخ بیست و پنجم آذر ۱۳۷۹ بیان کردند: «نجات فلسطین و محو دولت غاصب صهیونیستی، مسأله‌ای است که با مصالح ملتهای این منطقه - از جمله با مصالح کشور عزیز ما ایران - سرو کار دارد. کسانی که از روز اوّلِ انقلاب، یکی از برنامه‌ها را مقابله و معارضه با نفوذ و اقتدار صهیونیستها قرار دادند، با محاسبه این کار را کردند. این برنامه، طبق مصالح کشور و مصالح عمومی جمهوری اسلامی و مردم ایران انتخاب شده است. در کشورهای دیگر نیز همین‌طور است. همه روشنفکران کشورهای اسلامی، همه سیاستمداران آزاداندیش، همه آنهایی که دستشان در حنای استکباریِ امریکا رنگ نگرفته است، معتقدند که باید با اسرائیل مقابله کرد؛ یعنی این را جزو مصالح کشورشان می‌دانند.
برای آن دولت غاصبِ دروغیِ جعلی، مسأله فلسطین، یک مسأله داخلی نیست؛ یک مسأله‌ی اساسیِ بین‌المللی است. آنچه که اهمیت دارد، این است که نسل جدید فلسطینی حقیقت را دریافته است. کدام حقیقت را؟ این حقیقت را که اگر بخواهد بر این زبونی و خواری و تحقیر و فشاری که بر او تحمیل میشود، فائق آید، راهش مبارزه و مقابله است؛ راهش رفتن پشت میز مذاکره نیست، که مذاکره کننده‌گان هم چیزی گیرشان نیامد.»
ایشان در تاریخ ۱۴ خرداد ۱۳۸۷ بیان کردند: «امام هیچ وقت به خاطر ملاحظه‌ی زورگویان عالم، از دفاع از مظلومین عالم دست نکشید. امام در طول زمان از مسئله‌ی فلسطین به عنوان یک مسئله‌ی اصلی یاد کرد. امام صریحا در وصیتنامه و بیانات خود به ندای یا للمسلمین ملتهای مظلوم اهمیت میدهد؛ دفاع صریح از حقوق مظلومین، دفاع صریح از حقوق ملت فلسطین و هر ملت مظلوم دیگر. این روش امام است؛ این خط امام است؛ این شیوه‌ی امام و این توصیه و وصیت امام است. خوشبختانه این روش را ملت ایران و مسئولین کشور دنبال کردند و سی سال است که در هر میدانی که شما ملت ایران با استکبار آمریکا مواجه شدید، شما پیروز شدید و دشمن شما مغلوب و دچار باخت شد.»
مقام معظم رهبری در تاریخ نهم مهر ۱۳۹۰ بیان کردند: «فلسطین، مسئله‌ی اول در میان همه‌ی موضوعات مشترک کشورهای اسلامی است. مشخصات منحصر به فردی در این مسئله وجود دارد:
اول، این که یک کشور مسلمان از ملت آن، غصب و به بیگانگانی که از کشورهای گوناگون گردآوری شده و جامعه‌ای جعلی و موزائیکی تشکیل داده‌اند، سپرده شده است.
دوم، این که این حادثه‌ی بی‌سابقه در تاریخ، با کشتار و جنایت و ظلم و اهانت مستمر انجام گرفته است.
سوم، آن که قبله‌ی اول مسلمانان و بسیاری از مراکز محترم دینی که در این کشور قرار دارد، به تخریب و توهین و زوال تهدید شده است.
چهارم، آن که این دولت و جامعه‌ی جعلی در حساسترین نقطه‌ی جهان اسلام، از آغاز تاکنون، نقش یک پایگاه نظامی و امنیتی و سیاسی را برای دولتهای استکباری بازی کرده و محور غرب استعماری که به علل گوناگون، دشمن اتحاد و اعتلاء و پیشرفت کشورهای اسلامی است، از آن همواره چون خنجری در پهلوی امت اسلامی استفاده کرده است.
پنجم، آن که صهیونیسم که خطر اخلاقی و سیاسی و اقتصادی بزرگی برای جامعه‌ی بشری است، این جای پا را وسیله‌ای و نقطه‌ی اتکائی برای گسترش نفوذ و سلطه‌ی خود در جهان قرار داده است.
نکات دیگری را هم می‌توان بر اینها افزود: هزینه مالی و انسانیِ سنگینی که کشورهای اسلامی تاکنون پرداخته‌اند. اشتغال ذهنی دولتها و ملتهای مسلمان. رنج میلیونها آواره فلسطینی، که بسیاری از آنان پس از شش دهه هنوز در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند. انقطاع تاریخ یک کانون مهمِ تمدنی در جهان اسلام و الی غیر ذلک.»
مقام معظم رهبری در تاریخ نهم اردیبهشت ۱۳۹۲ بیان کردند: «از ۶۰ سال پیش تاکنون داغی‌بزرگتر از غصب کشور فلسطین بر دل امت اسلامی نهاده نشده است. فاجعه‌ی فلسطین از روز اوّل تاکنون، ترکیبی از کشتار و ترور و ویرانگری و غصب و تعرض به مقدسات اسلامی بوده است. وجوب ایستادگی و مبارزه در برابر این دشمن حربی و غاصب، مورد اتفاق همه‌ی مذاهب اسلامی و محلّ اجماع همه‌ی جریانات صادق و سالمِ ملّی بوده است. هر جریانی در کشورهای اسلامی که این وظیفه‌ی دینی و ملی را به ملاحظه‌ی خواست تحکّم‌آمیز آمریکا یا به بهانه‌ی توجیه‌های غیرمنطقی، به دست فراموشی بسپارد، نباید انتظار داشته باشد که به چشم وفاداری به اسلام یا صداقت در ادعای میهن‌دوستی به او نگریسته شود. این یک محک است. هر کس شعار آزادی قدس شریف و نجات ملت فلسطین و سرزمین فلسطین را نپذیرد یا به حاشیه ببرد و به جبهه‌ی مقاومت پشت کند، متهم است. امت اسلامی باید در همه جا و همه وقت، این معیار و شاخصِ نمایان و اساسی را در مدنظر داشته باشد.»
ایشان در تاریخ هفتم مرداد ۱۳۹۳ نیز بیان کردند: «امروز قضیه‌ی اول جهان اسلام قضیه‌ی غزه است؛ شاید بشود گفت قضیه‌ی اول دنیای انسانیت، قضیه‌ی غزه است. سگ هاری و گرگ درنده‌ای به انسانهای مظلوم حمله کرده است؛ چه کسی مظلوم‌تر از کودکان معصومی که در این حملات جان خود را مظلومانه از دست دادند؟ چه کسی مظلوم‌تر از مادرانی که فرزندان خودشان را در آغوش خودشان گرفتند و به چشم خود مرگ و پرپر زدن آنها را مشاهده کردند؟ رژیمِ غاصبِ صهیونیستِ کافر، دست به چنین جنایاتی زده است امروز در مقابل چشم بشریت و انسانیت؛ بشریت باید عکس‌العمل نشان بدهد.»
منابع:
۶۰ سال صبوری و شکوری، ابراهیم یزدی
صحیفه امام، جلد ۹، ص ۲۶۷ و ۲۷۷ و ۲۷۸
سایت خامنه‌ای دات کام، زندگی‌نامه، ۱۹ مرداد ۱۳۹۳
ایسنا