آیت‌الله میرزا محمد مجاهدی تبریزی عالم ربانی و مجاهد شیعه معاصر و از شاگردان آیت‌الله بروجردی بود. ایشان در عصر خود از مدرسان بنام حوزه علمیه قم بود و شاگردان بسیاری را از جمله آیت‌الله سبحانی و سید جلال الدین آشتیانی تربیت کرد.
محمد مجاهدی تبریزی در سال ۱۳۲۴ هـ.ق (برابر با ۱۲۸۵ هـ.ش) در بیت علم و فضیلت، در شهر تبریز دیده به جهان گشود. پدرش عالم ربانی، مجاهد نستوه، مرحوم حاج میرزا علی‌اکبر مجاهد، از علمای نامدار تبریز بود. وی به خاطر مجاهدت‌ها و رشادت‌هایی که در ارتباط با مبارزه با دودمان قاجار و استقرار نظام مشروطه در تبریز از خود نشان داد، به «مجاهد» معروف شد. در سایه درایت و تیزهوشی که داشت باقرخان و ستارخان از دستوراتش اطاعت می‌‌کردند و خانه‌اش محل رتق و فتق امور جاری مردم بود. این عالم وارسته از فقها و مراجع بزرگ شیعه مانند؛ آیت‌الله سید محمدکاظم یزدی طباطبایی و آیت‌الله ملا محمدکاظم خراسانی (م، ۱۳۲۳ ق)، اجازه امور حسبیه داشت.
میرزا محمد مجاهدی دروس ابتدایی و علوم مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در سنین جوانی تبریز را به مقصد شهر مقدس قم ترک گفت. او در جوار مرقد منور حضرت معصومه(س) در محافل علمی نخبگانی همچون مؤسس حوزه علمیه قم، آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آیت‌الله میرزا محمد همدانی، آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری و آیت‌الله حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی حاضر شد و از افادات علمی و معنوی آنها بهره وافی را برد.
آیت‌الله مجاهدی در سنین جوانی موفق به دریافت اجازه اجتهاد از آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله شیخ عبداالکریم حایری یزدی، آیت‌الله سید محمدهادی میلانی و اجازه روایی از آیت‌الله سید محسن حکیم و اجازه امور حسبیه از آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری شد. وی پس از کسب کمالات علمی و عملی در حوزه علمیه قم شروع به تدریس و تربیت طلاب علوم اسلامی کرد.
محمد مجاهدی تبریزی در عمر کوتاه ولی با برکت خود، آثار علمی و قلمی ارزشمندی دارد که متأسفانه هنوز به چاپ نرسیده است. وی بسیار مهذب، وارسته و متقی بود. خوش برخوردی، مواسات با مردم، دستگیری از فقرا، رسیدگی به وضع معیشتی طلاب، تحمل سختی‌‌ها و مشکلات زندگی، دوری از گناه، دقت در مطالعه، فهم درست مطالب علمی، علاقه سرشار به علم و عمل و مهمتر از همه بُعد شجاعت و غیرت دینی ایشان زبانزد خاص و عام بود. اگر در جایی منظره‌ای می‌‌دید که مخالف با شئونات اسلامی است به وظیفه شرعی خویش عمل می‌‌کرد و خلاف مقرارات الهی را از هیچ کسی برنمی‌‌تافت.
سرانجام استاد و مدرس نامدار حوزه علمیه قم، آیت‌اللّه مجاهدی تبریزی پس از سال‌ها تهذیب و تحقیق و تدریس و تربیت شاگردان مبارز و مجتهد، روز بیستم مهرماه ۱۳۳۹ شمسی دعوت حق را لبیک گفت و از این دار غرور به دار سرور و سرای باقی پرکشید.