به دنبال ترور و شهادت آيتاللَّه سيدعبداللَّه بهبهاني از رهبران روحاني مشروطه در هشتم رجب سال ۱۳۲۸ق، دولت و مجلس تصميم گرفتند كه اسلحه را از دست مجاهدان بگيرند. اما همين كه قانون جمعآوري اسلحه از مردم غيرنظامي، از تصويب مجلس گذشت، ستارخان و باقرخان و برخي ديگر از رهبران مجاهدان، حاضر به تسليم اسلحه نشدند. قيمت اسلحهها بهانهي ظاهري ستارخان بود ولي مطلب اصلي، رقابت با بختياريهايى بود كه اسلحه را در دست داشتند و قسمت عمدهاي از كشور ايران را در حيطهي حكومت خود گرفته بودند. از اين رو، ستارخان و يارانش تصميم به مقاومت گرفته و در پارك اتابك تجمع كردند. سرانجام جنگي بين مجاهدان و نيروهاي دولتي رخ داد كه به شكست مجاهدان انجاميد. عاقبت با تسليم مجاهدان، سلاحها از آنان گرفته شد و ستارخان نيز مجروح گرديد.