درختی قد کشید و رفت بالا

نگاهش رو به سوی آسمان بود

خیابان سبز بود از بودن او

برای عابران یک سایبان بود




درختی دیگر اما مانده پایین

از آنچه بوده بالاتر نمی رفت

به چشم عابران انگشت می کرد

کسی از زیر دستش در نمی رفت




همه خسته شدند از کارهایش

چرا که رنگ آرامش ندیدند

کچل شد عاقبت آن مردم آزار

تمام شاخه هایش را بریدند