کتاب «سبک معیشت معصومان (ع)» اثر یدالله مقدسی از سوی معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی تهیه و به همت مؤسسه بوستان کتاب در ۱۴۳ صفحه منتشر شد.

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «سبک معیشت معصومان (ع)» اثر یدالله مقدسی از سوی معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی تهیه و به همت مؤسسه بوستان کتاب در ۱۴۳ صفحه منتشر شد.

تأمین معیشت، اهمیت فراوانی در زندگی انسان دارد. زندگی در دنیا که انسان را به سوی بهره برداری از مواهب طبیعی سوق می‌دهد، نیازمند برنامه اقتصادی سالم و جامعی است؛ برنامه‌ای اقتصادی که ضریب اشتباه را به حداقل برساند. به ویژه اگر برنامه‌ای متصل به منبع الهی باشد و بتوان با آسودگی خاطر آن را اجرا کرد. سیره معیشتی معصومان (ع)، از چنین ویژگی‌ای برخوردار است و علاوه بر اتصال به منبعی قابل اعتماد و دور از خطا، راهکارهای دست یافتنی دارد.

کتاب «سبک معیشت معصومان (ع)» که با استفاده از گزارش‌های فراوان متون اسلامی درباره سبک زندگی اقتصادی معصومان (ع) فراهم آمده است، به معرفی منبع درآمد، فعالیت‌های اقتصادی و هزینه‌های معصومان (ع) می‌پردازد.

ساختار اثر

این اثر در ۴ فصل و ۹ گفتار تهیه و تألیف شده است؛ فصل اول، ابتدا شرایط و بایسته‌های راه اندازی یک فعالیت اقتصادی و سپس، قوانین کسب و کار را از منظر معصومان (ع) بیان می‌کند تا کسی که در عرصه فعالیت مالی وارد می‌شود و شغلی را فراهم می‌آورد، به این قوانین پایبندی داشته باشد و به آنها عمل کند. در انتهای این فصل نیز به اقدام‌های عملی که افراد در کسب درآمد و سودآوری باید انجام دهند، پرداخته شده است.

فصل دوم، منبع درآمدی معصومان (ع) را مطرح می‌کند که ایشان با فعالیت‌های تولیدی (کشاورزی، دامپروری، دستی و هنری) و غیر تولیدی (تجاری، ارث، قرض و عاریه در حال ضرورت و…) کسب درآمد می‌کردند و از میان آنها، اصلی ترین منبع درآمدی آنان را کشاورزی معرفی می‌نماید.

فصل سوم، به مخارج فردی و شخصی معصومان (ع) می‌پردازد که ناظر به هزینه‌های ایشان برای امور شخصی و خانواده است و در دو قسمت مخارج جاری (خوراک و مواد غذایی، لباس و پوشاک، بهداشت، بوی خوش و عطر زدن، به کار گیری کارپرداز، ازدواج، تأمین آبرو و…) و سرمایه‌ای (خرید زمین، مال‌التجاره، مسکن مناسب) بررسی می‌شود.

فصل چهارم نیز مخارج اجتماعی (نیکوکاری) معصومان (ع) را در دو قسمت کمک ایشان به موارد مورد نیاز (کمک به نیازمندان، آزادی بردگان و زندانیان، رفع نزاع‌ها، هدیه دادن، پرداخت بدهی دیگران، تأمین خسارت مالی دیگران، تأمین هزینه‌های فرهنگی) و ساخت مکان‌های عمومی (تأسیس مساجد، بناهای عام‌المنفعه، تأسیس وقفیات) از نظر می‌گذراند.

برشی از اثر

منبع درآمد معصومان از دو طریق منابع تولیدی و تولیدی تأمین می‌شد؛ کشاورزی از جمله فعالیت‌های تولیدی معصومان (ع) بود. به فرموده امام صادق (ع)، پیامبر (ص) در بارور کردن زمین‌ها، نهایت تلاش را داشت. برای جلوگیری از آسیب سیلاب به محصولات، سنگ بزرگی را در مسیر آب قرار داد که تا عصر امام صادق (ع) پابرجا بود. محصول این مزرعه‌ها و باغ‌ها به اندازه‌ای بود که مصرف رایج سالیانه (آرد جو و خرمای) همسرانش، همچنین هزینه مصرفی فرزندان عبدالمطلب در آن دوره را تأمین می‌کرد و مانده آن، به مصرف تهیه سلاح و مرکب برای دفاع می‌رسید.

امام کاظم (ع) فرمود: حضرت فاطمه (س) با دستان خود پنبه می‌کاشت و از آن برای بخشی از پوشش فرزندان استفاده می‌کرد.

اقدام زراعی و باغ داری امیرمؤمنان (ع)، سرآمد کارهای زراعی معصومان (ع) بوده؛ چرا که بیشتر تلاش‌های زراعی و باغ داری امامان بعدی، بر محور زیرساخت‌های ایشان قرار گرفت. فرایند کار زراعی و باغ داری حضرت، دو مرحله زیربنایی و روبنایی را نشان می‌دهد.

دامپروری، در دوره معصومان (ع) و در زندگی آنان تأثیرگذار بود. ایشان افزون بر آنکه فرآورده‌های لبنی و گوشتی خود را از این راه تأمین می‌کردند، از این طریق از دیگران نیز دستگیری می‌کردند.

میثم تمار روزی به دیدن امام حسین (ع) رفت و شنید ایشان گوسفندان را به چراگاه برده است.

امام هادی (ع) نیز اسحاق جلّاب را از راه اصطبل خانه‌اش به فضای وسیعی راهنمایی کرد که در آنجا تعداد بسیاری گوسفند را قربانی و میان افراد تقسیم کرده بودند.