امروزه وسايل ارتباط جمعي، نقش مهم و تعيين كنندهاي در روابط بين جوامع و گروههاي موجود در آنها دارند و به ميزان زيادي در هدايت و جهتدهي افكار عمومي سهيم هستند. در اين ميان، تلويزيون به عنوان رسانهاي ديداري و شنيداري، با حضور بلامنازع خود در خانهها، بيشترين تاثير را روي خانوادهها به ويژه كودكان و نوجوانان ميگذارد. با ورود تلويزيون به خانه، خانواده بُعد جديدي يافته، آن را از محلي صرفاً براي استراحت، صرف غذا و... خارج كرده و به سازماني تبديل نموده كه ميتوان در آن آموخت، جهان را تماشا كرد و نيازهاي فرهنگي را برآورده ساخت. در اين ميان، كودكان تأثير بيشتري از تلويزيون ميگيرند و اين رسانه مهم و با نفوذ ميتواند آگاهيهاي متنوعي را به كودكان منتقل سازد. افزايش آگاهي كودكان در زمينههاي گوناگون، تشويق كودكان به كارهاي خوب با نمايش دادن مهرباني، سخاوت و...، گسترش برنامههاي آموزشي، ايجاد دوستي و محبت، ترويج و آموزش ارزشهاي اجتماعي و ديني، معرفي روشهاي دوستيابي و حفظ دوستي، ايجاد حس مسئوليت در كودكان، جلوگيري از رفتار خودخواهانه كودكان با به تصوير كشيدن رفتارهاي جامعه گرايانه و غيره، از جمله كاركردهاي مثبت تلويزيون است كه همه روزه در حال انجام مي‌باشد. در كنار اين موارد مثبت، كاركردهاي منفي اين رسانه همگاني نيز در خور تأمل و تفكر است. روز جهاني كودك و تلويزيون، تلاشي است براي پيوند دادن مثبت بين كودكان جهان با اين جعبه جادويي و زمينهاي براي ارتباط بيشتر اين دو با هم. مسؤولان و تهيهكنندگان تلويزيون، هميشه بايد درنظر داشته باشند كه برنامههايي كه ويژه كودكان ساخته ميشود، به صورت الگو در بين مخاطبان مطرح خواهد شد و ممكن است تأثيرات فراواني بر جاي نهد. از اينرو، كوشش در جهت تأثير مثبت نهادن در كودكان با ساخت برنامههاي آموزنده، امري ضروري و اجتنابناپذير است. كه بايد توجهي جدي به آن مبذول داشت.