الكساندر فلمينگ كشف شد. فلمينگ پزشك و محقق انگليسي اين ماده شفابخش را از كپك‌هايي به‌دست آورد كه در محيط كشت طبي براي رشد ميكرب استافيلوكوك مهيا كرده بود. سر الكساندر فلمينگ پزشك و كاشف معروف انگليسي در ۶ اوت ۱۸۸۱م در خانوادهاي كشاورز در شهر لاچفيلد فارم در غرب اسكاتلند به‌دنيا آمد. او پس از طي تحصيلات متوسطه راهي لندن شد و به‌همراه برادرش به كار مشغول گرديد. با اين حال از سن بيست سالگي تصميم به ادامه تحصيل گرفت و پس از پنج سال موفق به اخذ مدرک پزشكي شد. فلمينگ پس از آن وارد تحقيقات پزشكي شد و به مطالعات ميكروبشناسي علاقهمند گرديد. او در جريان جنگ جهاني اول، در بهداري ارتش انگليس به خدمت مشغول بود. فلمينگ در آن مدت متوجه شد كه عده زيادي از سربازان درنتيجه عفونت زخم ميميرند و اين امر باعث تأثر و وحشت در او شد. فلمينگ مشاهده ميكرد كه حتي بهترين وسائلي كه علم جراحي در آن زمان فراهم آورده است، قادر نيست بيماران مبتلا به عفونت را از مرگ نجات دهد. وي از همان زمان مصمم شد تمام عمر خود را در راه تحقيق و مطالعه درباره باكتري معمولي كه موجب عفونت زخم ميشود، صرف كند. درنهايت، ده سال پس از پايان جنگ، در چهارم اکتبر ۱۹۲۸م، يك اتفاق تصادفي و يك مطالعه دقيق و موشكافانه باعث شد كه فلمينگ براي از بين بردن باكتريهاي توليدكننده عفونت زخم، موفق به كشف پنيسيلين گردد كه براي بافتهاي انساني اثرات نامطلوبي در پي نداشت. اين كشف در تاريخ طب بينظير بود و نشان ميداد كه نتايج ناشي از آن، انقلابي در تاريخ پزشكي به‌وجود خواهد آورد. پنيسيلين بدان‌صورت كه فلمينگ كشف كرد كاربردي نداشت؛ تا اينكه يازده سال بعد در سال ۱۹۳۹م با كمك دو دانشمند ميكروب‌شناس و زيست‌شناس به نامهاي هوارد فلوري و ارنست چين، اين آنتي‌بيوتيك به‌صورت داروي ضد عفونت عرضه شد. در طي جنگ جهاني دوم، آنتيبيوتيكها كاربرد وسيعي پيدا كردند و جان ميليونها نفر را نجات دادند. فلمينگ، ۱۷ سال پس از كشف پنيسيلين، در سال ۱۹۴۵م، به دريافت جايزه نوبل پزشكي نائل آمد و به لقب بهترين خدمتگزار كشور مفتخر گرديد. سر الكساندر فلمينگ سرانجام در يازدهم مارس ۱۹۵۵م در سن ۷۴ سالگي درگذشت.