حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحمید حسینی در شرح سلام‌های زیارت عاشورا بیان کرد: قرآن می‌فرماید که خدای مهربان سلام می‌کند و اصلا کار خدا این است که بندگان خودش را به سمت سلام هدایت می‌کند.

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحمید حسینی، عضو هیئت‌ علمی دانشگاه قرآن و حدیث، به مناسبت فرارسیدن دهه اول محرم، موضوع «زیارت عاشورا» و شرح آن را موضوع سخنرانی خود قرار داده است.

در ادامه مشروح دومین سخنرانی او را می‌خوانید؛

یکی از مطالبی که مکرر در طول این زیارت نامه تکرار می‌کنیم، سلام‌هایی است که به امام حسین(ع) عرضه می‌داریم. در ابتدا هفت سلام وجود دارد و در وسط و آخر زیارت نیز به امام حسین(ع) سلام می‌دهیم. اما این سلام‌ها به چه معنا است؟ باید مفهوم سلام روشن شود تا وقتی سلام می‌دهیم با معرفت و دقت بیشتری سلام‌های خود را به ایشان عرضه کنیم. مخصوصا که سلام یکی از رایج‌ترین کلمات در زندگی ماست. ما وقتی یکدیگر را می‌بینیم به هم سلام می‌کنیم و یکی از آداب مهم است که وقتی کسی به ما سلام داد واجب است که جواب سلام بدهیم.

سلام یعنی خوبی، خوشی، سلامتی، بی‌عیبی، بی‌نقصی و بدون آمیختگی با بدی و ناراحتی. از این مهم‌تر اینکه سلام یکی از اسماء خداست. خداوند در سوره حشر به این نام خود اشاره کرده است و می‌گوید خداوند «سلام» است و اگر سلامی در عالم وجود دارد، جلوه و بازتاب صفات و ویژگی‌های خوب خداست. قرآن این صفت الهی را به عنوان هدف و مقصد هستی و خلقت معرفی می‌کند. خدا هم خودش سلام است و هم سلام را به دیگران عطا می‌کند و هم دیگران را به سمت سلام دعوت می‌کند و اصلا مقصدی که برای بندگان خودش طرح کرده را دارالسلام نام نهاده است و نام بهشت، دارالسلام است. جایی که فقط سلام وجود دارد و انسان‌های پاک به دارالسلام می‌رسند.

بارها قرآن می‌فرماید که خدای مهربان سلام می‌کند و اصلا کار خدا این است که بندگان خودش را به سمت سلام هدایت می‌کند. همچنین سلام ویژگی است که خدا هستی را بر اساس آن آفریده است؛ یعنی هم خدا و هم مخلوقاتش خوب‌اند و خدا می‌خواهد بندگانش را به خوبی مطلق برساند و هم می‌خواهد کسانی که دور شده‌اند را بازگرداند. سلام یعنی بیان خوبی، زیبایی و دوری از نفرت و کینه. اگر کسی چشم باطن‌بینش را باز کند، این که قرآن می‌گوید خدا در بهشت به بندگانش سلام می‌کند را در همین دنیا هم می‌بینید و از هر پدیده‌ای سلام خدا را می‌شنوید، چه اینکه وقتی افرادی چشمشان باز شد، از طلوع خورشید سلام خدا را می‌شنیدند.
خداوند و مخلوقاتش سلام هستند

او خودش سلام است و خودش مهربانی و خوبی است و می‌خواهد مخلوقاتش را به خوبی برساند و البته مهربانی خدا دو نوع است؛ یکی مهربانی متوسط است که مخلوقاتش را خوب می‌آفریند و یک مهربانی هم دارد که بی‌نهایت است اما چطور می‌شود به این مهربانی رسید؟ قرآن می‌گوید راهش صبر است. یعنی کسانی که در زندگی خود صبر می‌کنند و روی ادعاها و هواها و هوس‌های خود پا می‌گذارند به رحمت بی‌انتها می‌رسند. این سلام یعنی رحمت و مهربانی خداوند. آن وقت است که انسان می‌فهمد هر سلامی که در عالم گفته می‌شود یادآوری رحمت خداست.

در تعقیبات نماز این روایت را داریم که سلام بدهید و بگویید «اللهم انت السلام ...»، خدایا تو خود سلام هستی و هر سلامی از تو و برای تو است و به تو برمی‌گردد. در سوره احزاب نیز آیه صلوات بر پیامبر(ص) را داریم. خدا سلام دادن به پیامبر(ص) را در کنار صلوات فرستادن بر پیامبر(ص) قرار داده است. البته این سلام باید از جنس تسلیم باشد. صلوات دعاست و می‌گوییم خدایا رحمت خود را بر پیامبر(ع) ما نازل کن؛ یعنی من با این مقام پست خودم، درخواست دارم که خدا رحمت خود را بر پیامبر(ص) نازل کند اما من این وسط چه کاره هستم؟ این عظمت و لطف خداست که ما کوچک‌ها را نیز به بازی گرفته و گفته تو هم بیا.

در زیارت عاشورا نیز اول خودمان سلام می‌کنیم و می‌گوییم سلام بر تو ای فرزند رسول خدا(ص) و امیرالمومنین(ع) و بعد می‌گوییم «علیکم منی جمیعا سلام الله». یعنی می‌گوییم سلام خدا را به تو تقدیم می‌کنیم؛ چون خوبی و رحمت برای خداست. اما به ما اجازه دادند وارد شویم و از این رحمت و فیض دسته گلی بچینیم و تقدیم صاحب باغ کنیم و حتما این سلام جواب دارد.