ونسان فان‏گوگ، نقاش برجسته هلندي در 30 مارس 1853م در هلند به دنيا آمد. وي پس از مدتي تحصيل، به علت فقر، به فروشندگي پرداخت و مدتي نيز در سلك روحانيان مسيحي درآمد. فان‏گوگ در جواني، عشق غريبي به نقاشي احساس نمود و بر اثر همين علاقه، به فراگيري اين هنر روي آورد. او كه به شدت تهيدست بود، با عدم امكانات به كار پرداخت و بيش از پيش گرفتار تهيدستي مي‏شد. سرانجام تصميم گرفت كه به كاري جز نقاشي نپردازد تا اين‏كه در سال 1880 به يك نقاش ماهر تبديل گرديد. او داراي جنون ادواري و افسردگي بود و اين حالتِ خود را در اوقات نقاشي سپري مي‏كرد و آثار ارزنده‏اي به وجود مي‏آورد. فان‏گوگ به دليل وسواس زيادي كه در نقاشي داشت، اخلاقش تند و همراه با خشم و عصبانيت دائمي بود. با اين حال از نقاشي دست نكشيد و آثار متعددي به وجود آورد. نقاشي‏هاي فان‏گوگ در طي سال‏هاي 1880 تا 1885م، بسيار تيره و تاريكند كه شايد بازتابي از مصيبت‏هاي عاطفي باشد كه با آن‏ها روبرو بوده است. وي در سال 1886 سفري به پاريس داشت. فان‏گوگ در اين سفر تحت تاثير نقاشان سبك اِمپرسيونيست كه در آن، حالات به وسيله رنگ‏هاي تجزيه شده به نمايش درمي‏آيند، قرار گرفت و از آن پس آثارشْ روشني و صفاي رنگ تازه پيدا كرد. مهم‏ترين خدمت فان‏گوگ به عالم نقاشي، مبارزه با اصول و قواعد رنگ‏آميزي قديمي در نقاشي بود و خود او نيز سبكي تازه و نو بدعت گذاشت. از فان‏گوگ آثارمتعددي برجاي مانده كه گل‏هاي آفتابگردان، شب ستاره و سيب‏زميني خوران شهرتي جهاني دارند. وي در پنج سال آخر عمر خويش بيش از هشت‏صد تابلو ترسيم كرد تا اين‏كه سرانجام در 28 ژوئيه 1890م در 37 سالگي خودكشي كرد.