ادموند هوسرل، ریاضی‌دان و فیلسوف مشهور آلمانی نیمه‌ی اول قرن بیستم میلادی بود. وی، «پدیده‌شناسی - فنومنولوژی» را تکمیل کرد. کتاب‌های او عمدتاً درباره‌ی منطق و منطق ریاضی است. هوسرل از فیلسوفان مهم و بنیان‌گذار «پدیدار‌شناسی» به‌شمار می‌رود. ادموند هوسرل در تاریخ هشتم آوریل سال ۱۸۵۹ میلادی در پروسنیتس در موراویا که جزء اتریش بود - و اکنون در جمهوری چک قرار دارد - به‌دنیا آمد. او در دانشگاه‌های گوتینگن و فرایبورگ در سمت استاد فلسفه تدریس می‌کرد. هوسرل سعی داشت مانند راسل برای فلسفه یک مبنای ریاضی پیدا کند. برای این منظور، وی از منطق فرانتس برانتانو کمک گرفت. هوسرل، پدیدار‌شناسی را ورای ایده‌آلیسم و واقع‌گرایی معرفی می‌کند و برای اثبات عدم کفایت علم در کشف باطن اشیا، شیوه‌ی لاادریون را پیش می‌گیرد. او شیفته‌ی افلاطون، اشراق‌گرایی، جوهرگرایی و روح‌گرایی است. هوسرل، ۱۸۷۸م به برلین رفت و در سخنرانی‌های کارل وایراشتراس و لئوپولد کرونکر شرکت نمود. در سال ۱۸۸۲م، رساله‌ی دکتری خود را در ریاضیات محض تحت عنوان «مقدمه‌ای بر نظریه محاسبه متغیر‌ها» زیر نظر لئوپولد کرونکر به پایان رساند. در طول سال‌های ۱۸۸۴م تا ۱۸۸۶م، در وین در کلاس‌های درس فرانتس برنتانو شرکت کرد. وی در سال ۱۸۸۶م در هاله اقامت گزید و در درس‌های روان‌شناسی کارل اشتومپف شرکت کرد. در ۱۸۹۱م نخستین کتاب خود به‌نام فلسفه حساب: پژوهش‌های روان‌شناختی و منطقی را که به برنتانو تقدیم کرده بود، به چاپ رساند. طی سال‌های ۱۸۹۰م تا ۱۹۰۰م با گوتلوب فرگه آشنا شد که انتقادات او از دیدگاه‌های هوسرل در فلسفه حساب در تغییر توجه هوسرل، منجر به چاپ پژوهش‌های منطقی در سال ۱۹۰۰م تا ۱۹۰۱م گردید. با این‌که هوسرل مسیحی شده بود، معذلک از گزند دشمنی هیتلر در امان نماند. ادموند هوسرل به سال ۱۹۳۸م درگذشت.