اندونزی پرجمعیت‌ترین کشور اسلامی با جمعیتی حدود ۲۴۲ میلیون نفر است و ۹۰ درصد این جمعیت را مسلمانان، ۸ درصد مسیحی و ۲ درصد را هندو و بودیسم تشکیل می‌دهند.
به گزارش ایکنا، مجمع‌الجزایر مالایی نام گروه بزرگی از جزیره‌ها در جنوب شرقی آسیا، بین هند و چین و استرالیاست. این مجمع‌الجزایر بزرگترین گروه از جزیره‌ها در جهان است و بیش از ۱۳ هزار جزیره از اندونزی و در حدود ۷ هزار جزیره از فیلیپین را شامل می‌شود. در محل، این منطقه را بیشتر با نام «هند شرقی» می‌نامند.
اسلام از قرن چهارم هجری قمری به اندونزی وارد و در قرن ۶ به وسیله تجار هندی به شکل بسیار وسیعی منتشر شد. بیشتر مسلمانان این کشور سنی شافعی‌مذهب و بقیه شیعه، حنفی، حنبلی، مالکی، زیدی و علوی هستند. این کشور دارای ۵۵۰ هزار مسجد است.
اسلام پس از تثبیت در حجاز به واسطه فتوحات اسلامی در دیگر نواحی جهان گسترش یافت، اما این امر در جنوب شرق آسیا به ویژه در اندونزی به گونه‌ای دیگر بوده است؛ زیرا اولاً ورود اسلام نه به واسطه فتوحات اسلامی بلکه به دلیل حضور بازرگانان مسلمان هند و ایرانی در جزایر سوماترا و جاوه بوده است. ثانیاً اسلام نه در قرون نخستین اسلامی بلکه در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم میلادی در این منطقه نفوذ پیدا کرد.
در این رابطه، پایگاه خبری الجزیره، در مقاله‌ای به بررسی نحوه گسترش دین اسلام در مناطق جنوب شرق آسیا و کشور اندونزی پرداخته است که ترجمه آن در ادامه مطلب ارائه می‌شود:
۹۴ درصد از مردم جنوب شرقی آسیا و در رأس آن اندونزی که نزدیک به ۲۴۰ میلیون نفر جمعیت دارد، مسلمان و شافعی‌مذهب هستند که شاهد معجزه گسترش اسلام به سرزمین‌های دوردست، بدون اسب، شمشیر، نیزه، اجبار یا زور بوده‌اند؛ زیرا این اتهام همیشه به اسلام وارد شده که هر کجا که اولین فاتحان پا گذاشته‌اند، با زور اسلام را گسترش داده‌اند. این در حالی است که کشور اندونزی از زمان ورود دین اسلام به این کشور، یعنی از ۸ یا ۹ قرن پیش تاکنون این اتهام را رد کرده و نشان داده است که چنین اتهامی پایه و اساس درستی ندارد.
اندونزی و مجمع الجزایر مالایی و در قلب آن مالزی کنونی، شاهد سفر گروهی از جهانگردان سرشناس و بزرگ مانند ابن بطوطه و مارکوپولو بوده است؛ این دو جهانگرد وجود اسلام و چگونگی گسترش آن بدون زور یا شمشیر را در آن جزایر، به خصوص جاوه یا سوماترا درک کردند؛ اما غیرممکن است که دقیقاً با تاریخ واقعی ورود دین اسلام به مالایی و اندونزی آشنا شویم، زیرا مورخان مسلمان و غیرمسلمان، تقریباً اتفاق نظر دارند که عرب‌هایی که با کشورهای خاور دور تجارت می‌کردند، تجارت را از سال‌های آغازین تاریخ اسلام آغاز کرده‌اند که قدمت آن به قرن دوم هجری/هشتم میلادی باز می‌گردد؛ این بازرگانان بیشترین نقش را در روشن کردن مشعل تبلیغ دین اسلام در این مناطق ایفا کرده‌اند.
همانطور که «توماس آرنولد» خاورشناس بزرگ بریتانیایی در کتاب «دعوت به اسلام» نوشته است، تجارت کشورهای عربی با چین از مسیر سریلانکا، در آغاز قرن هفتم میلادی با رواج بسیاری روبه‌رو شد، حتی بازرگانان عرب در اواسط قرن هشتم میلادی در گروه‌های بسیار پرجمعیت در کانتون اقامت داشتند و در فاصله زمانی بین قرن‌های دهم تا پانزدهم میلادی تا زمان ورود پرتغالی‌ها، این اعراب اساتید بلامنازع تجارت با شرق به حساب می‌آمدند. به همین جهت می‌توانیم ادعا کنیم که آنها حتما مستعمرات تجاری خود را در برخی از مجمع‌الجزایر مالایی ایجاد کرده بودند چنانکه در سال‌های بسیار دور در جاهای دیگر نیز همین کار را انجام داده‌اند.
آماده// اسلام در مجمع الجزایر مالایی/ چگونه اندونزی بزرگترین کشور مسلمان بدون درگیری شد؟ // گزارش
از این رو می‌توان دریافت که عرب‌های مسلمان به ویژه بازرگانان آنها چگونه از ابتدای انتشار و گسترش اسلام در كشورهای خاور دور کره زمین نقش مهمی ایفا کرده‌اند و این داستان چگونه آغاز شد و به چه صورت پایان یافت. در ادامه این مقاله، به مسائل مطرح شده در بالا خواهیم پرداخت.
منابع تاریخی مطالب مهمی در مورد اعراب جنوب و عمانی‌ها و نقش بزرگی که آنها در گسترش اسلام در قرن اول هجری تا ورود پرتغالی‌ها در قرن دهم هجری داشتند، در اختیار ما قرار می‌دهد. این دریانوردان، بازرگانان و عمانی‌ها به مدت هزار سال نقش رهبری مطلق را در اقیانوس هند ایفا کردند، اما موضوع به مهاجرت گسترده طیف وسیعی از یمنی‌های مسلمان به بسیاری از مناطق مجمع الجزایر مالایی، تغییر یافت، به طوری که آنها توانستند حکومت‌های مستقلی در جزیره جاوه، مانند حکومت سیاک، حکومت پونتیاک و حکومت آچه تأسیس کنند.
یکی از بارز‌ترین مسائلی که منجر به اسلامی شدن اندونزی شد، ازدواج این بازرگانان، عمانی‌ها و دیگر مسلمانان بود که با زنانی از سواحل هند جنوبی